Vikan - 30.04.1959, Blaðsíða 21

„Munið þér hvenær Huard kom?“
„Fimm til sex skipstjórar koma hingað á
hverjum degi."
„Þér buðuð honum havanavindil."
„Það er gömul venja á þessum bæ."
„Vindil, sem fluttur var inn í landið, án þess
að nokkur tollur væri borgaður af honum.“
„Það mætti segja, að það væri líka gömul
venja."
„Göfug venja! Þegar Huard skipstjórfi verzl-
aði við yður, var hann vanur að ganga um verzl-
unina, til þess að fullvissa sig um, að hann hefði
ekki gleymt neinu."
„Þeir geta það flestir."
„Þetta var í júlí!“
„Ég man það ekki.“
„Það er að segja tveimur mánuðum eftir dauða
Oetave Mauvoisins. Og þegar Huard skipstjóri
kom að stiganum tók hann eftir rottueitrinu.
Hann fékk sér eina dós í togarann sinn. Hann
setti dósina í miðja verzlunina og bað yður að
koma henni til skila ásamt öðru. Er þetta rétt?“
„Þetta er mjög líklegt. . . En ef ég spyrði yður,
hvað þér hefuö verið að gera tuttugasta og ann-
an júlí klukkan fjögur síðdegis ?"
„Þér eigið að svara, ekki við, frú Eloi. Skip-
stjórinn tók skyndilega eftir því, að dósin hafði
verið opnuð og sagði:
„Það er búið að opna hana! Lokið er farið.
Eg ætla að fá aðra!“
„Hann fór og fékk henni skipt. Þér skiljið
núna, að þessi heimsókn skipstjórans skiptir nú
miklu máli. Og meðal
annarra orða, þá gerðist
þetta ekki 22. júli heldur
19. Þetta rottueitur inni-
heldur mestmegnis arse-
nik. Við kynntum okkur
hvenær þér fenguð síð-
ustu birgðir — tvo kassa
sem komið var með í
byrjun janúar.
„Þar sem þér seljið
slíkt aldrei í smáskömmt-
um, þá er einkennilegt,
að maðurinn hafi fundið
opnaða dós í verzlun-
inni.“
„Hvar er þessi dós?“
„Hún er horfin, og við
höfum ástæðu til þess að
halda, að þér hafið kom-
ið henni undan ..."
„Ef hún er horfin,
hlýtur hún að hafa verið
seld.“
„Hversvegna höfum
við ekki fundið hana?
Reikningar yðar virðast
vera í bezta lagi, frú
Eloi, nema hvað snertir
havanavindlana.1 ‘
„Ég er ekki alltaf í
verzluninni, og það er
mögulegt, að einn af-
greiðslumannanna . . .“
„Þeir hafa allir verið
spurðir spjörunum úr.“
Þannig hélt þessu
áfram. Þeir leituðu dyr-
um og dyngjum í húsi
frú Eloi. Afgreiðslufólk
og jafnvel viðskiptavin-
irnir komust ekki undan
ágengni lögreglunnar.
Rakarinn í næsta húsi,
til dæmis.
„Þér opnið stofuna
snemma, er það ekki, og
lokið henni seint? Hafið
þér nokkurn tíma tekið
eftir því, að frú Eloi færi
að höfninni og kastaði
einhverju í sjóinn? Sér-
staklega snemma dags?
Eða einhvern afgreiðslu-
mann?“
„Það held ég ekki.“
„Þér hefðuð tekið eft-
ir því, ef slíkt hefði
gerzt, er það ekki?“
„Nei. Allir fara niður
að bryggjunni, og ég tek
aldrei eftir neinum sér-
stökum."
„Þetta gerðist síðast-
liðinn júlí. Viljið þér
reyna að muna?"
„Stofan var lokuð í
júlí. Ég rek aðra stofu
í Fouras um þetta
leyti.“
Það var gamall mað-
ur næstum heyrnarlaus,
skildi
hristi
maður sem unnið hafði í búðinni síðan hann var
fjórtán ára, sem veitti haldbeztu sannanirnar,
enda þótt honum væri ekki ljóst, hvað hann var
að gera.
„Opin dós? Já, ég tók eftir henni. Ég
ekki hversvegna lokið var farið af. Ég
dósina."
„Var mikið farið úr henni?"
„Eitthvað. Ekki mikið. Ég
lyktaði af henni, en ég fann
næstum enga lykt. Ég geri ráð
fyrir að lyktin dvíni, þegar
loftið fær að leika um inni-
haldið.“
„Og þetta hélduð þér þá?
Hvenær gerðist þetta?"
„Þetta var um sumar, í júlí,
man ég, þvi að Josep var í
sumarleyfi, og hann fer alltaf
i júlí.“
„Munið þér mánaðardag-
inn?“
Framháld á bls. 18.
Vorhreingerningar húsmóöurinnar
— plága húsbóndans —
verður léttari ef
PROGRESS
ryksugan er við hendina
PROGRESS
ryksugur eru heimsþekktar fyiir
hina snjöllu þýzku tækni.
PROGRESS
bónvélar eru endingargóðar, þægi-
legar í meðförum og sterkar.
PROGRESS
véBarnar eru
véSar
framtíðarinnar
Larnpar í eldhús og borðstofur
til að draga upp og niður.
Hringflouroscent lampar
í eldliús 3 litir.
Vesturgötu 2. — Sími 24330.
VIKAN
21