Draupnir - 01.05.1902, Blaðsíða 8

8
DEAUPNIE.
þetta fagra djásn hamrasalsins forna og tignar-
lega.
Undir einum af þessum mosavöxnu klett-
um hvíldi sofandi stúlka í kvöldkyrðinni, fáein-
ar kvíær lágu jórtrandi á víS og dreif innan-
um skóginn, fuglakvakiS var smásaman aS
íjarlægjast og sameina sig hinni iSandi hring-
iSu loftstraumanna, þaS virtist vera aS koma
þögn — dauSaþögn, sem menn svo kalla, en
sem þó er hvergi til í alheiminum því allt er á
lifandi hringferS og hræringu, og h'fiS á enga
þögn til í eigu sinni. Stúlkan lét illa í svefn-
inum og brjóst hennar þrútnaSi svo aS þaS lá
viS aS rauSi upphluturinn, sem var reimaSur
meS silfurfesti gliSnaSi af saumunum. Álfar
og vættur þessarar hamrahallar hafa brugSiS
margbreyttum myndum, og þeim ekki fögrum,
fyrir sálaraugu þessa friSarspiIlis í þeirra eigin
helgidómi. Eigi aS síSur brá hún ekki blund-
inum þó ærnar þytu upp og brytust meS of-
hoSi gegnum viSarrunnana í ýmsar áttir — nei,
hún vaknaSi ekki einu sinni viS manninn sem
hafSi valdiS styggS þeirra, og þá er hann hafði
horft á hana um stundarsakir settist hann nið-
ur við fæturna á henni.
Að sönnu var hann hæglátur og virtist
vera í alvarlegum hugleiðingum en þó vatt
hann frá sér viðarhríslunum þegar hann settist