Fálkinn - 26.10.1964, Blaðsíða 42

Norðurlandamótið.
Þrjár íslenzkar bridgesveitir spiluðu á Norðurlandamót-
inu, sem háð var í Osló í júní, og satt bezt að segja, þá
urðum við fyrir miklum vonbrigðum með frammistöðu
þeirra. Karlasveitirnar höfðu aðeins Finnland fyrir neðan
sig og kvennasveitin okkar varð neðst. Talsvert var skrifað
um mótið í blöð á Norðurlöndum og í einu þeirra, Aften-
posten í Osló, segir Jóhannes Brun ofursti, eftir að hafa
rannsakað leikina nákvæmlega, að styrkleiki á mótinu hafi
ekki verið mikill á alþjóðlegan mælikvarða, ekki einu
sinni hjá beztu þjóðunum, Svíþjóð og Danmörku. Noregur
gerði eins og við var búizt. segir hann, „en ég hef það á
tilfinningunni, að írlenzku sveitirnar hafi verið betri en
lokatölurnar sýndu.“ Svo mörg eru orð ofurstans. Hér er
eitt spil frá leik Noregs 2 og Svíþjóðar 2.
A K-3-2
¥ 8
♦ Á-K-7-6
A Á-D-9-5-4
A 10-5-4 A Á-D-9-8-7-6
¥ 6-2 ¥ G-10-9-7
♦ D-5-4-3 ♦ 10-8-2
* G-10-7-2 * Ekkert
A G
¥ Á-K-D-5-4-3
♦ G-9
♦ K-8-6-3
Vestur gaf, allir á hættu. Þar sem Svíarnir sátu N—S
gengu sagnir þannig:
Vestur Norður Austur Suður
pass 1 * 1 A 3 ¥
pass 3 gr. pass 4 *
pass 4 gr. pass 5 ♦
pass 6 * pass pass
Skemmtilegt spil. Austur spilaði út hjarta 10, og sagn-
hafi hefur vissulega við vandamál að etja, og það kom
ekki á óvart, að hann skyldi tapa spilinu, en hins vegar á
hvern hátt hann gerði það. Hann fór strax rangt í tromp-
litinn, tók ásinn í blindum, og eftir það er spilið vonlaust.
Þetta er lélegt hjá Norðurlandameistara, þvi öryggisspil
er auðvitað, að spila kóngnum fyrst, því ef öll trompin
eru hjá Vestri (eins og hér), er hægt að ná þeim með því
að spila kóngnum fyrst. Ef Austur á hins vegar öll tromp-
in fær hann alltaf trompslag.
Það er hægt að vinna spilið með því, að taka hjarta 10
með ás og trompa lítið hjarta í blindum. Síðan er tekið
í laufa kóng og þá kemur tromplegan í ljós, en sagnhafi
spilar þá hjarta og þvingar Vestur og vinnur spilið. Því
miður er ekki rúm til að útskýra þetta betur, en með smá-
rannsókn á spilinu sjáið þið vinningsleiðina.
Á hinu borðinu gengu sagnir þannig:
pass 1 * 1 A 3 A
pass 5 4» pas^ oass
Ekki hugmyndaríkar sagnir. Spaðaás var spilað út og
sex lauf unnust einfaldlega. 12. stig fyrir Noreg.
42 FÁLKINN
Skólinn var strauborð
Framhald af bls. 13.
— Við vorum í skólanum
frá klukkan níu til tvö á dag-
inn. Og oftast sátum við svo
heima á daginn, sátum við að
sauma. Eða fórum í boltaleik.
Það voru ekki fjölbreyttar
skemmtanir í þá daga.
— Voru stúlkurnar alltaf í
meiri hluta?
— Lengi vel var það, segir
Hansína. Svo bættust við bræð-
ur mínir, Friðrik, Hjalti og
Jóhannes. Hann er yngstur okk-
ar. Jú, svo voru þeir úr dokt-
orshúsinu, Steingrímur sem
seinna varð rafmagnsstjóri og
hann Bjarni Björnsson leikari.
Hann var svo kátur, hann
Bjarni.
— Já, aumingja Bjarni, segir
Rósa og ljómi færist yfir and-
litið, hann var alltaf brosandi,
hann Bjarni.
— Hann var svo sætur, segir
Rósa og hýrnar yfir henni.
— En Steingrimur brosti
aldrei. Hann var svo stilltur,
hann Steingrímur.
— Bjarni var nú stilltur
líka. En hann var bara alltaf
brosandi.
— Hvað hann gat brosað,
hann Bjarni.
— Þá þekktist ekki að brosa,
segir Hansína mér til skýring-
ar, þá voru allir alvörugefnari
en nú. Þá var aldrei brosað á
mynd.
— Og hvaða börn voru önn-
ur með ykkur í skólanum?
Þegar fór að fjölga?
— Það var hún Ella lands.
Elín Stephensen, dóttir lands-
höfðingjans, sú yngsta. Svo
voru þrjár dætur Geirs Zoéga
rektors. Og elzta dóttir Thors
Jensen, Camilla sem seinna
varð læknisfrú á Siglufirði,
giftist Guðmundi Hallgríms-
syni. Og svo var hún Sólveig,
Hún var dóttir Kristjáns Jóns-
sonar dómstjóra, hann varð
einu sinni ráðherra. Hún gift-
ist Sigurði Eggerz forsætisráð-
herra. Og þarna voru tvæk
dætur Th. Thorsteinsson út-
gerðarmanns. Geir gamli Zoéga
var afi þeirra. Og svo var Þórð-
ur elzti sonur Steingríms Thor-
steinssons, hann var dálítið sér.
Hann var aldrei tekinn upp og
seinna fór hann til Ameríku.
Þær halda áfram að rifja
upp æskuminningarnar þarna
í túninu, tveir elztu nemendur
skólans meðan skólabjallan
glymur til merkis um að frí-
mínútum sé lokið og börnin
raða sér upp í skipulega röð á
stéttinni. Rósa Þórðardóttir
hefur í raun réttri aldrei farið
af Landakotstúninu, hún býr
ekkja á Unnarstíg steinsnar
frá skólanum og stundar enn
starf sitt á skrifstofunni hjá
Ziemsen þar sem pabbi hennar
var utanbúðarmaður. Hún hef-
ur unnið hjá Ziemsen í sextíu
ár...
Séra Georg er ungur hol-
lenzkur prestur af Montford-
reglunni eins og flestir kaþólsk-
ir prestar á íslandi. Hingað
kom hann árið 1957 en hefur
gegnt störfum skólastjóra frá
því séra Hackings heitinn lét af
því starfi 1961. Fyrstu kaþ-
ólsku nunnurnar voru sendar
hingað til lands fyrir aldamót
í því skyni að hjúkra frönskum
sjómönnum sem lágu veikir
fjarri ættjörð sinni og trú-
bræðrum. Síðasta franska skút-
an sigldi úr augsýn fyrir mörg-
um áratugum en kaþólskt trú-
boð festi hér rætur og hefur
staðið með blóma síðan. Ka-
þólskir ganga þó ekki að trú-
boðinu með oddi og egg en
leggja á það alla áherzlu að
starfrækja líknar- og fræðslu-
stofnanir þar sem mótmæl-
endur eiga jafnan rétt við
kaþólska og er ekki þröngv-
að til trúskipta. Þannig
hefur Landakotsskólinn verið
starfræktur sem einkaskóli án
fjárhagslegs stuðnings frá rík-
inu. Þó er ekki nema þriðjung-
ur nemenda af kaþólsku bergi
brotinn. í Danmörku njóta
einkaskólar á borð við Landa-
kotsskólann sömu réttinda og
opinberir skólar og eru kostað-
ir af ríkinu að öllu leyti. í
Hollandi fá þeir styrk sem
nemur 80% af þeirri upphæð
sem ríkisskólar fá. Forráða-
menn Landakotsskólans eru
vongóðir um að íslenzk stjórn-
arvöld muni veita þeim ein-
hverja fjárhagslega úrlausn.
Eins og sakir standa verða for-
eldrar nemenda að greiða
skólagjöld til að standa straum
af launum kennara en þó
vinna fjórir kennaranna kaup-
laust.
Ein þeirra er Systir Clem-
entia sem hefur kennt lengst
þeirra kennara sem nú starfa
við skólann. Hún byrjaði að
kenna við skólann 19 ára að
aldri og hefur nú kennt í 27
ár.
— Ég gekk sjálf í Landa-
kotsskólann, segir mér Systir
Clementia sem er eina ís-
lenzka nunnan í heiminum, og
upphafið að skólaferlinum var
allt annað en glæsilegt. Fyrsta
daginn minn í skólanum gerði
ég hvorki meira né minna en
þrjár tilraunir til að strjúka.