Fálkinn - 05.04.1965, Blaðsíða 28

„Ósammála . . .“ öskraði land-
eigandinn. „Það er heldur gæti-
lega til orða tekið. Ég hef
aldrei viljað eiga neitt saman
við þetta aðalspakk að sælda,
og þar að auki hef ég heit-
bundið dóttur mína frænda
þínum, og það er sá ráðahag-
ur sem ég kýs henni, og það
skal standa!“
„Fyrst málum er svo komið,"
mælti herra Allworthy, „leysi
ég þig frá öllum loforðum. Ekk-
ert slíkt loforð er bindandi,
þegar gert er fyrir annarra
hönd, og síðar kemur á daginn
annaðhvor aðili, sem samið er
fyrir, er því mótfallinn."
„Slúður,“ hrópaði Western
lar.deigandi. „Ég hef allt vald
í mínum höndum til þess að
sjá svo um, að við öll loforð
verði staðið. Komdu með mér
til fógetans, nágranni, þar sem
við göngum frá öllum leyfum
og skilríkjum, og síðan skal
hún til prestsins, hvort sem
hún vill eða ekki og hvað sem
systir mín og allar heimsins
aðalskerlingar segja, en sýni
hún mótþróa, skal ég loka hana
inni upp á vatn og brauð, það
sem eftir er ævinnar.“
„Herra Western," mælti
herra Allworthy alvarlegur í
bragði. „Þegar þessi ráðahagur
var fastmælum bundinn, áleit
ég, að það væri í alla staði
ákjósanleg ráðstöfun. Landar-
eignir okkar liggja saman, og
samkomulag okkar, sem ná-
granna, hefur alltaf verið gott.
Auk þess hafði ég orð allra,
sem til þekktu, fyrir því, að
stúlka þessi væri góð og göfug,
enda sá ég sjálfur, að hún bar
það með sér. Annað mál er
svo það, að aldrei mundi mér
til hugar koma að þvinga
nokkra manneskju til ráðahags,
hversu ákjósanlegur sem mér
litist hann, því að sé slíkum
ráðstöfunum beitt, fer ekki hjá
því, að hjónabandið er fyrir-
fram dæmt til að verða báðum
aðilum hin sárasta ógæfa, jafn-
vel þó að góðir og göfugir séu
hvor fyrir sig. Þess vegna, ná-
granni sæll, er ég ráðahag þess-
um nú mótfallinn; það er ekk-
ert við því að segjr. og þarf
enga þykkju þar á að leggja.“
En það þurfti sterkari rök-
semdir til að sannfæra herra
Western landeiganda. „Er það
ekki ég sem gat hana, er ég
ekki faðir hennar?“ spurði
hann og ekki í hálfum hljóð-
um. „Og ber mér sem föður
ekki að hafa ráð fyrir mínu
eigin barni? Og eigi ég að hafa
vit fyrir henni og ráða því,
sem hún á meira undir en
nokkru öðru í lífinu? Og það
ætla ég mér líka svo sannar-
lega að gera, og það verð ég
að segja, nágranni sæll, að bú-
ist hafði ég við því að þér, að
þú værir svo vitur maður, að
þú skildir þetta.“
Herra Allworthy var að
minnsta kosti svo vitur, að
hann sá, að ekkert þýddi að
reyna að koma skynseminni að
hjá Western landeiganda, þegar
hann var í þessum ham. Þrátt
fyrir allt gat Allworthy ekki
brosi varizt, þó að hann gætti
þess vandlega, að láta hann
ekki sjá það, því að þá mátti
búast við, að hann missti alla
stjórn á sjálfum sér.
Nú fann Blifil ungi bersýni-
lega mál til komið að leggja
orð í belg, enda kom málið
honum óneitanlega við. Kvað
hann það fjarri sér að vilja
beita ungfrú Soffíu hörku — en
gat þess þó, að heyrt hefði
hann þess dæmi, að fátt gæti
fremur vakið ástir konu en
einmitt það, að henni væri tek-
ið tak svo um munaði. Þar sem
hann hefði alltaf unnað ung-
frú Soffíu hugástum og mundi
alltaf gera, mætti hann þó ekki
til þess hugsa, og þannig sló
hann úr og í; lét þess að síðustu
getið, að maður sá sem ung-
frúin ynni einum, væri ein-
mitt ofbeldismaður og fant-
ur... en nú fengi hún þó að
sjá hvern enda það hefði, þar
sem hann sæti í dyflissu fyrir
að hafa myrt mann, og allir
vissu, hvaða refsing lægi við
slíkum glæp.
Þegar Western landeigandi
heyrði þessar fréttir, lyftist
heldur en ekki á honum brún-
in. Innti hann Blifil unga sem
nánast eftir atburðum, og þegar
hann þóttist þess fulviss, að
þarna gæti ekki verið um neinn
vafa að ræða, bauð hann þeim
frændum að snæða kvöldverð
með sér og lék við hvern sinn
fingur. Og þegar herra Allvor-
thy lét tilleiðast að þyggja
boðið, hélt Western landeig-
andi brott — hásyngjandi.
ÞRÍTUGASTI OG ÁTTUNDI
KAFLI.
Greinir írá átökum milli Soffíu
og föðursystur hennar,
Sauðfé og nautpeningur get-
ur reikað um hagann án þess
að þurfa að óttast ásókn veiði-
mannsins, en hindin er aftur
á móti hvergi örugg fyrir dráps-
æði hans.
Ungfrú Soffíu mátti líkja við
hindina hvað þetta snerti. Hún
virt’ist hvergi eiga öruggan
griðastað fyrir ágengum veiði-
Jomjonesí
ráð fyrir henni varðandi hvers-
dagslega hluti, hví skyldi ég
þá ekki öllu fremur að hafa
Eftir filENM FIELDING
28
FÁLKINN
I
I