Fálkinn - 20.06.1966, Blaðsíða 41

leg í hV’ítri skál, en sérlega
girnileg i tómatrauðri. Grænt
salat virðist ferskara í dökkri
skál,' vegna andstæðnanna.
Bleikt rækjusalatið, fer vel í
grænu og smjör er gulara i
blárri skál. Blóðríkt kjöt virð-
ist safameira á grænleitu fati.
Gult fer vel við rauðkál, og
brauðið virðist nýrra á viðar-
litum diski, Mtur gulrótanna
verður fyllri í blárri skál. Að
plasti undanskildu, er sjaldan
hægt að fá matarstell í blönd-
uðum litum, enda tæplega
æskilegt við öll tækifæri, svo
að við verðum að velja Mtina
með því sem við berum á borð.
Reynið að setja nokkrar smjör-
kúlur á rauðkálið, skreytið
rækjusalatið með grænu, setjið
sundurskorna tómata kringum
hrísgrjónin, eggjasneiðar á
baunirnar og gulan ostbita á
makkarónurnar. Maður getur
látið heillast af endalausum
möguleikum skrautlegra eftir-
rétta, en rúmsins vegna verður
að fara hægt í þær sakir. Nægi-
legt er að geta þess, að jafn-
vel súkkulaðibúðingur fær á
sig hátíðablæ, með sprautuð-
um rjóma eða sætri eggjahvítu
ofan á og rifnu súkkulaði.
FaHega búið borð hvetur
börnin til að þvo sér um hend-
urnar og að nota fallega borð-
siði. Notið yður þessa hagnýtu
sálfræði og sparið tíma yðar og
skapsmuni.
T '
• Arfur án erfingja
Framh. af bls. 34.
ið, fram í dagsljósið og það
ggngur ekki. Hann byrjar nýtt
líf undir nýju nafni. Hann á
ekki hálfa milljón dollara eða
néitt í þá áttina, en hann á nóg.
Ef hann gerði kröfu til þessara
auðæfa, þá yrði hann merktur
maður. Það veizt þú eins vel
og ég!“
,,Það hefði hann vel getað sagt
mér í fyrsta skipti."
„Hann vildi aðeins komast yfir
fjölskylduskjölin, herra Carey.
Þú getur ekki láð honum það!“
„Og svo varð hann að halda
mér uppi á snakki til þess að
ég yrði honum ekki til trafala,
jú, ég skil ósköp vel!“ George
andvarpaði. „All right. Hvað á
Oafnið að verða? Schneider?"
„Farðu nú ekki að verða
beizkur, kunningi. Hann kunni
vel við þig og hann er þér mjög
þakklátur."
Litlu síðar leit George upp
aftur. „Hvað verður nú um þig?“
„Mig? O, ég kemst af. Þetta
er auðveldara fyrir mig, ég er
brezkur rikisborgari. Það eru
margir, sem ég get farið til. Ég
JAMES BOJVD - JAMÉS BOJVÐ - JAMES BOJXIf
Njósnarinn og kvennagulJið
JAMES BCND
007 - 007
í nýrri sögu:
I þjónustu hennar hátignar
JAMES BOND sögurnar seljast nú
meira um allan lieim en noklaar
aðrar njósnarasögur.
í þjónustu hennar hátignar
er komin í bókaverzlanir
um allt land.
JAMES BOND - JAMES BOND - JAMES BOND
gæti jafnvel tekið aftur upp sam-
starf við liðþjálfann, ef mér byði
svo við að horfa ...“
„Þú veizt þá hvert hann ætl-
ar?“
„Já, en ég veit ekki hvernig.
Hann er ef til vill á þessari
stundu kominn um borð í skip
í Saloniki. En það get ég ekki,
sagt með vissu. Það sem ég ekki
veit, getur enginn haft upp úr
mér.“
„Þú ert þá hérna eingöngu til
að gæta mín?“
„O, ég á nú lika að borga
strákunum og hreinsa til og
svoleiðis. Ég er eins konar full-
trúi mannsins, ef svo mætti
segja."
Þeir sátu svolitla stund. Art-
hur litaðist um í stofunni. Hann
horfðist í augu við George. I
þetta skipti tókst honum ekki
alls kostar að hlæja.
