Vikan - 21.05.1959, Blaðsíða 23

mér. Það lítur hvort sem er enginn á mig — ég
er oröinn of gamall." En hugsið yður nú, að ein-
hver kunningi segði við yður: „Þú þarft sann-
lega ekki spegil til þess að setja þessa kollhúfu
á höfuðið; þú ert nú þegar orðinn allt of gamall
til þess að nokkur fari að gefa þér auga.“ Hvað
virðist yður um þetta? Og það er ekki síður
sárara fyrir það, að þér sögðuð þetta uppbaflega
sjálfur.
Ef þér beinið athyglinni að yður eiginn göllum,
eigið þér á hættu, að enginn taki eftir hinum
góðu hliðum. Um daginn heyrði ég háróma frú
lýsa því yfir, að hún væri með hrukkur í kring-
um augun og hefði allt of langt nef. En hún í
staðinn hefði lagt rækt við klæðaburð sinn og
lagt meiri áherzlu á limaburð og gott málfar, þá
hefði hún líklega fengið orð fyrir að vera glæsi-
leg kona —- og glæsileiki er sú tegund fegurðar,
sem allar konur geta náð.
Margt fólk glatar öllum yndisþokka — og
vinsældum — með því að vera stöðugt að leita
eftir samúð. Ef til vill hefur móðir yðar eða unn-
usta einhvern áhuga á vandamálum yðar og
sjúkdómum, en yfirleitt ekki aðrir.
Ef þér reynið að afsaka slæmt útlit með þvi
að segja: „Mér kom ekki dúr á auga í alla nótt,
ég lít víst hræðilega út“ — þá hafið þér fótum
troðið sjálfan yður til einskis. Enginn hefur
minnsta áhuga á, hvers vegna þér lítið svona
illa út, og enginn trúir skýringu yðar. En ef þér
gerðuð yður far um að vera dálítið fjörug,
skemmtileg, og vingjarnleg gagnvart örðum,
myndi áreiðanlega enginn taka eftir hinu þreytu-
lega andliti yðar.
Hvers vegna er svo margt fólk ákaft í að draga
sjálft sig niður og afhjúpa galla sína og mis-
bresti, sem réttara væri að þegja um? Margar
ástæður liggja til þess — sem allar eru slæmar.
Sumir segja: „Mér virðist þessi dragt hreint ekki
fara mér vel“ — í von um, að þér munið svara:
„Jú, hún er svo reglulega falleg og klæðileg."
Þetta fólk er aðeins á höttum eftir gullhömrum.
Hjá öðrum er um að kenna stöðugri sjálfsmeð-
aumkun. Þegar fólk kvartar: „Eg er í stökustu
vandræðum — ég hefi enga hugmynd um, hvern-
ig ég get lokið þessu fyrir þann fyrsta“ eða
„maðurinn minn kom af stað ógurlegu rifrildi í
morgun vegna nokkurra heimilisreikninga,“ þá
er það annaOhvort merki um sjálfsmeðaumkun
eða vanmetakennd á háu stigi.
En flestar þessara leiðinlegu og þreytandi
játninga eru oftast hugsunarleysi og þvaðurgirni
að kenna. Það vill oft verða svo, að sá sem talar
mikið, talar gjarnan um sjálfan sig. Sumt fólk
er þannig gert, að það verður gripið einhverri
óstöðvandi löngun til að úthella hjarta sínu og
blaðra um alla sína reynslu og hugsanir, er það
hittir gamlan vin eða jafnvel bara nýjan kunn-
ingja. Og með öllum þessum orðaflaumi missir
það svo út úr sér einhverjar sjálfsniðurlægjandi
athugasemdir.
En svo við sleppum nú ávinningnum af því að
þegja yfir göllum sínum, þá styrkir það skap-
gerðina að hafa dálítinn heimil á sjálfum sér.
Rétt eins og lokið á skaftpotti heldur gufunni í
skefjum, þannig getur nokkur óframfærni aukið
á persónuleika yðar, og veitir yður meiri sjálfs-
virðingu.
Ungi maðurinn, sem er vanskapaður, en aldrei
kvartar, unga stúlkan, sem beinlínis er ólagleg,
en þegir um það og reynir að vinna það upp á
öðrum sviðum, konan, sem líður miklar þjáning-
ar, en tala aldrei um þær, maðurinn, sem er ó-
ánægður með lífið og tilveruna, en ber byrði sína
með bros á vör — allt þetta fólk ávinnur sér
meiri sálar- og siðferðisstyrk en þeir, sem blaðra
um raunir sínar. Það eykur manndóm sinn, ger-
ist betri þjóðfélagsborgarar og vex að áhrifum,
þekkingu og dug.
