Vikan - 07.04.1960, Blaðsíða 29

bezta mat. Það hafði ég aðeins tekið
sem sjálfsagðan lilut.
NVi t(ik ég mikilvœga ákvörðun.
Vera liafði á sinum tíma verið mér
góður kennari, og nú ætlaði ég að
vcra Sonju eins, ]iað er að segja, á
rétlan hátt. Ég ætlaði að nota skiln-
ing, nærgætni og ást. Elsku litla
konan min átti marga góða eigin-
leilta. Hún var aðeins ung og ó-
reymi, — ósiípaðnr gimsteinn. Ef
ég kæmi nú fram á réttan hátt, var
ég sannfærður um, að hjónaband
okkar mundi dafna vel. Nú ætlaði
ég Jieim til hennar og biðja hana
fyrirgefniugar á aðfinnslum mínum
og skilningsskorti. Það var mér ekki
erfitl, — öðru nær, þvi að á þcirri
stundu rann það u]>p fvrir mér, að
ég var ástfanginn af konunni minni.
Þuð var Vera. sem einnig hafði
kennt mér það. ★
Spilin á borðið “
Framhald af bls. 0.
man það. Mér var boðið yfir um til
sonar þins í kvöld, svo að frú Cunn-
inghanÍ gæti fengið frí i kvöld. Rin
sagði, að ég skyldi skila kveðju frá
sér til þin og segja, að hann ætlaði
að hafa á sér vöku i kvöld og biða
þin.
Peter hló.
— Þessa sögu hef ég' heyrt fyrr.
En til öryggis verð ég helzt að bera
skútuna hans inn um bakdyrnar.
Það er vel gert af þér að annast
liann, Susan. Ég veit ekki. hvað
mundi verða af okkur án þín, —
hræddur um, að við færum eitthvað
á rek.
Hann brosti töfrandi, hunangs-
sætu lirosi, og hún veitti þvi athygli,
að hann var með hring með stórum
rauðum rúbínsteini á löngutöng, og
hann var áreiðanlega ekki af ódýr-
ustu tegund, og annan með fjólu-
bláum steini, og hún hcfði .verið
reiðubúin að veðja um það, að hann
væri ekki undir þúsund krónum að
vcrðgildi.
Hún brosti einnig.
Þú inátt gjarna hugsa, hvað þú
vilt um ]iað, sagði hún rólega. Ben
Adams hefur boðið mér góða stöðu
í Suður-Afriku, og ég hef ákveðið
að taka þvi. Ég undirskrifaði samn-
ing á mánudaginn var.
Það var gott, hugsaði hún. Nú
hefur hann fengið upplýsingar utan
allra úmbúða. Engar umbúðir. Engin
uppstilling. Engin látalæti.
Peter leit á hana undan upphaf-
inni augabrún. Susan þekkti svip-
inn, sem hann setti upp i þessu.
— Gerðisl þetta ekki nokkuð
fliótt?
— Það gerast flestöll tækifæri í
einum svip — eða hvað? Hún sagði
honum í einni bendu og af gáska,
hvernig það hefði alll gengið frá
upphafi til enda.
Hann hlustaði á hana þegjandi og
fylgdist vel með. Hann var mjög
forvitinn.
— Forvitni hans verður alveg á
enda, áður en við liöfum lokið við
að borða, hugsaði hún rugluð og
stakk upp í sig bollu.
En hann ræddi ekki lengi um þessi
: óvæntu tiðindi, heldur liélt kátlega,
istutta tölu til heiðurs henni. Hann
udranpróttiP-
Kuldi og fjollolofl eru
hressondi og lifgondi.
Hjortað slœrörar, toug-
arnar endurnœrast.
Húðin tekur einnigvið
meiri blóðstraum, en
kuldiogvœta dragafró
henni verðmœt lifefni.
Svo sem kunnugt er,
hœttir henni til oð
verða grófgerð,
rauðleit og sprungin á
þessum tíma drs.
Einfoldasta röðift vift þessu er aft noto
NIVEA KREM, vegna þess aft þoft in*
niheldur Eucerit, sem bœfti verndar
húðina gegn utanaðkomondi óhrifum
og stœlir hana gegn dföllum.
