Fálkinn - 20.06.1966, Page 7

SVART
HÖFÐI
SEGIR
ræðum, að seint verði úr bætt. Líklega hefur sjónvarpsmálið
opnað augu fleiri lýðræðissinna fyrir því hvert stefndi hér
á landi, en nokkurt annað atriði í samskiptum okkar og Banda-
ríkjanna síðan stríðinu lauk. Þegar þessu volduga tæki hafði
verið opnuð leið til almennings, þótti henta í rökræðum að
spyrja hvort dagskráin væri við hæfi barna, eða hvort menn
gætu ekki skrúfað fyrir skothríð. Þótt dagskráin hefði ekkert
verið nema guðsorð, væri sjónvarpsopnunin beinlínis gróft
brot gegn því sjálfræði þjóðarinnar, sem m. a. er fólgið í
yfirstjórn tækja til almenningsnota. Sjónvarpsmálið kallaði
á grannskoðun á samskiptum okkar og Bandaríkjanna. Þannig
varð það til þess að menn fóru að átta sig á því hvaða hlut-
verki íslandi er ætlað að gegria í „forustuhlutverki Banda-
ríkjanna" í framtíðinni. í nýútkomnu eintaki af tímariti, sem
Samband ungra sjálfstæðismanna gefur út standa þessi orð:
„Blaðakostur Sjálfstæðismanna og annarra afla meðal lýðræðis-
sinna hefur haldið og heldur uppi skefjalausum áróðri fyrir
ágæti bandarískra sjónarmiða og leggur blessun sína yfir sér-
hverja þá aðgerð, sem Bandaríkjamenn grípa til.“ Þessa grein
skrifar ungur maður, Ellert Schram, og nefnir hana „Viðhorf
okkar til Bandaríkjanna“. Greinin er öll athyglisverð og er
hún, fyrir utan desemberræðu Sigurðar Líndal, fyrsta ábend-
ingin um það. að ungir lýðræðissinnar séu orðnir ósammála
uppveðruðum sveitavarginum, íslenzku stjórnmálaforustunni
í 20 ár, sem vill láta fólk halda að afnám einangrunar lands-
ins þýði sama og fylgispekt við utanríkisstefnu Bandaríkjanna.
Verður snúið við?
AÐ skyldi þó aldrei vera, að þessi skortur á gagnrýni á
ýmsar athafnir Bandaríkjanna stafi af því, að sá af lýð-
ræðisflokkunum, sem hæfi hana, hefði þar með fyrirgert rétti
sínum til stjórnarsetu eða aðildar að ríkisstjórn í framtíðinni?
(Framsóknarflokkurinn.) Sé svo, er þýðingarlaust að tala
um stefnubreytingu í þessu efni nema flokkaskipunin breytist.
Bandaríkjamenn ráða yfir töluverðu fjármagni hér á landi,
sem þeir þurfa ekki að gera grein fyrir. Þeir geta því veitt
því til áróðursstarfssemi innanlands. Menn geta spurt sjálfa
sig til hvers þeir væru að koma sér upp slíkum sjóði, ef
þeir teldu sig ekki þurfa að nota hann. Þó eru þessi fjárráð
hreinir smámunir samanborið við þær fjármálaskuldbind-
ingar erlendis sem við erum háðir. Sú ríkisstjórn getur ekki
setið á íslandi við óbreyttar ástæður innanlands, sem nýtur
ekki fjármálatrausts erlendis. Mikilsvert er að hafa slíkt
traust, en það er annars konar traust en það, sem íslenzkir
kjósendur votta hverju sinni með atkvæði sínu. „Forustu-
hlutverk Bandaríkjanna" nær einnig til alþjóðlegra fjármála-
stofnana, og þá fer að verða brýn spurning hvort ísland er
þeim að skapi. Lífsþægindagræðgi. eyðsla og kröfupólitík hlýt-
ur að henta þeim, sem ætlar að hafa áhrif í gegnum lánsfé,
og ísland þarf mikla peninga og ríka bandamenn, eins og nú
horfir. Með hægu móti verður ekki snúið við. En í svona
stöðu mundi þykja klókt að þegja.
