Vikan - 21.05.1959, Blaðsíða 9

úSg gaut augunum til Claude Dancer, sem
starói upp í loftið, vafalaust á nálum.“
„Vilduö þér ekki vera svo vænn. Paquette, að
segja okkur hvað hann sagði?“ sagði ég hvetj-
andi.
„Hann sagði. Vilt þú lika, kunningi ?“
„Ah, og hann miðaði byssunni að yður?“
„Ég geri ráð fyrir þvi?“
,,l'ófnti byssunni ?“
„Það gat ég ekki vitað.“
„Þér heyrouð öll vitni málssóknarinnar segja
það skýrt og skorinort, að hann hefói skotið öll-
um skotunum úr byssunni og siðan tekið marg-
sinnis í gikkinn, er það ekki?“
„Ja, jú en ég vissi ekki þá, að hún var ekki
hlaðin.“ (Slunginn, bansettur lygarinn).
Eg leit við, og sá aö Mitch og aðstoðarmaður
hans voru að talast við, skælbrosandi. „En,
Paquette,“ sagði ég, „þér þekktuð hinn látna
mjög vel, ekki satt?“
„Jú.“
„Myndi það vera réttmætt að kalla yður einn
af hans nánustu kunningjum?"
Hugsandi: „Ja, já.“
„Vissuð þér eftir náin kynni, að hinn látni var
afbragðs skytta?"
„Mótmæli," þrumaði Dancer. „Engin sjálfs-
vörn í þessu máli. Allur vitnisburður sýnir ótví-
rætt, að stefndur var árásarmaöurinn. Málinu
óviðkomandi.“
Litli maðurinn hafði þann leiða vana að bera
mótmæli sín fram eins og hann væri að lesa upp
skeyti, fyrirframborgað skeyti. Auk þess hafði
hann annan leiðan vana, en hann var sá, að koma
með mótmæli, sem sveið ónotalega undan.
EFTIR
ROBERT TRAVEN
„Biegler?11 sagði dómarinn.
DÉg var í vanda staddur. Ég vildi sannarlega
koma þessarri spurningu um skothæfni að, en ég
vildi ekki sýna Dancer hvaða leið ég hafði valið
og koma þannig upp um leynivopn mín.
„Við álítum, að þessi vitnisburður geti skipt
máli, herra dómari,“ sagði ég, „og nokkur vitna
málsóknarinnar hafa þegar bent á, að hinn látni
hafi verið mjög góð skytta. Við álítum, að þetta
geti verið mjög mikið atriði i sambandi við viss
atriði málsins. En við erum auðvitað háðir úr-
skurði dómarans."
Þetta var veik tilraun en tilraun samt.
„Mótmælin tekin til greina,“ sagði dómarinn.
„Þar til kemur fram tilefni til þess að spyrja
slíkra spurninga, get ég ekki leyft þær.“
Gamli umsjónarmaðurinn, Lemon, litill og per-
visinn, var fyrsta vitni málsóknarinnar eftir há-
degi, og Dancer sá um hann.
Með miklu málskrúði fékk hann vitnið til þess
að segja réttinum, að hann væri í rauninni um-
boðsmaður sýslumannsins, að hann bæri alltaf á
sér embættismerkið, og að hann væri vörður i
garðinum, þar sem íbúðarvagnarnir voru, og loks
hvernig hann hafði vaknað kvöldið, sem Barney
var skotinn.
„Og hver vakti yður?“ hélt Dancer áfram.
„Manion undirforingi."
„Til hvers?“
„Hann vildi fá mig til þess að taka sig til
fanga.
„Hvað sagði hann?“ (Hana — nú var komið
að því).
„Hann sagði: Viljið þér taka mig, Lemon —
Ég skaut Barney Quill."
Claude Dancer þagnaði eins og góðum leikara
sæmir, til þess að leyfa mönnum að melta þessi
orð. „Og hvað var klukkan þá?“ hélt hann áfram.
„Stuttu fyrir eitt eftir miðnætti."
Þegar að mér var komið, var það mitt fyrsta
verk að sýna, að Lemon var ekki á kaupi hjá
sýslumanni, að hann bæri aldrei byssu né ein-
kennisklæðnað og hefði aldrei handtekið neinn á
ævinni; að hann væri ekki, með öðrum orðum,
yfirvald, sem undirforinginn hefði átt að snúa
sér til, þegar eftir að hann heyrði sögu konu sinn-
ar um nauðgunina.
Fravihald í nœsta blaði.
Vor- og sumar
tízkan 1959
(Teiknað af Helen Lee)

Fjölbreyttasta úrval allskonar efna, litaðir renni-
lásar allar lengdir, flauelsbönd, belti, hnappar og
allskonar aðrar smávörur.
Tökum að okkur að brodera, plissera, klæða
hnappa, gera smellur og hnappagöt, búa til belti,
húllsaum, Zig-Zag-saum o. fl.
Saumið sjálfar, fáið þannig meiri fatnað og
sparið samt. Póstsendum.
Skólavörðustíg 12. — Sími 19481.
MÁL VERKASÝNING
IX kynslóðir amerískrar myndlistar
Yfirlitssýning á amerískri myndlist í Listasafni
ríkisins við Hringbraut.
Opin allan daginn frá kl. 10—10.
AÐGANGUR ÓKEYPIS
VIKAN
9