Vikan - 30.04.1959, Page 15

Söngstjarnan Pattl Page lætur Adler iðulega breyta hárgrelðslu sinnl, —
„f stíl við lögin sera ég syng“.
bursta úr lokkunum. — að þvi er virð-
ist stefnulaust — þar til viss lögun
fer að koma í ljós. Ef til vill lokkur
fram á ennið, lokkar vinstra megin,
og alls kyns kúnstir, sem Adler einn
kann skil á.
Lokastigið er greiðslan sjálf. Hann
fer með greiðuna leifturhratt yfir
hárið, og ekki líður á löngu áður en
hárið er fullgert. Þegar hann er bú-
inn að hagræða hárinu, eins og hon-
um bezt líkar, festir hann það með
hárnálum.
Þegar þessu er lokið — og þetta
kann að taka allt að því hálfan ann-
an klukkutíma — sprautar hann
hárið með vökva, sem heldur hárinu.
Adler ráðleggur konum að þvo á sér
hárið á hverjum degi og nota síðan
kremhreinsun. Hann ráðleggur einn-
ig konum að bursta hár sitt vendi-
lega kvölds og morgna.
Gallinn á hárgreiðslu Adlers er
auðvitað sá, að enginn annar en Adler
getur farið yfir hárið næsta dag.
Adler hefur reynt að sýna leik-
konum, hvernig þær eigi að fara að
því að greiða sér á sama hátt og
hann gerði S fyrstu. Stundum teikn-
ar hann upp flóknar töflur yfir það,
hvernig athöfnin eiga að fara fram
S minnstu smáatriðum.
Pyrir nokkrum árum hringdi sjón-
varpsframleiðandi S Adler. Framleið-
andinn sagði, að stjarna nokkur
neitaði að koma á æfingar. Hún virt-
ist næstum likleg til að fremja sjálfs-
moð. Hann vissi aðeins eitt — þetta
stafaði af hári konunnar. Hann bað
nú Adler að reyna að komast að þvi,
hvað angraði konuna svo mjög. Adl-
er flýtti sér til konunnar. Honum
var hleypt inn, en sagt, að léikkon-
an vildi ekki taka á móti gestum.
Adler stóð við læstar svefnherbergis-
dyrnar og talaði við konuna. Loksins
opnaði konan dyrnar. Loks fékk hann
konuna til þess að segja sér alla sög-
una..
Daginn áður hafði hún farið á hár-
greiðslustofu til þess að láta bleikja
hárið og fá „permament.“ Upplausn-
in, sem bleikja átti með, hafði verið
of sterk. Þegar hún ætlaði að greiða
sér um morguninn, fann hún, að hár-
ið rifnaði af höfði hennar eins og
ull. öðru megin á höfðinu var hún
næst sköllótt. Adler sagði heuni að
hafa engar áhyggjur. Hann flýtti
sér til hárkollumeistara i leikhúsi
einu. Þar valdi hann sér lokka, sem
fóru vel við hár konunnar. Siðan
flýtti hann sér aftur til hennar. Hún
lokaði augunum, þegar hann tók að
eiga við hár hennar. — Hún kom
fram i sjónvarpinu, án þess að nokk-
ur tæki eftir því, að hún væri ekki
með sitt eðlilega hár. Og smám sam-
an óx hár hennar aftur, og hann
greiddi það eftir þvi sem fór bezt
lengd þess, og, leikkonan fékk aftur
fyrri gleði sina.
Þetta dæmi stnir glögglega, hversu
háðar stjörnurnar eru hárgreiðslu-
mönnunum. Adler segir, að margir
hverjar trúi honum fyrir innstu
leyndarmálum lífs þeirra. Og oft get-
ur hann ekki á sér setið og leggur
leikkonunum holl ráð.
Eiginmenn viðskiptavina Adlers
verða að sætta sig við þetta. Eigin-
maður Patti Page sagði eitt sinn við
konu sína: „Eg veit vel, elskan mín,
að þú segir Ernie margt, sem þú
segir mér ekki, en góða segðu mér
þegar þú verður þunguð, áður en þú
segir honum það."
Ernst Adler vissi þegar á unga
aldri, að hárgreiðsla var það, sem
fyrir honum lá. Hann fæddist árið
1525, yngstur sjö barna demantsskera
i Boston. Fjölskyldan var fátæk, og
Ernie litli lifði í eigin draumaheimi,
þar sem hann var söngvari og dans-
ari. Þegar hann var f jótrán ára gam-
all, hætti hann í skóla.
Eitt sinn kynntist hann velþekktum
hárgreiðslumanni, sem ráðlagði Adl-
er að kynna sér þessa starfsgrein hið
bráðasta. Og ekki leið á löngu áður
en Adler útskrifaðist sem fullgildur
hárgreiðslumaður, og það ekki af
lakara taginu.
