Fálkinn - 24.01.1966, Blaðsíða 28

Þeir settust við borð skammt
frá afgreiðsluborðinu. Fjöldi
stúlkna voru á þönum fram og
aftur með mat og drykkjarföng
og þeir báðu eina þeirra um tvö
glös af portvíni. „Sérðu mann-
inn, sem er að æfa sig á maraeas
þarna fyrir handan?“ kallaði
herra Liu. „Hann á nokkuð fjöl-
þætta reynslu að baki sér —
léttavigtarmeistari í hnefaleik í
Manila, höfuðsmaður, í Filips-
eyjaher, hljómsveitarstjóri, fyrir-
liði í skæruhernaði, stríðshetja
frá Bataan Og Corregidor, stríðs-
fangi hjá Japönum, amerískur
borgari, bílstjóri, matsveinn ...
Ef þú talar við hann þá segir
hann þér upp alla ævisögu sína.
En það er betra að hlusta á
maracasleikinn hjá honum.“
Chiang virti fyrir sér Filips-
eyginginn, þar sem hann skók
maracaskeilurnar af. mikilii
ákefð, með lokuð augu, bros á
vörum og síbreytilegum andlits-
syip. Hann var svo hamingju-
samur á svipinn, að Chiang lá
við að öfunda hann. Hann hafði
orð á því við herra Liu.
„Þú hlýtur að vera afar óham-
ingjusamur," sagði herra Liu.
„Því get ég ekki neitað."
Herra Liu leit á hann og lyfti
brúnum. „Ef svo er, þá fer nú
áð vakna hjá mér áhugi á þess-
um kvenmanni, sem þú nefndir
Aiku. Hvar er hún?“
Chiang hikaði. „Þá það,“ sagði
herra Liu og fleygði vindlings-
stúf, „allir eiga rétt á að hafa
sín einkamál í friði. Yfirleitt hef
ég skömm á allri andlegri
hnýsni. Ertu svangur?"
„Ekki mjög. Ef til vill væri
gott að borða eitthvað létt. Hvað
leggur þú til?“
„Sotangon baboy vel með
víni,“ sagði herra Liu. „Sömu-
leiðis tinolang manok með
sterkum pipar. Ef þú skyldir
ekki hafa heyrt þetta nafn áður,
þá er fyrri rétturinn rísnúðlur
með fleski en sá síðarnefndi
kjúklingur með grænmeti. Hvort
tveggja er þjóðarréttur á Filips-
eyjum, kryddað og sterkt. Með
glasi af ódýru víni er þetta há-
tíðamatur og alls ekki frekur
við pyngjuna. Kryddið í þessum
réttum margfaldar áhrifin af
víninu, svo það verður á við
vænt whiskyglas. Fyrir menn,
sem þjást af óhamingju og
hungri og eiga aðeins einn dal
í vasanum, er þetta langbezta
meðalið — portvín og sotang-
hon baboy eða portvín og tino-
lang manok. Svo við vikjum
aftur talinu að konunni, sem þú
nefndir Aiku. Er hún Kínverji?"
„Ertu að leita þér að sögu-
persónum?"
„Nei, ég er að reyna að seðja
forvitni mína, sem hin takmarka-
lausa örvinglun þín hefur vak-
ið.“
„Þú ættir að geta getið þér
til um þjóðerni hennar af nafn-
inu,“ sagði Chiang.
„Kvennanöfn eru ákaflega
villandi á stundum," sagði Liu.
„Konur fara oft í manngreinar-
álit, en þegar um nafngiftir er öllum austurlandakonum. Jap-,
að ræða eru þær furðu frjáls- anskar stúlkur verst. Flestap
lyndar og alþjóðlegar. Ég hef þeirra eru hjólbeinóttar." /
þekkt kínvetrskar stúlkur sem „Af hverju stafar þessi andúð
hétu Olga og María; hvernig þín á Japönum?" spurði Chiang.
væri hægt að ímynda sér, að „Ég hef líklega fengið hana
þær væru kínverskar? Jafnvel að erfðum," sagði Liu. „Þrjú
eftirnöfnin geta verið villandi. hundruð ára fjandskapur verð-
Ég þekkti einu sinni stúlku, sem ur ekki þurrkaður burt í einu
hét Dorothy Parker. Hún var vetfangi. Ef þú værir eins og ég
Filipseyingur. Aika gæti ef til þá myndirðu aldrei láta neina
vill verið frá Eþíópíu. Það lík- japanska konu valda þér slíkum
ist nafninu Aida, á eþíópisku þjáningum, hvað sem allri lisb.
prinsessunni í óperu Verdis." líður. Nú skulum við skála fyrir.