Margar frásagnir eru til — og flestar sannar
— um leikara, sem leikið hafa hlutverk sín þrátt
fyrir miklar sorgir og þjáningar. Þegar tjaldið
fer frá, verða öll persónuleg vandamál að víkja.
Eitt sinn heimsótti ég þekktan leikara, sem
þjáðist svo af liðagigt, að hann aðeins með erf-
iðismunum gat farið úr búningshebergi sínu í
leikhúsinu í tæpan mánuð. Samt sem áður fór
hann á sviðið kvöld eftir kvöld og lék hlutverk
sitt með þeim ágætum, að engan áhorfenda grun-
aði neitt um þjáningar hans. Auk þess harðbann-
aði hann meðleikendum sinum að tala um sjúk-
dóm sinn — þetta kalla ég þrek í lagi.
„Það verður að halda sýningunni áfram!“
Þannig hljóða hin óskráðu lög leikhússins — og
þau ættu einnig að gilda utan þess. Okkur ber
vegna vina vorra að leika hlutverk okkar í Uf-
inu og láta sem ekkert sé.
Á takmörkunum
Grímur hét maður og var kallaður skalli.
Eitt sinn var maður að tala við hann um
vitra menn og gáfur þeirra, en Grímur
gerði lítið úr þeim og sagði:
— Hvemig fór ekki fyrir honum Saló-
mon, sem var sá vitrasti konungur, er
land vort hefir alið, að hann hengdi sig á
hárinu í eikinni og vertu blessaður.
Stúlka nokkur fór á hátíðina á Oddeyri
1878, en fannst lítið til koma, einkum af
því, að enginn hafði dansað við hana. Þeg-
ar hún kom heim og var spurð frétta,
sagði hún:
— Ég skal svei mér ekki ómaka mig á
næstu þúsund ára hátíð, þó að aðrir fari
þangað.
Kerling kom á bæ og fylgdi henni himd-
ur, er Hnoði hét. Honum var mjög áfloga-
gjarnt. Kerlingu var boðið inn og elti
Hnoði hana inn í baðstofu og lenti þegar
í áflogum við heimahundana. Kerling
gerði hvorttveggja í senn að heilsa fólk-
inu og hasta á hundana og fómst þannig
orð:
— Sæll vertu, Jón minn — svei þér,
Hnoði — sæl vertu, heillin góð — svei þér,
Hnoði — sæl verið þið öll — og svei ykk-
ur öllum.
Fyrir vestan voru smalar tveir sinn á
hvorum bæ. Var þeim ekki vel til vina og
eltu oft grátt silfur. Svo bar við að annar *
þeirra varð úti á veturnóttum og fannst
ekki, þótt víða væri leitað. Á áliðnum
vetri var það einn dag að hinn smalinn
kom heim frá fé og sagði:
— Ég fann Láfa. Ætli sé til nokkurs að
hirða hann ? Hann er orðinn ónýtur.
Hafði líkið verið mjög skaddað orðið.
7. Heimsmót æsku og stúdenta —
Vínarborgar 26. júlí—4. ágúst
Um 17.000 manns frá 130 löndum munu taka þátt í mótinu. Einstætt tækifæri til að kynnast
ungu fólki frá öllum löndum heims. Hver hópur sýnir sumt hið sérstæðasta úr menningu þjóðar
sinnar (dansar, tónlist, leiksýningar o. fl.) Fundir ungs fólks ú sömu starfsstétt og með sömu
áhugamál.
Samkeppni ungs listafólks í yfir 20 listgreinum, píanóleik, ballett, einsöng o. fl. Sérstök stú-
dentadagskrá. Sérstök dagskrá fyrir ungar stúlkur, tízkusýningar o. fl. Geysimiklir iþróttaleik-
ar, þar sem ýmsir fægustu íþróttamenn heimsins munu keppa.
Islendingar mega senda 80 manns til mótsins. öllum á aldrinum 15—35 ára er heimil þátt-
taka. Farið verður með Gullfossi 18. júli til Kaupmannahafnar. Þaðan yfir Þýzkaland og Tékkó-
slóvakiu til Vínar.
Þátttökugjald e kr. 7,500,00 miðað við að farið sé með Gullfossi báðar leiðir.
Skrifstofa undibúningsnefndarinnar er að Bröttugötu 3A, (uppi af Aðalstræti hjá Verzlun Silla
& Valda), sími 1-55-86. Umsækjendur gefi sig fram þar eða sendi umsóknir sínar í pósthólf 238.
Njótið sumarleyfisins i Vínarborg
íslenska undirbúningsnefndin
VIKAN
23