Hann fékk vinnu við hárgreiðslu-
stofu í New York. Þar vegnaði hon-
um prýðilega, þar til skyndilega ó-
gæfan dundi yfir. Adler var enn ekki
búinn að ljúka námi sínu, og dag
einn bað einn viðskiptavinurinn um
séstaka tegund hárgreiðslu — „henna
pack". Hann fór afsíðis og hringdi í
forstjórann.
„Hvernig á að gera „henna pack“ ?
spurði hann. ,,Ég verð að fá að vita
það strax.“
Honum var sagt það, og að þvi
búnu tók hann til óspilltra málanna.
Konunni, sem hann átti að greiða,
líkaði ekki allskostar aðfarir hans,
og benti honum á að fara á annan
skóla, sem frú Balivea stjórnaði. Inn-
an skamms útskrifaðist Adler úr
báðum skólunum —- upprennandi
listamaður.
Stuttu síðar strunsaði hEinn inn á
skrifstofu forstjóra Roxy-leikhússins
í New York. Hann var tæplega sextán
ára. Hann hélt því fram, að leikkon-
urnar við leikhúsið væru alls ekki
nægilega vel greiddar. Hann fékk for-
stjórann til þess að ráða sig, og þetta
var í fyrsta sinn, sem fastur hár-
greiðslumaður var ráðinn að þessu
leikhúsi. Hann vann tólf til fjórtán
klukkustundir á dag, sjö daga vik-
unnar. Og meðan hann vann þarna
við leikhúsið, fékk hann að glíma við
hárið á fjölda stærstu stjarna New
York-borgar.
Enda þótt Adler findist sítt hár
kvenlegast, sættir hann sig samt við
stutt hár. Hann sér jafnvel eitthvað
við „taglið", sem flestir hárgreiðslu-
menn fyrirlíta.
„Ég kann vel við „taglið" segir
hann „og ég nota það einstaka sinnum.
Eini gallinn er sá, að sumar koriur,
sem orðnar eru of gamlar til þéss afl
ganga með tagl, láta sig það engu
skipta. Konan má ekki vera eldri- en
tuttugu og fimm ára, ef hún æ£lar
að ganga með tagl. Ennfremur þarí
að varast, að taglið verði ekki of
langt, og í engu samræmi við apd-
litslagið. Og aldrei ætti að nöta
teyju. Teyjan skaðar hárið."
Adler heldur þvi fram, að korian
ætti að sinna hári sínu meir, en raun
er á.
„Ef konan vill skarta hári sínu,
verður hún að fara að minnsta kosti
einu sinni í viku til hárgreiðs^u-
manns. Sérfræðingar verða að sjá
um hárið, ef einhver árangur á att
nást."
„Ég er mjög hlyntur því að bteikja
og lita hár. Ef dökkhærða konu
myndi klæða betur ljóst hár, er það
reginfirra að bleikja það ekki. Og ef
ung og falleg kona er með upplitað
hár. Hversvegna ekki að bréyta þyí ?
Sumar konur halda þvi fram, að allt
slíkt skaði hárið. Þetta er misskiln-
ingur. Einnig ætti konan að fiima
þann háralit, sem fer henni bezL :Ef
til vill fer rautt hár henni vel. Eíf til
vill ljóst. En ekki svart. Eg leýfi
aldrei viðskiptavinum mínum að; Iita
hár sitt svart. Svarta litarefnið fer
konunni ekki vel.“
Það er næstum ógerningur að öjá
um hár sitt á tilhlýðilegan hátt, milli
þess sem konan fer á hárgreiðahi-
stofu. Þessvegna grípa margar kón-
ur til taglsins, ennistoppsins og ann-
arra auðveldra tegunda hárgreiðshi.
„Konan verður að sinna hári slnu
á hverju kvöldi," segir Adler. „Aður
en konan háttar, ætti hún að setja
hárnálar í hárið, þannig að 1 það af-
lagist ekki um of um nóttina. Síðan
ætti hún að vefja klút um höfuðið.
Næsta morgun kemst hún að því, að
hárið hefur alls ekki aflagast til
neinna rnuna."
Auðvitað kemst konan ef til viH
einnig að raun um, að maður hennar
heimtar skilnað. Adler er sjálfur
svarthærður. Hann er stuttklipptúr,
og hárið er greitt fram á ennið, eins
og á Napoleón. Hann lætur klippa sig
einu sinni í viku.
George Byan (Beau) Brummel,
frægur spjátrungiu- á nítjándu öld, lél
þrjá hárskera sjá um hár sitt. Einn
þeirra sá aðeins um ennislokk
Brummels, annar um vangana og
þriðju hnakkann.
Þegar Adler heyrði þetta’; rétti
hann úr sér og sagði kanvíslega:
„Nei, ég ér hræddur um, að þetta
sé of langt gengið."
VIKAN
15