Fálkinn - 05.04.1965, Blaðsíða 21

Ég fer —
Hvert?
Út í rigninguna.
Fálkinn færir sig nær
þar sem presturinn
stendur á tali við fólk
og heyrir hann segja:
„Þetta er bæði prédik-
un og boðskapur.
Meira að segja krist-
f inn boðskapur. Leik-
ritið lýsir þvi vel
hver eru örlög þeirra
manna, sem kaupa,
glæpinn fyrir stríð.“
„Mér finnst erfitt að
átta mig á hlutverki
kórsins eða boðskap
hans,“ er sagt fyrir
aftan mig, „kannski
skýrist það eftirá.“
Fólkið er farið að
tínast inn aftur og
Fálkinn flýtur með
straumnum. Á leiðinni
inn ganginn eru á undan
mér tvær rosknar konur. Önn-
ur lýtur að hinni og hvíslar:
„Ég man ekki eftir að hafa
séð Halldór á Kirkjubóli hér
á leiksýningu áður.“ „Nei, og
heldur ekki Guðmund Inga,“
svarar hin.
Leikurinn hefst aftur, Veizlu-
atriðið: brennuvargarnir eru
orðnir tveir og Biedermann hef-
ur ákveðið að koma sér vel
við þá og halda þeim veizlu.
Er gleðin stendur sem hæst
heyrist í slökkviliðinu. Það er
kviknað í einhverju úthverfinu
og brennuvargarnir mega ekki
vera að Því að dvelja lengur,
þakka fyrir sig og fara til að
kveikja í loftinu. Allt brennur.
í eftirleiknum ranka Bierder-
mannshjónin við sér í Helvíti,
en auðvitað telja þau sjálfsagt,
þar eð þau voru góðhjörtuð í
jarðlífinu og brutu ekki boðorð-
in sem heitið gat, voru synd-
laus samanborið við aðra, —•
að þau séu í Himnaríki. Þau
fá fljótlega að heyra, að Djöf-
ullinn (sem er annar brennu-
vargurinn, Eisenring) héfur
farið til Himna, hann er óá-
nægðúr: Til Helvítis kemur að-
Leikararnir farða sig fyrir sýn-
ingu. Næst Einar Oddur
Kristjánsson (Eisenring) Þá
Eysteinn Gíslason (Biedermann)
fjarst Jón Gunnar Stefánsson
(Dr. Phil).
eins millistéttarfólk: Vinnukonur, sem stela nælonsokkum,
vasaþjófar, hórkarlar, ökuníðingar o. s. frv. Hann birtist í
dularklæðum og hefur sögu að segja: í Himnaríki eru
stórglæpamennirnir: „Ég sá heila vetrarbraut af heiðurs-
merkjum, þessháttar fagnaður blöskrar sjálfum Djöflinum.
Þarna mætti ég öllum mínum vildarvinum, öllum fjölda-
morðingjunum mínum, og englarnir flögruðu kringum
skallana á þeim.“ Hann er nauðbeygður að loka Helvíti.
Ásamt kumpán sínum, Árahöfðingjanum (sem er hinn
brennuvargurinn Schmitz) stígur hann á hjól og heldur
upp á jörðina.
Eftirleikurinn er í senn dýpri alvara og bitrara skop en
fyrri hluti verksins og hér rís leikur þessa áhugahóps enn
í eftirleiknum, sem Gríma treysti sér ekki af tekniskum
ástæðum til að hafa með þegar verkið var sýnt í Reykja-
vík.
Að leikslokum er leikendum og leikstjóra fagnað inni-
lega og lengi og það er þakklátur hópur, sem yfirgefur leik-
húsið þetta kvöld á Flateyri.
►
FÁLKINN 21