Qósaperur
1000 stunda
fyrirliggjandi
13-22-40-60-82-109 wa
Nú stendur yfir timi
heimboða og inniveru.
Athugið því að byrgja
heimilið upp al’
O R E O L
ralmagnsperum
Sendum gegn póst-
kröfu hvert á land
sem er.
Getum enn afgreitt
perur af lager með
gamla verðinu.
MARS TRAOING COMPANY H.F.
Klapparstig 20. — Simi 1-73-73.
Ég mun gera það á morgun vegns
Rips, En eftir það — ekki framar.
— Segðu mér annars, sagði Peter.
Þú ert þó ekki að stinga af vegna
einhvers sérstaks?
— Auðvitað, sagði hún giaðlega.
— Hvers vegna skyldi ég annars
fara hálfa leið kringum hnöttinn?
Ég sting af vegna manns.
—- Nei, má ég nú segja þér eitt,
sagði hann. Það eru þó aðrar leiðir
til að hrista mann af sér en su.
Susan horfði róleg á hann.
— Þú hefur misskilið þetta, Peter,
sagði hún. Ég hristi sjálfa mig af . . .
— En Susan, þú ineinar ekki . .
þú getur ekki átt við . . . Hann
horfði tortrygginn á liana.
— Þetta er alveg ný uppástunga,
að sjálfsögðu, sagði liún glaðlega,
en það hlýtur að vera svo hollt að
upplifa eitthvað nýtt. Og þetta hefur
1 öllum tilfellum verið — skémmti-
legt, — eins og nokkurs konar nasa-
þefur.
Hann var vakandi, hugsaði hún
hitur, — glaðvakandi. Ef hún aðeins
gæti haldið við rónni, skyldi það
ganga eins og í sögu. En hann varð
að fá að vita það alll saman.
— Ég trúi ekki, sagði hann, að
nokkur maður gæti þekkt þig án þess
að elska þig.
Susan gaf honum langt, rannsak-
að gera. andi augnaráð og kveikti sér i sigar-
Fyrir utan það, hugsaði hún með^ettu, áður en liún svaraði.
sjálfri sér, kæri ég mig ekki um aði) — Della. Þú hefur þekkt mig i
vera alein með þér aftur, — ekki^mörg ár, og ekki elskar þú mig,
eftir þetta kvöld. Það eru takmörkjHsagði hún og roðnaði við.
sagðist vera viss um, að hún nnindi
kunna vel við sig' í Afriku. Lofts-
lagið var mjög gott þar og skait-
arnir varla nefnandi,
'Hún lilustaði á hann og kom öðru
hverju að viðeigandi skýringum.
Seinna tóku þau af borðinu i sam-
einingu og drukku kaffi við litið
borð fyrir framan arininn.
Hún fann á sér, að nú byrjaði
annar hálfleikur. Hún horfði á hann
reykja pípu sína, og á nianni, sem
setti upp þessi rólegu, ihugandi svip-
brigði (sem voru honum raunar eig-
inleg), var ekki að sjá, hvað hann
hugsaði i raun og veru. Hún gat ekki
imyndað sér það.
— Það er erfitt að hugsa sér,
sagði hann eftir nokkra þögn, að það
skuli ekki verða <"eiri slikir mið-
degisverðir í þessu húsi.
— Ég er hrædd um, að þeir verði
alls ekki fleiri, Peter. Það er þess
vegna, sem ég hef vandað svo mikið
til þess. Sjáðu til, ég mun fá nóg að
gera við að pakka niður, og það eru
heil ósköp, sem ég á eftir að koma
i kring.
— En jiú kemur þó á morgun?
spurði hann allt í einu.
— Að sjálfsögðu, sagði hún bros-
andi. Ég svík ekki vin, sem á fimm
ára afmæli, um að komn. En ég ætla
strax heiin, eftir að við höfum farið
í dýragarðinn. Ég hef fremúr mikið
fyrir þvl, hvað ung stúlka má gern.21 Hann sagði ekki neitt i langan
VIKAN
29