Fálkinn - 31.01.1966, Blaðsíða 24
skrásett fyrir öll ríki Bandaríkjanna.
Nokkur blöð komust á snoðir um þessa
einkaleyfisumsókn mína og var meðal
annars skýrt frá henni í Popular Mech-
anics og fleiri tímaritum er fjalla um
tækninýjungar. Á sama tíma sótti ég
um einkaleyfi á sérstökum lendingar-
palli fyrir þrýstiloftsflugvélar. Ég fékk
einkaleyfið staðfest, en bandaríski flug-
herinn tilkýnnti mér síðar að sviþuð
hugmynd hefði áður komið fram. Þessi
pallur, sem ég hafði teiknað, var ætl-
aður fyrir stórar og þungar þrýstilofts-
flugvélar, sem geta farið lóðrétt upp.
Mitt einkaleyfi gildir ennþá og hefur
herinn óskað eftir því, að mega eiga
forkaupsrétt á þessu fyrirbæri. Hins
vegar er það svo, að enn hafa ekki
verið teknar í notkun svo stórar og
þungar þrýstiloftsflugvélar, að þær hafi
not fyrir slíkan lendingarpall. Ég hef
líklega hlaupið nokkrum skrefum of
langt fram í tímann.“
„Eftir að ég kom heim til íslands
1960 hélt ég áfram að gera teikningar
af nýjum og nýjum flugtækjum, sem
byggð eru á þessu sama lögmáli Ég
hófst handa um að smíða eitt slíkt,
sem fremur var þó í líki bíls en flug-
vélar. Ég fékk nokkurn peningastyrk
fyrir velviljá og skilning núverandi
flugmálaráðherra, og fyrir þá upphæð
gat ég keypt tvo hreyfla í Bandaríkj-
unum. Sjálfur lagði ég fram peninga
fyrir efni í grind og annað er til þurfti.
Ég fékk inni í braggahrófi á Reykja-
víkurflugvelli og þar varð gripurinn til
á tveimur mánuðum. Ég reyndi þetta
tæki og í fyrstu gekk allt á afturfótun-
um. Með lagfæringum og endurbótum
tókst mér að koma því á loft. Það lyft-
ist um hálfan til einn metra og bar
alls ekki 760 kílógrömm. Þá reikna ég
með hreyfla og allt sem þeim fylgdi.
Hreyflarnir voru reyndar gamlir flug-
vélahreyflar og tíu sinnum þyngri en
hreyflar, sem nú er hægt að fá og fram-
leiða jafn mikla orku. Á þennan ,,flug-
bíl“ minn vantaði öll stjórntæki Ég
þurfti að tjóðra hann niður og gera
ýmsar ráðstafanir til að hann færi ekki
á hliðina. Samt sem áður tókst mér
með þessu að sanna, að lögmál það
sem ég hef byggt allar mínar hugmynd-
ir á, fær staðizt. Ég hafði enga peninga
til að halda þessum tilraunum áfram
og endalok ,,flugbílsins“ eru satt að
segja raunaleg. Ég fékk aldrei frið
með hann í braggaskriflinu og var
síðan rekinn með hann út. Ég gat
hvergi komið honum fyrir, honum var
fleygt út úr bragganum og hann er nú
löngu ónýtur. Til að vihna að slíkum
verkefnum, þarf góða aðstöðu og mikla
peninga. Ég hafði hvorugt, en vildi að-
eins sýna og sanna sjálfum mér og
öðrum, að hugmyndin var og er fram-
kvæmanleg.“
„Ég varð að leita mér að atvinnu
eftir heimkomuna og fékk starf hjá
Hitaveitu Reykjavíkur þar sem ég hef
unnið að teikningum og útreikningum
í sambandi við hitaþörf húsa og fleira.
