Fálkinn - 05.04.1965, Blaðsíða 16

JÉG MCN ÁVALLT HIIG
MEB HLÝHLG TIL »A
- Segtr íslenzka sendiherralriiin
í Kaupmannaltöfn,
frií Helga Stefánsson
Myndir og texti:
Steinunn S. Briem
EIGIÐ þið ekki fjölda vina
í Danmörku?“
„Jú, vissulega. Við umgöng-
umst mikið Dani og eigum
marga góða vini meðal dönsku
þjóðarinnar. Við höfum ferðazt
um allt landið; það er nauð-
synlegt að kynnast sem bezt
landinu þar sem maður vinn-
ur. Og Kaupmannahöfn er ekki
öll Danmörk. Við höfum hitt
alla ræðismenn íslands sem
búa víða um Danmörku, hinir
prýðilegustu menn hver á sín-
um stað, og kynnzt bæði er-
lendu og innlendu fólki.“
„Þér þurfið náttúrlega að
fylgjast vel með öllu sem er
að gerast til að geta talað við
svona margt fólk af ýmsum
stéttum?“
ÞAÐ eru sjö ár síðan við
fluttum hingað, sjö indæl
ár. Okkur hefur liðið vel í
Kaupmannahöfn, og Danir eru
framúrskarandi fólk; því leng-
ur sem maður dvelst hér, því
betur lærir maður að þekkja
þjóðina, og því betur sem mað-
ur þekkir hana, þeim mun
betur kann maður að meta
kosti hennar. Já, ég mun
ávallt hugsa með hlýhug til
Danmerkur og dönsku þjóðar-
innar.“
íslenzka sendiherrafrúin I
Kaupmannahöfn, frú Helga
Stefánsson, er aðlaðandi og
elskuleg kona, róleg í fram-
komu og kyrrlát. Hún hagar
orðum sínum gætilega, hugsar
sig um áður en hún talar, er
sýnilega ekki gefin fyrir fljót-
færnislegar staðhæfingar út í
bláinn.
ÉG er lítið fyrir blaðavið-
töl,“ segir hún brosandi.
En hún lætur samt tilleiðast að
rabba svolítið um líf sitt og
starf á undanförnum árum.
„Það er alltaf nóg að gjöra,
fjölmörg verkefni, aldrei tími
til að verða latur og láta sér
leiðast. Og ég kann því vel.
Skyldustörfin hafa að sjálf-
sögðu aukizt mikið síðan mað-
urinn minn varð formaður
sendiherranna, doyen, og því
mun meira annríki bæði í
sendiráðinu og á heimilinu."
„Er þetta ekki hálfþreytandi
starf?“
„Nei, ekki hefur mér fund-
izt það. Og alltaf er ánægju-
legt ef hægt er að leysa ein-
hvern vanda.“
„Er mikið um gestakomur?“
„Já, og auk þess þurfum
við að fara margt, t. d. á sýn-
ingar og í samkvæmi. Þau eru
liður í starfinu og ákjósanleg
leið til að kynnast fólki. Með
því að tala við sem flesta og
heyra mismunandi sjónarmið
fær maður oft nýja innsýn í
ýmisleg vandamál. Og þannig
myndast iðulega sambönd sem
hafa heillarík áhrif. Sá ágæti
siður er hér, að öll opinber
samkvæmi hætta kl. 11 á
kvöldin, svo að maður getur
ávallt fengið góðan nætur-
svefn.“