Draupnir - 01.05.1902, Blaðsíða 14

u
DBATJPNIE.
óttan skjáglugga, sem var á stofuherbergi ])ví,
par sem rekkja Elínar stóð öðru rnegin veggjar,
hinu megin andspænis henni var löng kista og
á henni sat malandi köttur, annað var ekki
kvikt í herberginu. Hurðinni fyrir jiessu afþilj-
aða herbergi var lokið upp í hálfa gátt ofur
hægt, og eins og af ósýnilegri hendi og eins-
hóglátlega smáfæddist andlit inn af gættinni og
brúnmeinguð kýnmisleg augu lituðust um í her-
berginu og námu loks staðar við rekkju Elínar.
„Hún dormar þá enn þá heimasætan!“ sagði
kona sú, sem stóð í gættinni og mjakaði sér
inn greip köttinn varpaði honum í rúmið og
settist á kistuna.
Elín vaknaði við illan draum, settist upp
og hrópaði í bræði: „Hvað gengur á?“
„Ekkert merkilegra en vant er því hér er
höfuðlítill her. Faðir þinn er að heiman, heima-
sætan hvílir í bólinu sínu, sólin er komin í há-
degisstað og allt ógert, sem gera þarf“ svaraði
Þóra brók móðir hennar meira glettin en reið,
þó hún létist vera það.
„Og ekkert annað?“ sagði Elín ofur róleg.
„Jú dálítið annað“.
„Hvað er það þá?“
„Hingað er komin Ari Sigurðsson frá Garði.“
„Kallar þú það tíðindum sæta þótt annart
eins mann beri að garði voruin?“
Þóra þríhristi höfuðið og sagði: