Fálkinn - 26.10.1964, Side 31

CONSUL COIITINA
bílaleiga
inagniisar
skiplioltí 21
símar: 21190-21185
Haukur ýufauhífMcH
HEIMASÍMI 21037
— Komið þér, sagði Bory-
slawski og tók undir hönd
'Alice. Hádegisverðurinn verður
tilbúinn eftir skamma stund.
Við bjuggumst við ykkur og
Rusty. i
Kannski ég gæti fengið
að fara í bað meðan verið er
að útbúa hádegisverðinn?
spurði Alice.
— Já, alveg sjálfsagt. Komið
hérna með mér, sagði frúin og
gekk á undan henni.
Frú Boryslawski talaði stanz-
laust.
— Anton vill fá vilja sinn í
öllu, sagði hún. Hugsið yður að
hafa fullorðna ljónynju á heim-
ilinu. Og ég hef aldrei unað
rnér hérna, skal ég segja yður.
Ég get ekki hugsað mér að eyða
allri ævi minni hér.
— Gætuð þér ekki skroppið
heim til yðar í leyfi? spurði
Alice kurteislega.
— Og skilja manninn minn
eftir hér! Þér þekkið ekki
Anton. Sáuð þér ekki, hvernig
’ hann horfði á svertingjastelp-
una, sem var í bílnum með
Rusty! Nei, ég ætla ekki að
skilja hann eftir. En nú vona
ég við verðum ekki lengi hérna.
Anton segist græða mikla pen-
inga og áður en langt líður
selji hann búgarðinn. Og hann
hefur látið gera lítinn flugvöll
og þá ætlar hann að bjóða mér
í smáskemmtiferð öðru hvoru.
— En hvað það var spenn-.
andi — að hafa einkaflugvöll.
— Já, svona er Anton snjall,
ungfrú Lang. Hann skipti líka
um nafn þegar hann flutti frá
Póllandi til Englands og á _
stríðsárunum. Hann er af gam-
alli og merkri aðalsætt. En
hvað er hann núna?
Þegar Alice kom aftur og
hafði skipt um föt leiddi frú
Boryslawski hana út í garðinn,
þar sem lagt hafði verið á borð.
Rusty hafði líka náð sambandi
við lögreglustöðina. Og ber-
sýnilega hafði eitthvað komið
fyrir í Poinsettia, þar sem þeir
leyfa aðeins stutt samtöl til
Pretoria.
— Poinsettia! frú Boryslaw-
ski hló. — Þar gerist áreiðan-
lega aldrei neitt.
Rusty sneri sér að húsráð-
anda og sagði:
— Heyrðu mig, Borys, ég
verð að leggja af stað. Þegar
samtalið kemur geturðu beðið
Van Wyk að láta liggja fyrir
mér skilaboð. Segðu honum að
við verðum komin til Láger II
í kvöld og segðu honum, hver
ÉÍ&IP ^ Cj O

— Hann var svona stór.
ástæðan var til að okkur seink-
aði.
— Ég skal gera það, svaraði
Boryslawski. — Fer ungfrú
Lang með þér — eða bíður hún
hér?
Alice hafði risið á fætur. Hún
leit bænaraugum á Rusty og
honum fannst erfitt að neita
henni.
— Hvers vegna értu komin
í kjól í staðinn fyrir síðbuxur,
Alice? sagði hann.
— Ég hélt að það væri mjög
viðeigandi, þegar höfðingi væri
sóttur heim.
Hann hló og yppti breiðum
FJELA6SPRENTSMIÐJUNNAR
SPÍTALASTÍG 10 — (VH) ÓDINSTORG)
ERU AFGREIDDIR MEÐ
DAGSFYRIRVARA
''»AinAÐ EFMI
öxlunum.
— Allt í lagi, komdu bara
með!
Nimrod hafði sagt að höfð-
inginn byggist áreiðanlega við
þeim. Og Rusty hafði bætt við
að hann byggist ekki við að
græða mikið á samtalinu við
hann, því að hann talaði alltaf
í gátum. Ég vildi óska að
Andrew hefði verið með hann
hefði ráðið vel við þetta leið-
indamál.
Höfðinginn sat á trébekk
fyrir utan allstóran kofa með
stráþaki. Alls konar furðuleg
vopn lágu við fætur hans og
sjálfur var hann skreyttur hátt
Framhald á bls. 33.
FÁLKINN
31