Fálkinn - 31.01.1966, Blaðsíða 36

LITAVER sf.
auglýfiir:
Málningavörur í miklu úrvali:
Gólfdúkur
Gólfflísar
Veggflísar
Veggdúkur
Amerískar KENTILE gólfflísar
— GLÆSILEGIR LITIR —
LITAVER sf.
Grensásvegi 22.
Sími 30280 — 32262.
Sendum heim.
Sendum gegn póstkröfu um allt land.
SEDKIIS sf.
ttittjlýsir:
Einsmannssveinsóíi, stœrð 145 cm lengist
upp í 185 cm með púðunum, sœnguriata-
geymsla undir. stólar fóst í stíl við sófann.
Hverfisgötu 50 — Simi 18830
• Litla sagan
Framh. af bls. 21.
í hvert skipti var mér sagt að
þér væruð farinn. Ég hef af-
skaplega miklar áhyggjur af
honum, læknir. Hann hefur
ekki fengizt til að taka til sín
nokkra næringu í allan dag og
svarar ekki, þegar ég ávarpa
hann. Hann liggur þarna eins
og hver önnur klessa og... Á
ég ekki að hjálpa til. Þú mátt
ekki vera svona taugaóstyrkur,
læknirinn ætlar bara að hlusta
á þér hrygginn. Þetta er ekki
fallegur Hósti, finnst yður það
læknir? Eitthvað svo holur.
Haldið þér eiginlega ... ? Það
er ekki vírus ... hann hefur
veifað höndunum út í loftið á
svo skringilegan máta í allan
dag, eins og einhverjir litlir
vírusar væru að. . . Já, við
eigum það í húsinu læknir. Á
að leysa það upp í vatni, eða
láta hann gleypa það allt eins
og það kemur fyrir? Þakka
yður kærlega fyrir læknir. Ég
er rólegri núna. Þakka yður
fyrir komuna. Verið þér sælir
læknir.
Augnabliki síðar:
— Hérna, taktu þetta. Þetta
er Albyl. Og svo geturðu farið
á fætur. Maður liggur ekki og
flatmagar í bælinu heilan dag
aðeins vegna þess að maður
hefur smávægilegt kvef. Svona,
upp með þig! Þá get ég búið
um og gert hreint.
Ég fer á fætur gegn vilja
mínum og þegar ég kem nokkru
síðar fram í eldhúsið til að
huga að ísskápnum, hvort þar
sé nokkuð sem sé þess virði
að bíta í það, sé ég að morgun-
blaðið liggur opið og við mér
blasir sú síðan, sem við hér á
heimilinu erum vön að af-
greiða í snarheitum.
— Hvað á þetta nú að þýða,
segi ég og bendi á blaðið.
— Nú, já, þetta segir Marí-
anna og ypptir öxlum.
— Maður mætti nú líklega
kynna sér hvernig aðrir fara
að því að semja dánartilkynn-
ingar!
WiIIy Breinholst.
• Aika
Framh. af bls. 29.
í Tungumálaskólanum. Hafðu
engar áhyggjur af mér, frú
Wang. Mundu eftir gamla, kín-
verska máltækinu ..Guðirnir
leiða ekki fólk inn í blindgötúr.
„Eigum við að horfa á sjónvarp-
ið? Glímusýningunni hlýtur að
vera lokið núna.“
Þau fóru inn í setustofuna til
hinna. Chiang horfði á söngleik
og morðgátu, én með lítilli at-
hygli. Hugur hans var enn hjá
Aiku. Áður en morðsögunni var
lokið, ákvað hann að fara heim
og svara bréfinu frá Tungu-
málaskólanum. Hann kvaddi frú
Wang án þess að gera hinum '
ónæði. (
Oti var svalt og þokuslæðing-
ur og eymdarvælið í þokulúðr-
unum hljómaði allsstaðar. Þetta ,
hefði orðið honum afar einmana-
legt og þungbært kvöld ef hann
hefði ekki fengið bréfið frá
Tungumálaskólanum. Hann var
þakklátur fyrir þetta bréf, sem
vakti með honum þá tilfinningu,
að þörf væri fyrir hann ein-
hvers staðar. Enda þótt hann
væri enn ekki viss um að fá
vinnuna, þá kom hann þó til
greina og það sýndi að starf
hans við skólann hafði vakið
velþóknun.
Þegar hann kom til herbergis
síns í gistihúsinu, fann hann á
hurðinni hjá sér blýantsskrifuð
skilaboð frá húsverðinum: Gjör-
ið svo vel að hringja til herra
Yee á skrifstofu hans. Hann
stakk miðanum i vasa sinn og
gekk að símanum, all uggandi
um, hvað herra Yee myndi vilja
honum.
Rödd herra Yee var auðmjúk
í símanum. Hann var ekki fjör-
legur eins og vandi hans var og
Chiang var undrandi yfir breyt-
ingunni. „Ég hef beðið í allt
kvöld, eftir að þú hringdir,“
sagði hann. „Ég þarf að tala
við þig, Chiang. Má ég korria
til þín í gistihúsið?"
„Ég skal heldur koma til skrif-
stofunnar," sagði Chiang.
„Nei, nei,“ sagði herra Yee.
„Ég þarf að biðja þig um greiða.
Það væri ekki rétt að þú ksemir
til mín. Ég kem rétt bráðum.“-
Chiang beið og fann til óróa.
Herra Yee ætlaði að biðja hann
um greiða. Það var kynlegt.
Skyldi hann ætla að biðja hann
um að halda áfram að vinna
fyrir sig. Ekki væri það neinn
greiði. Herra Yee með allan sinn
auð gat auðveldlega ráðið til
sín hvern sem honum sýndist.
Tíu mínútum síðar kom herra
Yee og var móður eftir gönguna
upp stigann. Chiang bauð hon-
um sæti í eina stólnum í her-
berginu, settist sjálfur á rúmið
og beið eftir þvi að heyra hvað
herra Yee væri á höndum. „Ég
er búinn að finna Aiku,“ sagði
herra Yee. „Við töluðum lengi
saman. Hún ætlar að koma
aftur. Allt er þegar ákveðið."
„Hvar er hún?“ spurði Chiang.
„1 Monterey. Ég fann hana í
Monterey. Hún dvelur hjá Tan-
aka-hjónunum. Eigendum Tókíó-
garðsins. Þú þekkir þau. Ég
sagði henni að þetta myndi allt
lagast, ég setti það ekki fyrir
mig þótt hún væri með barni.
36
FALKINN