„Aika er Japani," sagði Ghi- Aiku og hennar list, hver semr
ang. hún er.“ j
Liu horfði á hann og lyfti i
brúnum. „Þú ert fyrsti Kínverj- XI.
inn, sem ég hef kynnzt, sem er Það kom æ oftar fyrir, að
ástfanginn af japanskri stúlku. Chiang snæddi Filipseyjakvöld-
Þar sem Kínverjar hafa fengið verð í Kearnystræti ásamt Liu^j
að kenna á grimmd og miskunn- sem geðjaðist vel að krydduð-i
arleysi Japana síðustu þrjú um matnum og kálfum þjónustu-i;
hundruð árin, held ég að flest- stúlkunnar i Nafnlausa Veitinga-
ir okkar búi yfir djúpstæðri húsinu, eins og hann kallaði-
óbeit á allri japanskri fram- það oftast. Chiang var ljóst,
leiðslu, að japönskum konum hvers vegna Liu sóttist eftir
meðtöldum." félagsskap hans — Liu var mál-
„Jæja,“ sagði Chiang, „Japan- gefinn en Chiang góður hlusb
ir hafa nú látið af grimmd sinni andi, eins og frú Wang. Hann-
við okkur, um sinn, að minnsta hafði nú í meira en mánuð snætt-
kosti er það ekki? Þar að auki kvöldverð með Liu að minnsta:
kosti tvisvar í viku, hlustað á
tal hans og gert sér það að
góðu. Enda þótt hann biði stund-s
um með nokkurri óþreyju eftir
einstöku glampa í hinu þreyt-
andi eintali Liu, þá virtist það
þó hjálpa honum að gleymai:
er ég maður, sem mæli með Aiku. Ef til vill átti hin rótgróna!
listinni listarinnar vegna, kyn- andúð Liu á Japönum einhvern
þáttafordómar koma þar hvergi þátt í því; hann vissi það ekki.'
nærri.“.............. Ef afstaða Liu hafði einhver-
Liu kveikti sér í vindlingi og áhrif á hann, þá var það í undir-
tottaði hann, hugsi, um stund. vitundinni.
„Notkun þin á orðinu „list“ í Hið sterkkryddaða sotangha<
þessu sambandi, vekur áhuga baboy og tinolong manok ásamt.
minn," sagði hann svo. „Væri ampolaya og bragðsterku ado-
þér saraa þó þú skýrðir það bong voru eftirlætisréttir hans;
nánar?" _ með ódýru víni og hrísgrjóna-1
„Væri þér sama þó við breytt- skál höfðu þessir réttir undra-
um um umræðuefni?" verð áhrif. Eftir hvern slíkan
„Já, ef þér er í raun og veru kvöldverð var honum hlýtt og
kvöl að því, að tala um þetta. glatt í geði í heilan klukkutíma
Þarna kemur maturinn og vín- að minnsta kosti. Framavonum
ið.“ Þjónustustúlka lagði matinn hans og áhyggjum, já jafnvel
á borðið hjá þeim og tvö stór Aiku, var þá þröngvað í ein-
portvínsglös. Liu borgaði henni hvern afkima í hugskoti hans
og bætti tíu sentum við í þjórfé. og kerskni og glaðværð gefið
Síðan sagði hann eitthvað á rúm í staðinn. Hann varð ræðn-
Filipseyjamállýzku við stúlkuna, ari og félagslyndari og ekki eins
sem gerði hana vandræðalega uppburðarlaus og honum tókst
og sneri sér við til að horfa á að læra nokkrar setningar i:
eftir henní þegar hún gekk frá agalog, sem er aðaltunga Filips-
þeim fram í eldhúsið. „Hún hef- eyjabúa, af vingjarnlegum og
ur fallega kálfa, prýðilega. skrafhreyfum gestum í veitinga-
Hvernig skyldi hún líta út í stofunni. Hann varð málkunnug-
baðfötum? Að mínu áliti eru ur nokkrum portkonum, sem
Filipseyjastúlkur bezt vaxnar af kunnu að meta glaðværð og
Aika horfði á hann. Allt í einu þrýsti hún
höndunum að andlitinu og sneri sér undan;
axlir hennar titruðu eins og hún berðist við
grátinn. Chiang kenndi aftur í brjósti um hana
og sá eftir að hafa verið svona harðorður.
15. HLUTI
»