Fálkinn - 24.01.1966, Blaðsíða 42

ENDURNÝJUM
SÆNGUR OG KODDA
FLJÓT AFGREIÐSLA
HÖFUM EINNIG
EINKASÖLU
A REST-BEST
KODDUM
Póstsendum
um land allt.
ÐÚN-
OG UÐUR-
HRHNSUNIN
VATNSSTÍG 3
(örfá skref
frá Laugavegi)
Sími 18740.
PANTIÐ STIMPLANA HJA
FÉLAGSPRENTSMIÐJUNNIHE
SPlTALASTlG 10 v.ÓÐINSTORG
SIMI 11640
efni nánar. „Ég er seinna í dag,
eigum við ekki að hefja vinnu?“
„Hafðu engar áhyggjur af
því,“ sagði herra Yee. „Þú þarft
ekki að skila neinu fyrir tilsett-
an tíma, það rekur ekkert á eftir
þér. Ef til vill er það það, sem
að þér amar. Þú ert of áhyggju-
fuilur og kvíðinn. Taktu það
rólega." Allt í einu rak hann
upp hrossahlátur. „Það er svei
mér skrítið; fyrir nokkrum mán-
uðum varst það þú, sem sagðir
mér að taka það rólega; nú
segi ég það sama við þig! Ha!
Ha!“ Svo benti hann á Chiang
með vindlinum og sagði alvar-
lega: „Er nokkuð, sem hvílir
sérstaklega þungt á þér?"
„Nei, alls ekki,“ sagði Chiang
fljótmæltur, „ég svaf aðeins illa
í nótt, það er allt og surnt."
„Leggðu þig í sófann og fáðu
þér blund.“
„Ég fæ mér blund eftir há-
degið,“ sagði Chiang og settist
við skrifborð sitt.
Meðan hann svaraði fáeinum
viðskiptabréfum fyrir herra Yee,
var hugur hans allur við Aiku
og það sem hún hafði beðið
hann um. Því meir, sem hann
hugleiddi þetta mál allt, þeim
mun meiri andstyggð vakti það
hjá honum. Aika vildi losna við
barn hans og hún var svo ósvíf-
in að biðja hann aðstoðar. Nei,
hann ætlaði ekki að eiga þátt í
að myrða sitt eigið barn. Hann
gæti sætt sig við, að hún elsk-
aði hann ekki, en þetta var hon-
um um megn; hún hefði eins
getað sagt við hann berum orð-
um: „Ég vil ekkert eiga, sem
er hluti af þér. Losaðu mig við
það, ég hata það, ég hata
það...“
Chiang lagði frá sér pennann.
Skyndilega hataði hann Aiku.
Hann varð aftur sannfærður um
að hún elskaði hann ekkert;
hann mátti ekki láta þennan
koss villa sér sýn. Hún, sem
hafði haft ástaratlot að atvinnu,
auðvitað kunni hún listina að
kyssa. Þetta var aðeins greiðslan
fyrir þjónustu hans, þóknun til
tilvonandi morðingja, sem ætlaði
að myrða sitt eigið barn. Chiang
vissi, að það var farið að slá út
í fyrir honum. Hann yrði að
segja henni, hver afstaða hans
væri gagnvart þessu. Strax.
Hann yrði að segja henni það
strax. „Ég hef höfuðverk,"
sagði hann við herra Yee. „Ég
ætla að fara út í lyfjaverzlun-
ina og kaupa mér nokkrar
aspirintöflur."
„Taktu þér frí í dag,“ sagði
herra Yee. „Farðu í rúmið. Þú
lítur ekki vel út í dag.“
„Það er ekkert að mér,“ sagði
Chiang á leið til dyra. „Aðeins
dálítill höfuðverkur. Ég kem
strax aftur."
Hann gekk inn í vínstofu
hinum megin við götuna til þess
að hringja til Aiku. Þegar hann
var kominn í simaklefann og
ætlaði að fara að velja númerið,
þyrmdi aftur yfir hann af með-
aumkun; hatursaldan var liðin
hjá. Hann þráði að segja henni
i fyrsta skipti, hve heitt hann
elskaði hana; grátbiðja hana um
að koma til sín, hann vildi segja
henni, ^að þau yrðu að halda
barninu, elska það og ala það
upp, hann skyldi þræla fyrir
henni og þessu barni þeirra....
Hann valdi númerið með fingri,
sem titraði ofurlítið, reyndi að
stilla ofsann í tilfinningum sin-
um og efla stærilæti sitt. Hann
heyrði simann hringja heima
hjá herra Yee; hann hringdi
nærri fulla minútu. Þá heyrði
hann, að heyrnartólið var grip-
ið upp og kviðafull rödd Aiku
í símanum: „Halló,“ sagði hún.
