Draupnir - 01.05.1902, Blaðsíða 19

DKATJPNIB.
19
„Hvað kemur þetta okkar máli viS?“ hugs-
aði Ari, brosti og svaraði:
„Hví spyrðu að þessu? Eg veit það
sannarlega ekki?“
„Af því að mér hefir verið sagt að þú myndir
vera líklegastur til að taka að þér þann starfa“.
„Það kemur aldrei til þess, því fyrst er
nú það, að ég ætla mér að fara í Eyjafjörðinn,
þegar tækifæri býðst, og svo mundi ég ekki
taka þann starfa að mér þó ég yrði hér kyr“.
„Og hví myndir þú ekki vilja gera það?“
„Af því fyr-nefnda og svo hinu, að ég yrði
þá að slá slöku við forsjá bús míns“.
„Meturðu þá álitiö einskis?" spurði hún.
„Ekki á móts viS skaðann og svo fellur
það ekki æfinlega í rétt hlutfall“.
„Eg er metnaöargjörn“, svaraði hún. „Og
ég get ekki betur séð, en að hann geti fullvel
samrýmzt búsumsýslu“. Ari þagði.
„Geturðu þá heldur ekki orðið lögréttu-
maður?“ spurði hún. Hann svaraði brosandi,
sem ekki var laust við háðsbros: „Eg veit
ekki hvort auðnan verður mér svo hlynnt að
Veita mér skilyrðin, sem þurfa til þess, en þó
tnun ég biðja hinn helga Jóhannes skírara að
leggja mér árnaðarorð til annara hluta fyr“.
„Það verður lítið gagn i þessari bónorðs-
íör“, tautaði Þóra brók fyrir munni sér. Hún
hafði staðið fyrir utan hurðina til að heyra
2*