Vikan - 25.08.1960, Qupperneq 8

Filippo Orsini prins tilheyrir einnig hin-
um sérkennilegu svörtu sauðum aðalsins.
Þrátt fyrir öll sín útbrot er hann stað-
fastur í ást sinni til hinnar ensku kvik-
myndaleikkonu, Belindu Lee. Hennar
vegna hefur hann yfirgefið bæði konu og
heimili, börn og peninga, það er nefnilega
konan seip er rík. Hann hefur einnig Iátið
stöðu sína sem konunglegur aðstoðar-
maður páfans sigla lönd og leið. Hér sést
hann svo með sinni heittelskuðu Belindu.
Hér er Anita Ekberg í atriði úr hinni
djörfu kvikmynd „Dolce Vita“, sem rugl-
aði og gramdi heldra fólkið í Kóm. Kvik-
myndin á, eftir því sem sagt er, að sýna
gagnrýnandi og sanna mynd af spilling-
unni meðal ítalskra broddborgara, hinum
svokallaða náttklúbbaaðli. Á myndinni
ætlar Anita að taka sér næturbað í einni
lystitjörninni í Róm. í samkvæmisfötum.
Raimondo Orsini prins.
frændi Filippo, hefur
lengi verið trúlofaður
Sorayu. Nú hefur hlaup-
ið snurða á þráðinn hjá
þeim, vegna franskrar
sýningarstúlku, sem
stofnað hefur til kunn-
ingsskapar við prins-
inn.
SYNDIR
í fyrrasumar voru miki! nialaferli á Ítalíu,
sem sýndu hrátt lffið — einkum næturlífið
— í Róm í nýju Ijósi. Tveir fustar og einn
markgreifi voru sakaðir um að hafa stofnað
til drykkjusamkvæmis, þar sem dansaður
var hinn ógeðslegi nektardans, sem síðar
varð víðfrægur og loks festur á kvikmynda-
léreftið. Ef mennirnir þrír verða dæmdir
sekir, bíður þeirra þriggja mánaða til þriggja
ára fangelsisvist. Anita Ekberg var sjálf i
þessu nektarsamkvæmi, eh einmitt hún leik-
ur í nýjustu mynd Federico Fellinis „Dolce
Vita“. Menn eru farnir að velta því fyrir
sér, hvort Róm sé að úrkynjast og líða undir
lok, eins og á dögum Nerós.
Pier-Francesco Borghese, 32 ára gamall, Andrea
Hercolant fursti, 33 ára arlo Durazzo mark-
greifi, 32 ára, blaðamaðurinn Sergio Pastore og
hljómsveitarstjórinn Lucherini eru sakaðir um að
hafa stofnað til hins víðfræga nektarsamkvæmis,
sem haldið var fyrir svo sem tveimur árum á
veitingahúsi í Trastevere í Róm. Þessu samkvæmi
lauk með því, að lögreglan skarst í leikinn. Sama
nektarsamkvæmi er nú leikið í hinni djörfu mynd
Fellinis, „Dolce Vita“, sem fjallar um það, hvern-
ig hin ítalska úrkynjun sniitar frá sér til annarra
landa. Ef mennirnir þrír verða dæmdir sekir,
verða þeir að sæta þriggja mánaða til þriggja
ára fangelisvistar fyrir að hafa stofnað til drykkj-
unnar.
I myndinni er ,,næturklúbbaaðlinum“ lýst á
lístilegan hátt, og ekkert hefur verið til sparað. til
þess að bregða upp sem sannastri mynd af aðl-
inum úrkynjaða. Meðal annars hefur Anita Ekberg
verið iátin endurtaka fyrri brek sín í myndinni,
er hún fer í bað klædd samkvæmiskjól um miðja
nótt í svölu vatni Fontana de Trevi, þar sem auð-
vitað er harðbannað að fara I bað. Sá, sem eitt-
hvað þekkir til Rómar, myndi telja „Dolce Vita“
sannsögulega mynd. Og aldrei hefur sannleikurinn
verið eins bitur og í þessari kvikmynd um úr-
kynjunina eftir síðari heimsstyrjöld. Italski há-
aðillinn nær ekki upp i nefið á sér fyrir reiði, og
Ennþá er Giovanna Pignatelli prinsessu bland-
að í hneykslismál. Hún er í beinan ættlegg kom-
in af Innocento XII., páfa, en hann er heilagur.
