Vikan - 30.04.1959, Blaðsíða 18

VÉRÐLAUNAKROSSGÁ TA
: VIKUNNAR
Vikan veitir eins og kunnugt er
verðluun fyrir rétta ráðningu á
krossgátunni. Alltaf berast marg-
ar lausnir og er þá dregið úr rétt-
tun lausnum. Sá, sem vinninginn
áeflur hlotið, fær verðlaunin, sem
*rd-
100 KBÓNUB
Í'eittur er þriggja vikna frestur
Wl ÍJð skila lausnum. Skulu lausn-
ir Bendar í pósthólf 149, merkt
„Kjrossgáta."
Olargar lausnir bárust á 22.
króssgátu Vikunnar og var dreg-
■ið iftr réttum ráðningum.
i SVEINN JÓNSSON,
Kamp Itnox C 10.
hlajut verðlaunin, 100 krónur og
<ná vitja þeirra á ritstjórnarskrif-
stófu Vikunnar, Xjarnargötu 4.
Gausn á 24. krossgátu er hér að
oeðan.
■ %
V X. a T r K V £ ¥ i N N 6 *1 'O
1 7 Ca H L /7 r L fí ~H Æ iL L
o F □ T 7 H £ T L 5 T E £ U
T T H u F 7 N a E N
T fí □ L T 's T z T 7 ~N V
I I n L L & Z m\ T B U N H
N £j JL 77 F * H^ s 5 B O R W R
N /j 7 7 /E N T 7 L K Ö P
L o r N L N e U 77 5 T T 7
~s 1 Cr i L r T X 7 í L 5 5
E F N H ~S V /> 7 T >
M » X. a 7 F T T 0 T * u TC
V £ 7 r £ l TÍ tej □ K 0 N At
F fí N í K W m 7 L £ fí 7
FHOUJtÍfFÖPuS FONH SUMRR- 30 srttBUK <U£LU- NfíFN FOfL- NfíFN CcKÍPfí SHM- . HLÍÓDt EfLfDFt- VÍSÍFL S'fíR^ £ÍNK. - 5 TfíFUR. &R£V HÚS- D/K. END- ÍNOr 3Æ.NH r/Ccfí rfíLR SHPfí 3/LfíUÐ KOLLUft
l'OK. 4* i
SFiLV- UR^ SMROZD VHttPÍ úfí.. Húsr
tm~ SKt>i.R- 3/KH. 'oaeB
fínK. VOh Sifí EÍNS
etMCr SrfíFUfL L ÍMUfL fíuesu H/tUTU- SfíMUP
5rCFNH EHDÍNGr
sóau- FfíÆQUft vectUR. RÍtCÍ PLHHrfí
'O' CcÖMUL FHTfí- EFNt iiy/utia
tónn rví- HL/ÓDÍ iND- VKHSK BVtUH FOfí.- AfHFN TÓUN
rtfíDUH ) /J9NDJ VCDU/Í.
SfíM- . HLÍÖD/ R L D / /V J HUOB rÓNtu o y R
rRLfl 8UN0H FRUMU KONfí J
HÖFUB FfífíCc
Sfíti- mJóDf UCTTfí Mfíhf- UVUR^ £JN& BHTNfí 4 / N 5
UNU' V/BÍ 4* UNDUR K í ? n ‘fíFLOCr 'RFLOCc TÓNN
ÍKfíLL Sfín- HLÍP’ aK.sr plön pr. B £ Z n Mfírr.
UPP- HROP- UfV
bök- SrfíF- UK. GULNi- LECtUft FX SKVft SKOLLh RVtC

5fíM: STÆDIR. TfíLfí
Htri 5KULD- uauR, 8/NDH SFevrt
LITUfi. —► sv!e>- ifíúu/tt.
Kynlegur arfur
Framhald af bls. 21.
„Nei. Það kom viðskiptavinur inn, og ég skildi
dósina eftir. Síðan tókum við rækilega til nokkr-
um dögum síðar . .
