Fálkinn - 26.10.1964, Blaðsíða 18

ÞEIR
SIG
TÚNA
Um þessar mundir eru starí-
andi hér í borginni og viða
út um land margar ung-
lingahljómsveitir. Hvað kunn-
astar munu vera Hljómar
úr Keflavík og Solo. En það
eru fleiri hljómsveitir eins og
t. d. Tónar, sem við rœðum
við hér á eftir.
Það er nauffsyn-
legt að fylgjast
vel með þegar
um þessa tegund
tónlistar er
sS ræða, sögSu
þeir Tónar og
brugðu sér i
Tónaver til
að líta á
Ujómplötur.
18 FÁLKINN
Það ber ósjaldan við, að hingað á ritstjórnina berist
bréf frá unglingum, þar sem þeir eru að biðja um, að
þessi og hin danshljómsveitin sé kynnt, að birtar séu af
þessum hljómsveitum myndir og rætt við meðlimina.
Það bar einkum á þessu í bréfum í vetur sem leið og
vor, meðan bítlaæðið svokallaða var hvað mest á dagskrá.
Þá voru líka kynntar tvær höfuð bítlahljómsveitir lands-
ins, Solo og Hljómar úr Keflavík.
Én svo var eins og skriftaráhugi unglinganna dvínaði
töluvert í sumar, og það bárust fá bréf með þeim beiðnum,
sem getið var að ofan. En svo með haustinu fór áhuginn
aftur vaknandi, og nú eru þessi bréf aftur farin að berast
hingað í löngum bunum.
Og til þess að slökkva sárasta þorsta unglinganna í
þessum efnum, þá ákváðum við að kynna eina af þessum
hljómsveitum,- sem nú eru starfandi. Það eru Tónar.
Þeir eru fimm eins og stafirnir í nafninu á hljómsveit-
inni. Þeir heita Sigþór Skaftason, Jón Þór Hannesson,
Guðni Pálsson, Gunnar Jökull Hákonarson og Birgir Kjart- »
ansson. Raunar mætti telja þá sex, því sjötti maðurinn er
Markús Jensson framkvæmdastjóri hljómsveitarinnar.
Við hittum þá sexmenningana að máli fyrir skömmu, og
það voru aðallega þeir Jón Þór hljómsveitarstjóri og
Markús framkvæmdastjóri, sem höfðu orð fyrir þeim.
Við spurðum þá fyrst, hvort þeir væru ekki bítlahijóm-
sveit. Þeir voru allir fremur hárprúðir, svo okkur þótti
þetta ekki svo galin spurning.
Þeir gáfu lítið út á, að þeir væru bítlar. Að vísu hefðu
þeir flestir hárvöxtinn í að vera það, en hvað músíkina
snerti, þá væri ekki hægt að kalla þá bítla fremur en annað.