Ég hef haft lítinn tíma til að vinna að
aðaláhugamálinu og svo er ég ennþá
að fást við að mála.“
„Á síðasta ári sendi ég bandaríska
hernum nýjustu teikningar mínar og
útreikninga, og er þar um að ræða all-
stóra flugvél. Þar er sama lögmálið og
áður. Nú skömmu fyrir áramót fékk ég
bréf þar sem mér var tjáð að mikill
áhugi væri fyrir þessu máli og að sér-
stök vísindadeild innan hersins væri
að rannsaka og gera athuganir á þess-
um teikningum, en flugvélina nefni ég
EE-17N. Herinn hefur gefið vélinni sér-
stakt einkennisnúmer, þar eð viðkom-
andi deild hefur verið falið þetta verk-
efni og hugmyndin er komin á verk-
efnaskrá hersins. Það er óhemjumikið
verk að rannsaka hugsanlega flugeigin-
leika slíkrar vélar. Frá mér fær herinn
aðeins frumteikningar og hráa lýsingu
á þeim atriðum, sem ég tel máli skipta.
Þeir hafa einnig tekið til athugunar
teikningar af annarri vél sem ég kalla
EE-19S.“
,,Þá komu hingað til landsins nokkru
fyrir síðustu áramót tveir menn frá
Hawker Siddeley-flugvélaverksmiðjun-
um í Bretlandi. Ég gerði þeim grein
fyrir þessum sömu hugmyndum mín-
um og sýndi þeim teikningar. Þeir létu
einnig í ljós mikinn áhuga. Sama er
að segja um Lockheed-verksmiðjurnar
í Bandaríkjunum. Þar er einnig verið
að athuga teikningar eftir mig og þeir
hafa óskað eftir nokkrum fresti þar til
þeir taka ákvörðun hvað gera skuli.
Þeir vilja fá mig í vinnu.“
„Hver árangur af þessu verður, veit
ég ekki. Hins vegar ber að gæta þess,
að ákvörðun um smíði nýrrar flugvélar
er ekki tekin á einni svipstundu. Það
eru þúsundir atriða, sem þurfa ná-
kvæmrar athugunar við. Það þarf að
gera útreikninga og tilraunir og kostn-
aðurinn er gífurlegur. Ég tel mig hafa
náð nokkrum árangri, þegar þessir þrír
aðilar hafa nú ákveðið að gera ná-
kvæma athugun á þessum teikningum.
Það eitt kostar mikla vinnu og pen-
inga.“
„Það er kannski ástæða til að skjóta
því hér inn í, að fyrsta árið, sem ég
var í Bandaríkjunum, vildu Sikorsky-
verksmiðjurnar kaupa einkaréttinn af
mér fyrir 1800 dali. Ég vona að ég hafi
gert rétt, þegar ég hafnaði tilboðinu.“
„Þá held ég að það sé tími til kom-
inn, að ég reyni að lýsá í grófum drátt-
um þessu lögmáli, sem mér hefur orð-
ið svo tíðrætt um. Hugmyndin byggist
á því, að tveir jafn ,,stórir“’ kraftar
„vinna“ á væng hvor á móti öðrum,
og valda því að vélin fer beint upp
(þ. e. lóðrétt flugtak án þess að hreyfl-
ar vélarinnar snúi upp). Síðan með því
að hagræða legu hreyfla og vængja,
þar á meðal að breyta skurði á skrúf-
um, er vélin knúin áfram og getur hún
náð miklum hraða þar eð vængir á
slíkri vél þurfa ekki að vera stórir.
Menn eru kannski engu nær eftir þess-
ar útskýringar, en þær verða að nægja.
Betur er ekki hægt að gera, nema með
allflóknum útreikningum og dæmum.“
„Þetta er saga mín í stuttu máli.
Tíminn mun skera úr um það hvort
þessar hugmyndir verða taldar nýtileg-
ar, eða þeim varpað fyrir borð. Sjálfur
hef ég auðvitað trú á því, að þær stand-
ist í raun og að smíðuð verði flugvél
samkvæmt þeim. Ég verð þó að segja
það, að ég er óánægður með þann litla
hljómgrunn, sem þessar tilraunir min-
ar hafa hlotið hjá íslenzku flugmála-
stjórninni, þrátt fyrir þau meðmæli,
sem ég hef fengið hjá mönnum, er hafa
vit á þessum hlutum. Það má vera að
þeir ágætu menn telji þetta allt hreina
Líkan af einni af flugvélum Einars.
24
FALKINN