Fálkinn - 05.04.1965, Blaðsíða 30

MANNAVEIÐAR
Sveinn renndi skothylkinu í hlaupvíöa Zako -
riffilinn og heiö svo átekta, Brátt myndu hreiu
dýrin þeysast yfir hæðardragiö og þá fengi hann
tækifæri tii aft fella nokkur þeirra, jafnvel
öll fjögur sem hann haföi leyfi til ab skjáta,
En þaþ voru ekki hreindýrin sem voru aðal -
bráö hans, heldur maöurinn sem kom á eftir
þeim, Maðurinn sem Sveinn ætlaði aö myrða,
Hann bar riffilinn upp að kinninni og lét
rnjóa, hárfína krossinn í sjónaukanum bera
við mosaskóf á steini um hálfan kílómetra
í burtu. Hann treysti sér vel til aö skjóta
burtu skófina, Sveinn var listaskytta og
vissi vel af þvi, Með þennan sterka s^ón- ^
auka treysti hann slr til að hæfa Anton
í höfuðlð á 3oo metra fœri, og það ætlaöi
hann aö gera* Þetta yröi ósköp einfalt,
og engan myndi gruna neitt* Hann myndi segja
sem satt var, að þeir heföu skipat á að re
hreindýrin hver fyrir annan, og ;jafnan
beöið þar til skothríð hins var hœtt*
I þetta sinn hefði eitthvað brugðist hjá
veiöifélaga hans, hann hefði fylgt fast á eftir dýrunum og
ein kúlan heföi
30
FALKÍNN