„Aika,“ sagði Chiang og var
stirt um mál, „ég hringdi aðeins
til þess að segja þér, að ég get
ekki hjálpað þér.“ Það varð
augnabliksþögn i símanum. Chi-
ang gat allt að því séð fyrir sér
þjáningardrættina í andliti Aiku.
Hann beið þess, að hún segði
eitthvað, en hún sagði ekki neitt.
„Mér þykir fyrir því, Aika,“
hélt hann áfram, „en mér er það
ómögulegt. Ég get ekki átt þátt
í að myrða mitt eigið afkvæmi.
Ég bið þig að tala ekki við mig
framar um það.“ Hann flýtti
sér að leggja á. Svo lagði hann
leið sína í vínstúkuna og bað um
tvöfaldan whisky, sem hann
hvolfdi í sig óblönduðu. Þegar
hann hafði lokið við það, hélt
hann aftur til skrifstofunnar og
reyndi eftir megni að láta á engu
bera.
„Fékkstu aspirinið?" spurði
herra Yee, umhyggjusamur á
svip.
„Já,“ svaraði Chiang. „Mér er
að batna. Ég get oftast læknað
minn höfuðverk með nokkrum
aspirinskömmtum."
„Það er konu höfuðverkur,"
sagði herra Yee. „Slíkur höfuð-
verkur læknast aðeins með aspi-
rini og nokkurra klukkustunda
hvíld. Nú ættirðu að fá þér blund
á sófanum."
„Nei, þakka þér fyrir, ég þarf
þess ekki.“
„Jæja, þú ert kunnugri þinni
heilsu en ég. Ég get varla sagt
að ég hafi fengið höfuðverk í
meira en þrjátíu ár; ég er nærri
búinn að gleyma, hvernig það
er. Ertu viss um, að þér sé að
batna?“
„Ég er viss um það," sagði
Chiang og settist aftur við skrif-
borð sitt. Whiskíið var farið að
segja til sin, og honum leið
betur.
Herra Yee fór snemma heim
eins og vandi hans var orðinn.
Chiang hafði aldrei séð mann svo
áfjáðan í að komast heim. Síðan
Aika tók bónorði hans, reykti
hann færri vindla en áður, en
leit þeim mun oftar á úrið sitt,
og þegar honum virtist tími til
kominn að fara heim, var hann
fljótari að yfirgefa skrifstofuna,
en nokkur nemandi Chiangs í
tungumálaskólanum hafði verið
að koma sér út úr skólastofunni.
Chiang var ekki alveg ljóst,
hvort hann öfundaði hann eða
aumkaði. Einhvern veginn fann
hann ekki til afbrýði gagnvart
honum. Hann hafði verið kval-
inn af afbrýðisemi gagnvart
John Larsson, þessar vikur í
Monterey, en öðru máli gegndi
um herra Yee. 1 Monterey hafði
Chiang átt miklu nánara sam-
neyti við Aiku en Larsson, sem
aðeins hafði fengið að kyssa
hana, en í þeim kossum var
falin ást og einlægni, sem Chi-
aug þráði miklu heitar en
ástriðunætur án einlægra tilfinn-
inga. Kossinn i St. Mary garðin-
um loddi við huga hans og angr-
aði hann mjög en var honum þó
hálfu dýrmætari og göfugri
endurminning en hinar keyptu
ástríðunætur. Þetta var það,
sem herra Yee myndi hreppa;
keypt ást, eða löglegur frillu-
lifnaður án tilfinninga. Ef til
vill var það þess vegna, sem
Chiang fann ekki til neinnar
afbrýði gegn honum. Herra Yee
og hann sjálfur voru báðir í
sama báti; hvorugur þeirra
myndi eignast það sem John
Larson hafði átt — hjarta Aiku.
Framh. í næsta blaði.
• Rolling Stones
Framh. af bls. 4.
er ógiftur, Brian Jones, og ekki
á neinn hátt heitbundinn. Hann
er Casanova þeirra Stones. Fer
aldrei út aftur með sömu stúlk-
unni. Hún má hafa langt eða
stutt hár, ljóst eða dökkt, það
skiptir ekki máli. Aðeins það,
að mér líki hún, segir hann.
Franskar og sænskar eru bezt-
ar. Hann hefur ekki áhuga á
að gifta sig í náinni framtíð.
Það er um að gera að lifa líf-
inu á meðan unnt er, segir
Brian.
42
FALKINN