Fálkinn - 05.04.1965, Blaðsíða 37

• Jón Gíslason
Framh. af bls. 35.
alíteti og málsóknum eftir
norskum lögum. Af lagðist þá
sú gamla aðferð í dómum og
réttargangi, er hér hafði áður
verið, því 6 eður 12 menn (ef
málin voru stór og vandasöm),
sem í dóm voru nefndir af
réttaranum, lögð á dóminn eður
úrskurðinn, hvern yfirdómur-
inn samþykkti með þeim, en
nú dæmir hann einn í flestum
r\ ÍP
SKARTGRIPIR
UWUv^/Lbr&
trúlofunarhrlngar
HVERFISGÖTU 16
SÍMI 2-1355
Húsmæður!
1001 eldhúsrúllan er
framleidd sérstak-
lega fyrir notkun i
eldhúsum ykkar og
hjálpar ykkur við
dagleg störf.
ELDHUS RULLAH
HEILÐSÖLUBIRGÐIR:
KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ H.F.
SIMI 2 4120
i. Féll þá ekkjan á kné fyrir Sérlega hughreystandi var
málum, og nefnir 8 þingvitni,
til að vitna um allt hvað fram
fer fyrir réttinum. Áður færði
sá sakaði sig undan bæði með
sjálfs sín eiði í sumum málum,
og þar með hyggjueiðum ann-
arra, lýrittur, sjöttar- og tylft-
areiðum, eftir því sem málin
voru stór, nú færist undan
sjálfs síns eineiði í öllum mál-
um. Þá dómarinn þóttist for-
fallaður að þinga eður dæma,
setti hann sjálfur annan þar til
í sinn stað, nú setur eður
skikkar amtmaður alleinasta
svoddan dómara.“
Með embættistöku Fuhr-
manns í amtmannsstöðu gjör-
breytist allt réttarfar í landinu.
Drykkjuskapur á alþingi stór-
minnkaði og hvarf brátt að
mestu. Sama var að segja um
deilur embættismanna inn-
byrðis og jafnframt ýmiss kon-
ar undansláttur og yfirtroðsl-
ur í málsmeðferð. Líklegt er,
að Fuhrmann hafi beinlínis
verið gefið í skyn af dönskum
ráðamönnum, að reyna að setja
niður deilur embættismanna,
enda tókst honum það. En
brátt urðu uppi mál, er snertu
hann sjálfan og settu stórlega
niður virðingu hans. Jafnframt
minnir málsmeðferð og rann-
sókn þess að mörgu leyti á
fyrri meðferð mála í landinu,
þó bendir sumt til, að notuð
hafi verið vanþekking lands-
manna á hinum norsku lögum
Kristjáns konungs fimmta, til
að slá ryki í augu manna. Frá
því verður sagt á næstunni.
Framh. í næsta blaði.
• Tom Jones
Framh. af bls. 29.
En það sýndi sig von bráðar,
að hann átti trygga vini, sem
vildu allt gera til að leysa
hann úr vandanum, og má þar
til nefna ekkjuna Miller, sem
hélt á fund hans í dyflissuni
ásamt leigjanda sínum, heims-
manninum unga, sem áður hef-
ur þráfaldlega veiri á minnzt.
Reyndi hann að hughreysta
Tom Jones eftir megni, en frú
Miller tók við bréfi hans til
ungfrú Soffíu og hét að koma
því til skila, áður en sól væri
af lofti. Efndi hún það dyggi-
lega eins og hennar var von
og vísa og gerði raunar langt
fram yfir það, því að þegar
hún bar Soffíu bréfið, vildi
ungfrúin ekki fyrir nokkurn
mun taka við því og kvað það
mundu vera frá þeim einum,
að hún hirti aldrei um að lesa
henni og grátbað hana um að
taka við bréfinu; lagði hún
Tom Jones allt það liðsyrði,
sem hún mátti með svipuðum
orðum og hún hafði áður gert
við herra Allworthy, og linnti
ekki bænum sínum og fortöl-
um fyrr en ungfrúin hafði tek-
ið við bréfinu og gefið ádrátt
um að lesa það — hvað hún
og gerði um leið og hin góða
kona var horfin út úr dyrun-
um.
bref þetta ekki, sem varla var
og við að búast; rakti Tom
Jones þar nokkuð raunir sínar
um leið og hann fullvissaði
ungfrú Soffíu enn um ást sína
og bað hana að taka ekki alvar-
lega hið umrædda bréf hans
til lafði Bellaston — hann gæti
síðar, ef fundum þeirra ætti
eftir að bera saman í þessu
Framh. á bls. 41.
FÁLKINN