„Nú skal ég segja þér nokkuð,
kunningi. Þar sem liðþjálfinn er
farinn og allt það, þá erum við
báðir hálfgert á útleið. Við eig-
um slatta af þýzku víni til notk-
unar við hátiðleg tækifæri. Eig-
um við ekki að skipta með okk-
ur flösku?"
Sólin var komin hátt á loft
þegar George vaknaði morgun-
inn eftir. Hann leit á úrið —
klukkan var átta. Morgnana tvo
á undan hafði Arthur vakið
hann á ósvikna hermannavísu
klukkan sjö.
Hann hlustaði. Það var algjör
kyrrð í húsinu og engispretturn-
ar fyrir utan virtust mjög hávær-
ar. Hann fór og opnaði dyrnar.
Vörðurinn var hvergi sjáan-
legur. „Strákarnir" höíðu auð-
sjáanlega fengið greidd sín laun
og verið sagt upp. Hann fór
niður.
1 borðstofunni hafði Arthur
skilið eftir boð ásamt bréfi til
hans.
George las fyrst skilaboðin.
„Jæja, kunningi — ég, vona
að þú sért ekki of timbraður!
Hér er bréf, .sem. Schirmer lið-
þjálfi bað rpig fyrir til þín. Mér
þykir leift, að ég skúli ekki geta
lánað þér rakvélina mína í dag,
en ég á aðeins þessa einu. Þegar
þú nú snýrð aftur til okkar dá
samlegu siðmenningar, skaltu
bara ganga upp milli trjánna,
fram hjá staðnum þar sem við
lögðum bilnum og halda síðan
til hægri. Þú getur ekki viílzt.
Þetta eru aðeins' fáeinir kíló-
metrar. Enginn hérna megin
mun gera þér neitt. Þú hittir
bráðlega lögregluflokk hinum
megin við landamærin. Gleymdu
ekki að gera það sem þú getur
fyrir gamla bílstjórann. Það var
gaman að kynnast þér. Beztu
kveðjur.
Arthur.
Bréfið frá liðþjálfanum var
skrifað með reglulegri rithönd
ungfrú Kolin.
„Kæri herra Carey!
Ég hef beðið Maríu að
skrifa þetta fyrir mig, til þess
að hugsanir mínar og tilfinn-
ingar verði bornar greinilega
fram á yðar máli.
Fyrst vildi ég gjarnan leyfa
mér að biðja yður afsökunar
á því hve fyrirvaralaust og
fruntalega ég yfirgaf yður og
fátt varð um kveðjur. Undir-
•liðþjálfinn hefur án efa skýrt
fyrir yður málavöxtu og
ástæður mínar til að vilja
ekki fara með yður til Ame-
ríku. Ég treysti því að þér
munið skilja mig. Mér urðu
það auðvitað vonbrigði þar
sem ég ávallt óskaði þess að
sjá land yðar. Ef til vill verð-
ur mér það mögulegt ein-
hvern góðan veðurdag.
Og nú vildi ég láta í ljósi
þakklæti mitt við yður og þá
aðila, sem sendu yður hingað.
María hefur sagt mér af'
bjargföstum ásetningi yðar
að finna mann, sem þér höfð-
uð allar ástæður til að ætla
að væri dauður. Það er mikill
kostur að geta haldið áfram
ofurlítið lengur, þegar aðrir
kjarkminni eru reiðubúnir að
gefast upp. Mér þykir leitt að
þér skuluð ekki hljóta aðra
umbun fyrir erfiði yðar en
þakklæti mitt, en það er ein-
lægt, vinur minn. Ég hefði
gjarnan tekið við þessum
miklu peningum ef það hefði
verið mér mögulegt, en skjöl-
in sem þér færðuð mér veita
mér langtum meiri ánægju.
Peningarnir finnst mér ekki
að komi mér neitt við. Þeirra
er aflað í Ameríku af Ame-
rikurr.mni. Mér myndi tinn-
ast það réttlátt, svo framar-
lega sem ég er eini erfing-
inn, að þeir rynnu til hins
opinbera í Pennsylvania. Minn
i’éttmæti arfur er sú vitn-
eskja, sem þér hafið látið mér
í té um uppruna minn og
sjáifan mig. Það hefur gerzt
svo margt og Eylau er fjar-
41
FALKINN