Vikan - 29.06.1961, Side 8

Hin almenna bílaeign í Bandaríkjunum vekur undrun ojí jafnvel Krússéf
féllst á, að bílaeigendur gætu ekki allir verið „millar“. Fyrir utan stóra
vinnustaði eru margir hektarar þaktir bílum.
Gísli Sigurðsson:
Vesían Afl
Nokkrar augnabliksmyndir af mönnum og málefnum í
landi Sáms frænda.
ÞaS er bezt að taka það strax
fram til þess að fyrirbyggja allan
misskilning, að þetta er ekki ferða-
saga. Mér þykir lmtra að byrja á
bvi að gefa J>á yfirlýsingu, vegna
bess að allur bnrrinn af ferðasög-
um. sem hristpr eru fram úr erm-
inni á vnrum dnffum, eru einhver
hrantleiðinlegasta lesning sem ég
get huasað mér. Það er viðfangs-
efni. sem allir treysta sAr tn að af-
ffreíða og hessveffna verða Tunar
tfesilegu unrlantekninaar hverfandi
fáar. Hinsveaar er hessi pistill
tenadur ferðala"i ng hað er ætlun-
in að breaða unn fáum svinmvmhim
af stóru landi oa einkum hó fólkinu,
spm byggir það.
Það var i anríl. að nokkrir is-
lenzkir þlaðamenn fót-u vestur um
haf í hoði hnndarískra stjórnar-
valdq og tilganaur fararinnar var
að kvnna okkur land og hióð, sem
oft er gafið í heimsfréttiun og þess
vegna kosfur fvrir hlaðamenn að
hekkia meir en af afsnurn. Banda-
rikiamenn gera mikið af því að
luóða heim útlendum hlaðamönnnm
og te]j;, bað gagnlegt lil hess að
stuðlp að gagnkvæmnm skilningi
milli bióða. Fordóm'”-. sem byggðir
í) mícyViipintr* or^ðri. liv^rfíi
eins og dögg fyr:>' sóhi. hegar menn
eiga þess kost að sjá hluti'na með
eigin augum. Þetta skilja flestir og
viðurkenna, en sumir eru þannig
innréttaðir, að þeir kæra sig ekki
um skilning. Þeim eru meir að skapi
skoðanir. sem framleiddar eru
játa það afdráttarlaust, að þrjár vik-
ur eru helzti stuttur timi til þess
að kynnasl þvi víðfeðma landi
Bandaríkjunum og þjóðinni, sem
það byggir. Sú vitneskja, sem við
höfum aflað okkur i þessari ferð
er byggð á augnabliksmyndum og
sú kynning á að sjálfsögðu líiið
skylt við þá er búseta og langdvalir
i landinu veita.
HVAÐ HRÍFUR HIJG-
flokksskrifstofum fyrir einfaldar
snJir. Því fleiri s'>m geta skapað sér
skoðanir af eigin reynd, þvi betra.
Það er tiigangslaust annað cn
ANN MEST?
Við höfum oft verið að því
spurðir, bæði þar og hér heima,
hvað mest hafi hrifið okkur. Ég
hef fyrir mitt leyti gefið það al-
gjörlega frá mér að svara þeirri
spurningu með einu atriði. Banda-
rikin eru í rauninni heil heimsálfa
og það varð mér einna inest undr-
unarefni að unnt skuli vera að
halda landinu i einni hcild. Það
virðist liinsvegar ekki neinum érfið-
leikum bundið lengur; Bandaríkja-
menn hafa mjög sterka þjóðcrnis-
kennd.
Þeir hlutir hrifa eðlilega mesi sem
bera langt af því sem sambærilegt
er hjá okkur. Þessi munur er hvergi
átakanlegri en í vegamálunum. Það
er tilgangslaust að lýsa hinum glæsi-
legu þjóðveguin þeirra; um þá hafa
fiesíir einhverja hugmynd.
Við sem getuin trauðla malbikað
eina nýja götu í höfuðborg okk-
ar, lítum á það með nokkrum öf-
undaraugum að hver vegspotti úti
á landsbyggðinni er klæddur asfalti,
livað þá stræti borganna. Þegar við
l'lugum yfir og fórum í gegnum út-
liverfi borga þá datt okkur í hug
hlutur sem heitir skipulag og hefur
verið óþarfiega fáséður þar sem
Jieykjavík færir út kvíarnar.
Hitt er líka undrunarefnj að ná-
lega skuli eingöngu byggð einbýlis-
hús í úthverfum bandarískra borga.
Þessi stefna i byggingarmálum hefur
eðlilega leitt af sér geysilegt víð-
feðmi íbúðarhverfanna og er ekki
að sjá að þeim sé sárt um landið.
Með sama áframhaldi verður það
ein samfelld horg í framtiðinni.
Þetta viðfeðmi ihúðarhverfanna
veldur ekki þeim vandamálum sem
ætla mætti. Þar kemur fyrst og
fremst til hin almenna hilaeign;
tveir bilar á fjölskyldu þykir alls
enginn lúxus.
Sérstakar verzlunnrmiðstöðvar
risa i þessum dreifðu úthverfum
og húsmæðurnar fara þangað viku-
lega á bilum sinum til aðdrátta.
LIFNAHARTTT^tttr oq
TTMGENGNISMFNNING.
Þvi hefur oft vcrið lialdið fram,
að heimilin séu gleggsti votturinn
um meuningu hjóðanna. Ég kom á
tiu heimili viðsvegar um Banda-
rikin: bæði hiá millistéttar og há-
stéttarfóiki. Það sem hreif mig mest
á ’þessum heimilum var frábært
hreinlæti, ntanhúss sem innan. Hins
vegnr verður því ekki neitað, að
nllmikill munur var á hessum heim-
ilum og bvi sem snmbærilegt gæti
kallast hiá okkur. Sá munur er þó
fremur fólginn f stil en þægindum.
Allur meginþorri húsgagna, sem
prýddu þessi heimili mundu vart
talin i húsum hafandi hér Þar ber
mest á feiknarlegum stórferlikjum
og sófum, þöktum stórrósóttum
tuskum, ef ekki pífum og kögri. Fyr-
ir húsmæður eru þessir munir ná-
lega eins og jarðfastir klettar, en
það er sæmilegt að sitja í þeim. Mér
virtist fólk ekki leggja neina áherzlu
á stil í sjálfum húsgögnunum of
þessvegna skáru þau sig afkáralegj