Fálkinn - 05.04.1965, Blaðsíða 35

• Jóit Gíslason
Framh. af bls. 33.
ið fór skipið svo á leið til Dan-
merkur, en hreppti andviðri og
illveður, svo að för þess gekk
illa. Kom skipið suður fyrir
land og lenti í hrakningum
miklum, er bundu enda á för
þess 5. nóv. í strandi á Hafnar-
skeiði milli Þorlákshafnar og
Ölfusárósa. Manntjón varð
mikið, en meiri hluti skips-
hafnarinnar komst af og varð
bjargað. Fólkinu var jafnað
niður á hreppana í Kjósar-,
Gullbringu-, Árnes- og Rangár-
vallasýslum. Margir dóu af
skipshöfninni um veturinn. En
þeir, sem lifðu hann af, voru
fluttir til Danmerkur um sum-
arið eftir. Margar sagnir eru
til af þessu strandi og í sam-
bandi við það, enda guldu sum-
ir hinna útlendu sjómanna illa
vetrargreiðann, börnuðu heima-
sætur og lentu í misindi. Eru
ættir komnar frá Gottenborgar-
mönnum.
Sú er sögn ein um Gotten-
borgarstrand, að akkeri skips-
ins hafi verið úr kopar, allstór
og þung. Þau urðu eftir í brim-
garðinum, þegar skipið var lið-
að í sundur og löngu horfið.
Lengi eftir strandið sáust akk-
erin, en huldust brátt sandi.
En í miklu hafróti rótaðist
sandur af akkerunum, svo þau
sáust. Var svo út 18. og 19.
öld. Þótti það vita á stórtíðindi,
þegar akkeri Gottenborgar sá-
ust á Hafnarskeiði. Síðast hef
ég heyrt, að þau hafi sézt
snemma á líðandi öld.
Eins og þegar er sagt, þóttist
alþýða á í'slandi kenna af ferð-
um Fuhrmanns, að hér væri á
ferð mikill valdsmaður, er tæki
til óspilltra mála um málefni
landsins, og var sízt vanþörf á
slíku. Fuhrmann var fengið í
hendur mikið vald í málefn-
um landsins, jafnt veraldlegum
sem andlegum. Jón Halldórs-
son hinn fróði í Hítardal lýsir
því þannig: „Honum var befal-
að, að hann skyldi hafa hér
tilbærilega tilsjón bæði í and-
legum og veraldlegum málum
og réttargangi, sjá fylgt form-
Framh. á bls. 37.
• Manitaveiðar
Framh. af bls. 31.
mig vera. Ég fór yfir alla reikninga, sem ég gat fundið fyrir
nokkur síðustu ár, og komst að því að undanfarin 2 ár hefur
þú dregið að þér um 1 milljón. Ég vissi að þig grunaði, hvað
ég var að gera, og þegar þú bauðst mér í veiðiferð upp í
óbyggðir, vissi ég til hvers leikurinn var gerður, en áður en
ég fór, var ég búinn að ganga frá öilum skjölum þannig að
enginn vafi leikur á því, hver tók þessar 2 milljónir.
Hann þagði dálitla stund til að leyfa Sveini að átta sig.
Það gerði hann brátt, og stundi upp: — Tvær, ég tók aðeins
eina.
Anton kinkaði kolli samþykkjandi.
— Það er rétt. En ég get vel hugsað mér að fá eina skatt-
frjáisa, svo að ég rakaði að mér öllu, sem ég gat náð í á
stuttum tíma. Og það var tæp milljón. Þar sem ég hafði ekki
nægan tíma, kemur þetta auðvitað fljótlega í ljós, en þá halda
allir að þú hafir gert það.
— En ég mun neita, hvæsti Sveinn. — Það er ekki hægt
að sanna á mig nema aðra, og ef ég neita hinni og segi sann-
leikinn, munu þeir rannsaka málið nánar. Ég get hjálpað þeim
að afhjúpa allt. Og þú getur reitt þig á að ég mun segja
sannleikann.
Anton brosti óræðu brosi.
— Nei Sveinn, það munt þú ekki gera, sagði hann hæglát-
lega. Það leið nokkur stund áður en Sveini varð ljóst, víð hvað
hinn átti.
En þegar hann sá riffilhlaupið lyftast, vissi hann það.
— Nei, æpti hann, nei í guðanna bænum ekki skjóta. Ég
skal þegja, ég skal taka á mig sökina, ekki skjóta.
— Sér grefur gröf, svaraði Anton hljóðlega um leið og hann
tók í gikkinn. í fjarska tók forystutarfur hreindýrahjarðar-
innar viðbragð, þegar hann heyrði skotið. En svo hélt hann
áfram að bíta. Þetta var ekkert, sem honum kom við. ★ ★
KOMIÐ TIL ÍSLANDS
Okkur er sönn ánægja að geta nú loksins boðið íslenzkum
konum þessar viðurkenndu og heimsþekktu snyrtivörur.
snyrtivörurnar eru tvímælalaust þess virði að þér reynið
þær næst er þér gerið innkaup á snyrtivörum.
Vér viljum halda því fram, að þér hefðuð bókstaflega ekki
efni á öðru, en að kynnast þessum sérstöku og viðurkenndu
snyrtivörum.
Fást í leiðandi snyrtivöruverzlunum um allt land.
Heildsölubirgðir: SNYIITIVÖIUJH H.F.
Laugaveg 20 — símar 11020 og 11021.
31
FAi-K.1 NN