Fálkinn - 31.01.1966, Blaðsíða 29

Yee og var orðinn eldrauður i
framan. „Um hvað ertu að tala?“
„Hún hefur verið barnshaf-
andi í tvo mánuði. Það er af mín-
um völdum, en hún vill ekki ala
barnið."
„Þínum völdum?"
„Já, mínum,“ sagði Chiang og
vissi ekki hvers vegna rödd hans
var svo storkandi. Ef til vill
var hann að reyna að breiða yfir
sektarkennd sína, eða þá að
reiði hans í garð Aiku fór vax-
andi. Herra Yee huldi andlitið
í báðum höndum og hvíldi oln-
bogana á skrifborðinu. Hann
sagði ekki orð. „Mér þykir fyrir
þessu þín vegna, herra Yee,“
hélt Chiang áfram, „ég hefði átt
að skýra þér frá þessu fyfr..
„Talaðu ekki um það; ég vil
ekki hlusta á það,“ sagði herra
Yee og stóð upp frá skrifborð-
inu. Hann forðaðist að líta á
Chiang en tók hatt sinn og flýtti
sér út úr skrifstofunni.
Chiang stóð eftir fyrir framan
skrifborð hans og horfði á auðan
stól herra Yee. Síðan settist
hann við sitt eigið borð og lauk
dagsverki sínu i áköfu hugarróti.
Næsta dag kom hann seint
til skrifstofunnar. Herra Yee var
enn ekki kominn Chiang gekk
að skrifborði sínu og fann þar
bréf, sem lagt hafði verið undir
límglas á borðinu. Bréfið var fá-
ort og gagnort, skrifað með
penna og rauðu bleki: „Þjónustu
þinnar er ekki lengur óskað.
Gjörðu svo vel að taka við auka
mánaðarlaunum sem þakklæti
minu fyrir unnin störf. Lawrence
Yee.“
Við bréfið var fest ávísun, sem
hljóðaði upp á níu hundruð dali.
XII.
I Kina var litið á atvinnumissi
sem niðurlægingu og töluvert
auðmýkjandi fyrirbæri, en í
Ameriku virtist Chiang sem það
skipti ekki svo miklu máli ef
frá var talið, að mánaðarlegar
kaupgreiðslur féllu niður, og
fyrir mann, sem var hafnað af
konu og ekki hafði fest kaup
á neinu gegn afborgunum, var
það síður en svo alvarlegt. Chi-
ang losnaði við vanmetakennd-
ina á þremur dögum, með að-
stoð ódýra vínsins og tinolang
baboy i nafnlausa veitingahús-
inu í Kearnystræti. Hann hringdi
einu sinni til Liu en síminn hjá
lagskonu hans hafði verið tek-
inn úr sambandi. Hann velti því
fyrir sér, hvað myndi hafa orðið
af þeim. Það voru vandræðin
með útlendinga; þeir voru á sí-
reki, eins og þang í hafi.
Honum datt í hug' að flytja
úr gistihúsi herra Yee, en hann
vissi ekki hvert skyldi halda.
Ef til vill ætti hann að heim-
sækja frú Wang og athuga,
hvort nokkuð hefði losnað hjá
henni. Eftir að hafa snætt kvöld-
verð í Kearnystræti, gekk hann
heim til frú Wang. Hún varð
ánægð að sjá hann. Sumir leigj-
endur hennar voru að horfa á
glímukappleik í sjónvarpinu i
setustofunni. „Vilt þú horf^t á
glímuna eða koma með mér i
eldhúsið og tala við mig meðan
ég þurrka upp rísskálarnar?"
spurði frú Wang og þurrkaði
sér um hendurnar á svuntunni.
„Ég ætla að koma með þér,“
sagði Chiang og fylgdi henni
eftir inn í eldhúsið.
„Jæja, ég bjóst ekki við að
sjá þig á virkum degi. Ég ætl-
aði einmitt að fara að eftirsenda
þér nokkur bréf.“
„Ég er búinn að missa atvinn-
una,“ sagði Chiang.
Frú Wang leit á hann og ygldi
brún. „Hvað þá? Nú þegar?
Hvað gerðist?"
„Mér var veitt lausn frá störf-
um,“ sagði Chiang. „Jæja, ég
er hvort sem er lélegur einkarit-
ari. Hefurðu nokkurt herbergi
laust, frú Wang?"
„Ekki sem stendur. En eitt
mun losna eftir um það bil mán-
uð. Manstu eftir ungfrú Lai frá
Formósu? Hún ætlar að fara að
gifta sig. Ó, það verða þá tvö
herbergi, sem losna. Ég gleymdi
því að hún ætlar að giftast ein-
um leigjandanum hérna.“ Hún
hló, en varð síðan aftur alvar-
leg og spurði: „Geturðu ekki
dvalið í gistihúsi herra Yee ofur-
lítið lengur?"
„Ég gæti það, en ég vil það
síður."
„Þú hefur þó ekki rifist við
hann, er það?"
„Nei, þvi fer fjarri. Við erum
enn beztu vinir. Hefurðu séð Liu
nýlega, frú Wang?" Chiang
flýtti sér að víkja talinu frá
herra Yee til þess að hún færi
ekki að yfirheyra hann.
„Ekki síðustu viku. Hann
minntist á að fara til Mexicó;
ef til vill er hann þegar farinn.