Prinsessunni hefur aftur á móti greinilega ekki
verið spillt með heilögum eiginleikum.
segir að myndin sé hreinasta svivirða. En sann-
leikurinn er sá, að í hverri viku kemst upp um ný
og ný hneýksli, sem varpa hulunni af borginní
eilífu, og mönnum verður smátt og smátt ljóst,
að sumir göfugustu menn landsins lifa í hæsta
máta ósiðlegu lííi, svo ekki sé meira sagt.
Myndinni var illa tekið, er hún var sýnd á
kvikmyndahátíðinni í Cannes í maí, en engu að
síður valdi dómnefndin hana sem beztu mynd
ársins.
Montesi-málið hefur þegar varpað ógnarljósi
á fj'lda þekktra lögfræðinga, lækna, stjórnmála-
manna, iðjuhölda og aðalsmanna, sem neytt hafa
eiturlyfja og stofnað til siðlausra drykkjusam-
kvæma í sveitabústöðum sínum. 1 einni slíkri
drykkjuveizlu dó ung stúlka. Menn eru nú búnir
að gleyma Montesi-málinu, stúlkan er grafin og
gleymd, og menn gætu ætlað, að þetta væri al-
gert einsdæmi, sem stafaði af úrkynjun örfárra
manna. En þetta mál var aðeins eitt af mörgum,
sem sýna okkur rotnun þá og spillingu, sem gripið
hefur italska aðalinn heljartökum.
BAK VIÐ TJÖLDIN í TfZKUHÚSI ...
f Mílanó komst fyrir skemmstu upp um hið
svívirðilegasta simavændi. Til þess að þóknast
nokkrum efnuðum iðjuhöldum, hafði maður nokk-
ur að nafni Ciacinto Parigy á vegum sinum hóp
stúlkna á aldrinum 16—20 ára. Vinnuaðferðir
Parigys voru í hæsta máta frumlegar.
Á Pantanogötu reisti hann snoturt lítið tízku-
hús. Þegar falleg stúlka kom inn, til þess að spyrja
um verðið á þessum og þessum kjól, sem hún hafði
séð í sýningargiugganum, setti hann upp gífur-
lega hátt. verð, og þegar stúlkan sneri vonsvikin
á brott, flýtti hann sér að segja, að hægt væri
að fá kjólinn endurgjaldslaust. Til þess þyrfti hún
ekki annað en vera nokkrum kunningjum hans
til skemmtunar. Venjulega féllst stúlkan á þetta,
og þegar hún fór burt með kjólinn, hafði henni
auk þess verið fengin álitleg fjárfúlga.
Þetta fékk stúlkurnar til þess að koma aftur
til Pantanagötu, og brátt var stúlkan orðin fast-
ur liður i símavændi Parigys. Mörg hundruð
stúlkna voru í flokki Parigys. Þegar hringt var í
Parigy, sendi hann valinn hóp stúlkna í kampa-
vínssamkvæmi, sem ekki voru beinlínis siðleg.
Mennirnir voru ekki neinir unglingar, en margir
voru aðlaðir og allir ríkir. Á nokkrum mánuðum
gátu stúlkurnar unnið sér inn myndarlega fjár-
fúlgu. E'in þeirra keypti sér bakarí fyrir þrjátíu
milljónir líra. Aðrar vörðu peningunum í skart-
gripi og bíla. Allt kom þetta fram við yfirheyrslur
lögreglunnar. Parigy situr nú í fangelsi, og í