Hvenær verða allir sjáandi?
BANDARÍKJAMENN hafa alltaf lýst því yfir, að þeir hafi
enga undirferli í huga gagnvart bandamönnum sínum.
Þeir höfða í því efni til rótgróinnar frelsisástar sinnar og
virðingar fyrir sjálfsákvörðunarrétti annarra þjóða. Þessi orð
hljóma vel, bæði í Bandaríkjunum og meðal bandamanna
þeirra. Þó eru þess nokkur dæmi, að þeir vilji túlka sjálfs-
ákvörðunarréttinn svolítið öðruvisi en við eigum að venjast.
Þeir afsaka þetta með því, að erfitt sé að vera í lögreglustarfi.
Þetta þýðir raunar, að sjálfsákvörðunarrétturinn er skilorðs-
bundinn á því heimssvæði, þar sem Bandaríkjamenn telja sig
þurfa að inna löggæzlustörf af hendi. ísland hefur aldrei greitt
atkvæði gegn aðgerðum Bandaríkjanna, hafi atkvæðagreiðsla
farið fram. Það heitir á sjónvarpsmáli að vera vinur sheriffsins.
Vegna þess hlutverks hefur kannski þótt henta að láta af-
skiptalausa sextíu og átta ára gamla hagsmunastefnu Banda-
ríkjanna I Kyrrahafi (Vietnam). Löggæzlustarfið hlýtur líka
að ná til íslands, og þeir sem bera ábyrgðina á því, vilja eðli-
lega að hinn skilorðsbundni sjálfsákvörðunarréttur fari leynt,
en það er eins og augu manna séu að opnast.
]>etta er milcil ábyrgO. Eg er
pér sammála aO fullorOnar
konur fiurfa ekki aO vera betri,
en kannski eru þœr reyndari.
FarOu varlega. góOa mín.
Aft eiga vin
af hinu kyninu
Herra ritstjóri!
Mér hefur alltaf fundizt
ókarlmannlegt aS skrifa bréf
til vikublaða og tala um per-
sónuleg mál. Það hefur mér
fundizt aðeins passlegt fyrir
krakka og konur, og þó geri ég
það nú.
Svoleiðis er að ég á góðan
vin, en svo stendur á að það
er kona. Ég er giftur og hún
er gift og þar að aukl rúmum
áratug eldri en ég. En við höf-
um alltaf mikið að tala um,
höfum gaman af því sama, og
höfum verið góðir vinir síðan
ég var lítill krakki. En nú er
mér sagt að ég sé að stofna
áliti þessarar konu í hættu og
líka áliti mínu, af þvi að fyrir
kemur að ég sit og spjalla við
hana þó að maðurinn hennar
sé ekki heima, en hann er lítið
heima. Mér er sagt af góðum
mönnum að ég eigi að hætta
þessu. Þetta hljóti annað hvort
að vera framhjáhald eða verða
framhjáhald.
Satt bezt að segja hef ég
aldrei litið á málið frá þessu
sjónarmiði. Konan min er ekk-
ert hrædd. Má maður ekki eiga
vin af hinu kyninu nema það
sé talið eitthvað kynferðislegt?
H. O. B
Svar:
Nei, þaö hefur víst löngum
veriö svo aO ef karl og kona
eru milciO samvistum, og þarf
raunar ekki aö vera mikiO, þá
kostar þaO oröróm um ástar-
samband. Því miöur. Þð skyldi
maöur halda aö vinátta milli
karls og konu oetti aö geta ver-
iö einungis vinátta milli tveggja
mannvera. Þetta getur því ver-
iö hœttulegt mannoröi konunn-
ar, eins þótt þiö séuö alsaklaus,
og líklega bara fremur þvi aö
þeir sem vita á sig sök reyna
oftast aö fara varlega. Fólk
hugsar bara svona. Þaö er eins
og fólk liugsi mest af öllu
um kynferöismál, ekkert síöur
sjálfir siöferðispostularnir.
FÁLKINN 7