Vikan - 22.12.1960, Qupperneq 16

GuB hjálpar
faeim, sem
hjálpa sér
sjálfir
Frú Gunnfríður Jónsdóttir og höggmynd eftir hana af inóður hennar, Halldóru Einarsdóttur.
Gunnfríði svipar mjög til móður sinnar, eins og sjá má, og jiað víst í fleiru en útliti.
» .'
„Maður þarf ekki að fara á sýningar til að
sjá, hvernig verk listamannsins eru. Þau bera
svip af skapgerð lians, og því er hægt, ef mað-
ur þekkir hann nógu vel, að gera sér grein
fyrir stílblæ hans.“
Þannig fórust frú GunnfríÖi Jónsdóttur
orð, þegar blaðamaður Vikunnar heimsótti
hana einn rokviðrasaman og hvimleiðan vetr-
ardag núna fyrir skömmu. Það var notarlegt að
koma í huggulegt hús Gunnfríðar ylja sér þar
við skemmtilegt samtal og sviphreina, stílfagra
list. Gunnfríður hefur að vissu leyti sérstöðu
meðal íslenzkra myndhöggvara, þar sem hún
var fjörutíu og eins árs, þegar hún mólaði
fyrstu mynd sína.
— Segðu okkur, Gunnfríður, byrjaðirðu á
þessu af tilviljun, eða hafðirðu alltaf haft
áhuga á höggmyndalist?
— Satt að segja hafði mig alltaf langað til
að teikna eða eitthvað í þá áttina og það sér-
staklega eftir að ég kom í Kvennaskólann á
Blönduósi. En ég hefði verið talin einkenni-
leg, ef ég hefði verið að segja frá því og eink
um þar sem ég var kvenmaður. En einu var
ég ákveðin í, og það var að komast út fyrir
Framhald á bls. 40.
Torsó-mynd af stúlku, sérstaklega falleg [>
og látlaus og mjög lifandi. Þetta mun hafa
verið kunningjastúlka listakonunnar.
<] Hér er svo hin tignarlega mynd af Guð-
niundi góða. Hún er hvort tveggja í senn
sterk og veik.
Höggmynd eftir Gunnfríði af Sigurjóni
á Álafossi.
V
16 VIKAN