Ljósberinn - 01.10.1948, Blaðsíða 23

LJÓSBERINN
151
til jiess, að vera erinflreki konnngs konung-
anna á hinum lítt kunnu norðurströndum
í Labrador.
XXXIX.
Maðurinn, sem stal
Nýjatestamentinu.
Ef við tökum landabréfin okkar, j)á er
fljótgert aS finna Kóreu. Kína liggur aS j)ví
landi að norðan, en Gulahafið og Japans-
liafið að sunnan og vestan.
Það er ekki langt síðan að það var kallað
„Einbúaríkið“. Kóreubúar vildu sem sé ekki
eiga nein mök við útlenda menn, livort sem
urn siðu og liáttu, iðnað, verzlun eða trúar-
brögð var að ræða. En loks tókst j)ó að I júka
upp J)essu aflæsta landi fyrir útlendingum,
sem eiga vildu verzlunarviðskipti við })jóð-
ina og skömmu síðar komu kristniboðarnir
þangað.
En langur tími leið, áður en þeir fengju
Iiina tortryggnu Kóreubúa tii að lilusla á boð-
skap sinn. En þeir héldu samt áfram að pré-
dika og jafnframt lögðu j)eir allt kapp á að
j)ýða fagnaðarboðskapinn á tungu Kóreu-
manna.
Einu sinni gafst aðalsmanni nokkrum færi
á að hitta kristniboða, })ar sem liann var að
starfa. Meðan þeir töluðust við, tók aðals-
maðurinn eftir })ví, að bók lá á borði við
hliðina á kristniboðanum; sú bók vakti for-
vitni hans. Það var Nýjatestamentið. Hann
hafði Iieyrt þess getið, en aldrei séð })að fvrr.
En aðalsmaðurinn var of slunginn til j)ess,
að liann léti j)ess getið og var, ef til vill, allt
of drambsamur til j)ess að láta það uppi,
að lionum léki nokkur liugur á útlendum
trúarbrögðum.
En er kristniboðinn brá sér út úr stofunni
fáein augnablik, })á greip aðalsmaðurinn, er
liann var einn orðinn, bókina kristniboðans
og stakk henni undir kápu sína. Og er kristni-
boðinn kom aftur og samtali j)eirra sleit, þá
bafði aðalsmaðurinn testamentiö með sér.
Nokkrum vikum síðar kom liann aftur til
kristniboðans til að játa fyrir honum grip-
deild sína og biðja hann fyrirgefningar. Hann
hafði })á snúizt til kristni við það að lesa
testamentið. Kristniboðinn fyrirgaf lionum
bjartanlega, sem nærri má geta, og hjálpaði
Iionum til að' eignast Nýjatestamentið, til þess
að hann gæti lesið })að án blygðunar.
Síðan jretta gerðist hafa mikil umskipti
orðið í ICóreu. Kóretibúar hafa tekið kristna
trú hópum saman og nú eru liorfur á, að
Kórea verði, fyrst allra Austurlanda, alkristið
land.
XL.
Einkennileg fórnargjöf.
Þegar við leggjum eitthvað fram til kristni-
boðsins, þá gefum við venjulega peninga,
En nú skal ég segja ykkur frá mjög einkenni-
legri fórnargjöf, sem kristnir menn í Kóreu
gefa.
Eins og áður er sagt, hefur söfnuður Krists
farið sívaxandi í })essu landi. Það eru ekki
nema 50 ár síðan fyrstu kristniboðarnir komu
J)angað; en er 20 ár voru liðin, liöfðu þeir
skírt svo marga, að })eir voru jafnmargir
klukkustundunum, sem liðnar voru síðan þeir
byrjuðu.
Kristnir menn í Kóreu leggja mikið kapp
á að efla kristnina og útbreiða. Hver kristn-
aður maður, karl og kona, leitast við þegar
í stað að laða aðra til Krists. En nú liafa
þeir ekki mikið fé að gefa til kristniboðsins;
en J)á gefa þeir í þess stað tíma þann, sem
})eir hafa ráð á og leggja fram tíma í stað
fjár til kristniboðsins.
Það fer fram á þennan hátt: Prestur við
kirkju í stórum bæ segir söfnuði sínum ein-
hvern daginn, að liann ætli að boða kristni
í grennd við bæinn, þar sem hún hafi eigi ver-
ið boðuð áður. Síðan spyr hann, livort nokk-
ur vilji lijálpa sér. Þá lofar einhver vikutíma
til að hjálpa við að prédika, húsvitja, eða
útbýta smáritum, annar lofar mánaðartíma,
hinn þriðji einum eða fleiri dögnm, sem á
annríkt lieima fyrir.
Það er ekki langt síðan, að svona löguð
samskot báru svo góðan árangur, að fram-