Fálkinn - 31.01.1966, Blaðsíða 9

★ Hun haffti verið dæmd
saklaus fyrir að hafa
orðið mannsbani.
★ IVIundi hún nokkurn tíma
finna hinn óþekkta mann
sem raunverulega var
valdur að slysinu ?
★ Eða áttu skuggar hins
liðna að valda því að
hún fengi aldrei
manninn sem hún
elskaði ?
ER SAKIAUS
nútímasaga er gerist á herragarði í Dölum í
Eftir 4STRID ESTBERG
Ný framhaldssaga í næsta blaði
EG
Rómantísk
Svíþjóð.
'ittÍi&ÍSSmýíiii'/iíSA
sama og hann hafði lesið upphátt. Á blaðinu stóðu fimm
orð: í guðs bænum farðu heim. .
„Já, svona er þetta,“ sagði hann hratt og hátt. „Svona er
ég. Og farðu nú áður en eitthvað annað .. .“
Hún herpti saman titrandi varir sínar. „Jæja þá, ég skal
fara, John. Hún gekk í áttina að skrifborðinu. Henni fannst
hættan leynast í loftinu. En hún vissi ekki hvaða hætta. Þeg-
ar hún ætlaði að láta blaðið á borðið sá hún glös á borðinu.
Glösin voru tvö.
Á einu augabragði stirðnaði hún upp. Hún starði á glösin.
— Hún horfði á þau of lengi — gat ekki haft augun af þeim.
Hún heyrði eitthvert hljóð og snéri sér við. Hún snéri bak-
inu í skrifborðið.
John færði sig nær henni. Önnur hurðin, beint á móti, opn-
aðist. Maður stóð í gættinni, með birtuna í bakið, svo að
skuggi var yfirandlitinu. Þar sem hann stóð, gat þetta vel
verið John Hayward, eða hver sem var. En þessi maður hélt
á skammbyssu í hægri hendi.
„Það var heimskulegt af þér að gleyma glösunum, Johnny,'1
sagði maðurinn, þægilegri röddu. Það er slæmt að unga
stúlkan skuli ekki skilja smá ábendingar. En svona getur
þetta farið.“
Hann lyfti skammbyssunni. Á sama andartaki stökk John,
ekki í áttina til mannsins, heldur til Barböru. Hann stóð á
milli hennar og mannsins í dyrunum. Hann þrýsti bakinu
upp að henni og greip utan um hana.. Þannig myndaði hann
nokkurs konar vegg milli Barböru og byssunnar.
Barbara hélt niðri í sér andanum. Svo heyrðist hár hvell-
ur og hún fann líkama Johns þrýstast að sér á krampakennd-
an hátt, og frá sér aftur. Þá gat hún séð manninn í dyragætt-
inni. Hann horfði á hendina á sér. Hann hristi hana og
horfði á blóðið spýtast niður á teppið fyrir framan hann.
„Allt í lagi, góði,“ sagði rödd úr forstofudyrunum. „Ef þú
heldur henni upp, þá blæðir ekki eins mikið.“
Hávaxinn maður kom inn í herbergið. Hann hristi höf-
uðið. „Ég er ekki eins hittinn og ég var á mínum yngri ár-
um. Ég ætlaði bara að hitta byssuna."
Barbara hristist og skalf. Hún barðist við ógleðina. Hún
horfði á John.
„Já, alveg rétt,“ sagði John. „Þú hefur víst aldrei hitt hr.
Woodson. Er það, Barbara?" Hr. Pit Woodson. P. I. T. þýðir
Peter Irving Titus.“ Hann horfði á Woodson. „Ég er hrædd-
ur um að hr. Woodson geti ekki tekið í hendina á þér núna.“
Síðan snéri hann sér að Shapiro og sagði: „Hvaðan í veröld-
inni kemur þú?“
Seinna, þegar þau sátu yfir kvöldverði á rólegum veitinga-
Framh. á bls. 35.
FÁLKINN 9