„Eruð þér viss um, að þér munið ekki mánað-
*rdaginn?“
„Augnablik. Höfnin var full af skemmtisnekkj-
um. Svo að þetta hlýtur að hafa verið um það
leyti sem kappsiglingin fer fram.“
í,Kappsiglingin var 26. júlí. . . Áfram . . .“
„Ég var hræddur um að dósin kynni að detta
um, en þegar ég ætlaði að sýna frú Eloi dósina
var hún horfin. Ég gerði ráð fyrir, að hún hefði
verið seld.“
Enginn virtist hafa tekið eftir deilunni milli
frú Eloi og Octave Mauvosin.
„Þér hljótið að sjá, frú Eloi, að þessi dós skipt-
ir okkur miklu máli. Hún var þarna við stigann
t9. júlí síðastliðinn. Tveir menn hafa borið því
vitni. Bæði þessi vitni hafa staðfest að dósin var
opin.
,,Þér þóttust vissar um, að enginn myndi gruna
yður um morðið á Octave Mauvoisin, svo að þér
hirtuð ekki um að losa dósina. Þér hafið líklega
gleymt henni þarna.“
„Þegar Huard skipstjóri tók hana , upp varð
yður ljóst, að þessi dós kynni að verða yður
hættuleg."
„Nokkrum dögum síðar leitaði afgreiðslumað-
urinn að henni, en komst að því, að hún var
hórfin.
:,,Þér þurftuð ekki annað en að ganga yfir göt-
uha og henda henni í höfnina."
; Gilles hafði reynt að hjálpa frænku sinni eftir
nriegni. Rinquet var honum mjög hjálplegur, og
végna fyrrverandi stöðu sinnar í lögreglunni,
kOmst hann að ýmsu, sem Gilles skipti miklu.
'Næstum á hverjum morgni klukkan ellefu gekk
GUles inn á Lorrain-barinn. Og ungi maðurinn,
sém gekk að Babin og tók þegjandi í hönd hans,
var ekki hinn sama Gilles Mauvoisin.
Hann var reyndar ekki enn orðinn annar
Octave Mauvosin, enda þótt hann virtist vera að
fá sama þunglindissvipinn, sama þegjandahátt-
inn, sem hafði verið einkenni hins einmannalega
manns í húsinu við Quai des Ursulines.
Framhald í nœsta blaði.
5 P A U G
Þegar þeir Alexander Rússakeisari og
Napoleon voru í Tilsit, hittist einu sinni
svo á, að þeir gengu fram hjá frönskum
hermanni úr varðliðinu. Þessi hermaður
hafði stórt ör á andlitinu. Þá mælti Napó-
leon: „Hvemig lízt yðar hátign á þá menn,
sem þola þvílík högg?“
Alexander svaraði: „Hvemig lízt yðar
hátígn á þá menn, sem greiða slík högg?“
Napóleon þagði og vissi eigi hverju
svara skyldi, en hermaðurinn, sem stóð
eins og stytta, gall þá við og sagði með
drynjandi raust:
„Þeir em dauðir!“
o----o
Gesturinn, á veitingahúsi: „Þessi steik
er alveg óétandi!“
Þjónninn: „Þessvegna fáið þér líka
svona mikið.“
Ég byrjaði með tvær hendur tómar,
nú hef ég tólfM
Einu sinni komu þrír ferðamenn að gestgjafa-
húsi og beiddust gistingar. Einn var foringi
í hernum, annar var dómari og sá þriðji prest-
ur. Nú vildi svo illa til, að veitingamaðurinn hafði
aðeins eitt rúm autt. Hvað átti hann nú til bragðs
að taka? Þá datt honum I hug að fá vitneskju
um, hvaða stöðu þeir hefðu. Ef til vill gæti
það hjálpað honum úr klípunni.
„Ég hefi legið í hernaði I 15 ár,“ sagði herfor-
inginn.
,,Ég hefi setið við skriftir i 20 ár,“ sagði dóm-
arinn.
,,Ég hefi staðið i prédikunarstólnum í 25 ár,“
sagði presturinn.
„Þá er þetta ofureinfalt," sagði gestgjafinn.
„Herforinginn hefir legið í 15 ár, dómarinn hefir
setið í 20 ár, en presturinn hefir staðið í 25 ár.
Auðvitað er honum mest þörf á hvíldinni. Og
hann fær rúmið."
o-----o
Hann var aðgætinn, klæðissalinn, sem sagði:
„Láttu ekki alinmálið liggja þana hjá ofninum,
strákur, — veiztu ekki, að allir hlutir togna við
hita ?“
18
VIKAN