Hann er eins og þú, of eirðar-
laus. Viltu fá bréfin þín? Þau
eru í skrifborðsskúffu í setustaf-
unni. Þú getur komið með þau
hingað og lesið þau meðan ég
bý til te handa þér.“
Chiang sótti bréfin inn í setu-
stofuna. Þetta voru þrjú bréf.
Hann opnaði fyrst bréfið frá
Tungumálaskólanum í Monterey.
Það var fyrirspurn frá ráðning-
arskrifstofunni um það, hvort
hann hefði hug á að snúa aftur
til skólans, ef starfsliðið yrði
aukið aftur. Síðan var tekið
fram i skyndingu, að þetta væri
ekki atvinnutilboð heldur aðeins
fyrirspurn. Chiang las bréfið
tvisvar, og fannst þetta vera
vinsamlegasta fyrirspurn, sem
hann hefði fengið um árabil,
sérstaklega þar sem hún kom
á þeirri stundu, se;n gæfan virt-
ist algjörlega hafa snúið við
honum baki. Þrátt fyiir það, að
þetta var aðeins fyrirspurn, jók
hún honum bæði kjark og von,
svo um munaði. Ef til vill var,
eftir allt saman til Guð, sem
fylgdist með hverju fótmáii
manns, eins og Liu, guðleysing-
inn, hafði verið að velta fyrir
sér. Einhver guðleg vera, sem
vó þjáningar og hamingju mann-
anna á metaskálum; bætti við
HUSQVARNA 2000
- Stillið á lit otj saumið -
Það er þessi einíalda nýjung, sem
kölluð cr „Colormatic", sem á skömm-
um tíma hefur aukið vinsœldir
HUSQVARNA 2000 til stórra muna.
Beinn saumur, hnappagöt, blindfaldur og úrval
mynztursauma er hœgt að velja með einu hand-
taki. Þar sem það er sýnt á greinilegan hátt,
í littim, á „saumveljara".
HUSQVARNA heimilistœki, saumavélaí o. fl.
eru þekkt hér á. landi í yíir 60 ár. Haía naíninu
hér sem annarstaðar stöðugt vaxið vinsældir.
íslcnzkur lciðarvísir fylgir hvcrri saumavcl.
Kcnnsla cr innifalin í vcrðinu.
Afsláttur vaittur gegn staðgrciðslu.
Ef þcr komizt ckki til okkar til að kynna yður
vclina, munum vér scnda sölumann til yðar
cftir loknn, cf þcr búið í Rcykjavík cða
nágrcnni.
Uiuboðsincnn víða tnn lamiið.
umiaí Sqógetmon k.f
Suðurlandsbraut 16 - Reykjavík - Símnefni: »Volver« - Sími 35200
ofurlítilli hamingju, þar sem of
mikið var af þjáningu og krydd-
aði með korni af ógæfu þar sem
of mikil gleði ríkti.
Annað bréfið bar póststimpil
frá Peking. Það var frá frænda
hans og fyigdi ekki heimilisfang
sendanda. Frændinn lýsti fyrst
hinum miklu framförum, sem
orðið höfðu í Rauða Kína á
sviði menningar, vísinda og iðn-
aðar; seinna í bréfinu álasaði
hann Ameriku fyrir að halda
eftir kínverskum námsmönnum
og að lokum hvatti frændinn
hann til að koma aftur eins fljótt
og hann mögulega gæti og kvað
stjórnina myndu bjóða hann
velkominn með opnum örmum
o. s. frv., o. s. frv. Chiang gat
ekki varist hlátri. Liu hafði einu
sinni sýnt honum bréf frá
frænda sinum í Peking. Orða-
lagið var nákvæmlega hið sama.
Þriðja bréfið var frá herra
Wei, sem var kennari við Tungu-
málaskólann. Hann sagði Chiang
frá þvi í trúnaði, að ráðningar
kynnu að vera á næstu grösum
og hvatti hann til að skrifa öll-
um ráðamönnum við skólann, og
þó enn frekar til að flytja til
Monterey og biða þar færis, til
þess að geta orðið á undan öll-
um öðrum að grípa hrísgrjóna-
skálina um leið og hún yrði lögð
á borðið.
„Já, ég held að það sé ljóð-
urinn á ráði ykkar herra Liu,“
sagði frú Wang eg rétti henum
tebolla. „Of eirðarlausir. Þið
eigið að tryggja stöðu ykkar og
koma ykkur fyrir. Herra Yee
myndi áreiðanlega hjálpa þér
áfram, ef þú vildir þiggja það.
Hvað gerðirðu? Hvers vegna
sagði hann þér upp?“
„Ég sagði þér frá því,“ sagðl
Chiang. „Ég er lélegur einkarit-
ari.“
Frú Wang hristi höfuð sitt
með vanþóknunarsvip. „Þú ert
of eirðarlaus. Ef til vill ættirðu
að fá konu þína til þín. Hefurðu
frétt frá henni nýlega?"
„Það ættir þú að vita manna
bezt, frú Wang. Öll mín bréf
eru sendi hingað til þin.“
„Er þetta bréf frá Peiping frá
konu þinni? Það er ekki skrif-
að á það heimilisfang sendand-
ans.“
Chiang dreypti á teinu og
hugsaði með sér, hvort hann
ætti áð segja frú Wang frá svik-
um konu sinnar. „Já, það er frá
konu minni,“ skrökvaði hann.
„Ég held þú ættir að reyna að
fá hana hingað."
„Já.“
„Hvað ætlastu fyrir núna?“
„Ef til vill byrja ég aftur
Framh. á bis. 36.
FALKINN
29