Vikan - 07.04.1960, Blaðsíða 6

i hinni góðu end-
ingu Adenauers og
fleiri stórmenna.
Hann dælir í menn
frumum úr ungviði
og það er ekki
vitað, vegna hvers
hann nær þessum
áhrifum, heldur
einungis að eitthvað
merkilegt gerist.
MeSal fjölmargra félaga páfalegu vísindaaka-
demíunnar, sem fylgdu Píusi XII. látnum siðasta
spölinn, var það einkum einn svartskikkjuöidung-
anna, sem dró að sér athygli áhorfenda. Hann var
mikill maður vexti, hnarreistur, mikilúðlegur og
liafði á sér höfðingjabrag, hvítur fyrir hærum og
hersýnilega ekki fyrir ár, en þó að sjá enn i fullu
fjöri. Það var eitthvað framandlegt, en þó um leið
kunnuglegt við svip hans og fas. Þeir, sem langt
mundu, hefðu áreiðanlega áttað sig betur á því,
ef hann hefði haft mikið uppsnúið skegg á efri
vör; þá hefði hann verið lifandi eftirmynd Vil-
lijálms gamla annars Þýzkalandskeisara. Það er
ekki heldur fyrir neina hendingu, því að móðir
þessa manns, dr. Pauls Niehans, var hálfsystir
keisarans.
En það er ýmislegt annað, sem er framandlegt
og einkennilegt í fari þessa manns. Hann er til
dæmis eini lútherski guðfræðingurinn, sem nokk-
urn tíma hefur verið kjörinn í páfalegu akademíuna
og her því sami titill og æðstu biskupum kaþólsku
kirkjunnar. Þar við bætist, að hann er einn um-
deildasti læknir, sem um getur, en læknislist sína
hafði hann sannað meðal annars á þann hátt að
halda starfsorku Píusar XII. óbilaðri, allt þangað
til páfinn andaðist á 82. aldursári. Hann hefur nú
beitt hinni svokölluðu ungfrumu-Iækningaaðferð
sinni í meira en hálfa öld og átt jafnlengi í styrj-
öld við vísindamenn, sem hafa sakað hann um
skottulækningar. Þeir hafa hins vegar aldrei getað
horið á móti því, að þessi aðferð hans bæri tíðum
merkilegan árangur. Sagt er, að hann hafi fundið
hana upp fyrir hendingu eina, og hann hefur
aldrei gert sér það ómak að skýra hana vísinda-
lega. Það lætur hann lifeðlisfræðingunum og lif-
efnafræðingunum eftir, sem nú eru neyddir til að
taka aðferð hans alvarlega og athuga hana frá
vísindalegu sjónarmiði.
Píus páfi var alls ekki einn um það af stórmenn-
um aldarinnar að leita á náðir dr. Niehans í von
um að endurheimta starfsorku sina og lífsfjör og
halda því, sem heimtist. Adenauer kanslari þýzka
sambandslýðveidisins, sem nú er 83 ára að aldri
og vekur undrun samtíðarinnar með furðulegu
starfsþreki sínu og atorku þrátt fyrir gífurlegt
starfsálag, hefur notið læknislistar dr. Niehans um
margra ára skeið.
Fyrir skömmu birtist viðtal, sem blaðamaður
nokkur hafði átt við hinn nærri hálfníræða, brezka
rithöfund, Sommerset Maugham, og vakti það hina
mestu athygli. 'Hann var um þær mundir að undir-
búa langa og erfiða ferð, ekki aðeins hringinn í
kringum jörðina, heldur og i leiðinni til allra
þeirra staða, sem hann liafði dvalizt á eða skoðað,
þegar liann var miðaldra maður. Hann lét þess
getið í þvi sambandi, að eiginlega hefði hann kvatt
lífið fyrir fimm árum, þegar hann varð áttræður.
— Ég hafði komizt yfir hagfræðiskýrslu, er
sýndi, að áttræður maður átti að meðaltali fjögur
ár og níu mánuði ólifuð. Ég afréð samkvæmt þvi
að setjast í helgan stein og bíða dauðans í ró og
næði. Þá gerðist það, að ég heyrði sagt frá dr.
Niehans og lækningaaðferð hans. Ég náði sam-
bandi við liann, og hann lofaði raunar ekki að
lengja líf mitt, svo að nokkru næmi, en því hét
hann hins vegar að veita mér aftur fullt starfs-
þrek með því að dæla frumum úr ungum dýrum
inn í minn gamla og hrörnaða skrokk. Ekki er það