Vikan - 29.06.1961, Qupperneq 24

MYLLUKVORNIN
Fast upp við skóginn var lítil Hún sagði: Gamalt fólk vill hafa
byggð með einstaka gráum húsum gömlu vinnubrögðin, við verðum
á milli hæðanna. Litil bugðótt á því að yngja það upp. Hefurðu
féll fram yfir fjallshlíðina og varð ekki heyrt um kvörn, sem malar
að fossi, og það var mikilfenglegur gamalt fólk ungt aftur?
foss. Úðinn steig hátt upp í loftið Já, sá, sem ætti slíka kvörn,
og vatnið steyptist niður hamra- sagði malarinn. Við eigum nú ekki
beltið. Hér væri hægt að reisa nema venjulega kornkvörn.
myllu og kvörn, sagði maður nokk- yið verðum aðeins að breyta
ur og stanzaði við fossinn. Þá henni dálítið, sagði dóttirin, með
mundi ég mala mél úr korninu og brögðum skal dáð vinna. Hlustaðu
verða ríkur bóndi með gullúr og nú: Við gerum fínar dyr
stórt bú þegar fram líða tímar. j mylluhúsið og fyrir ofan þær
Það leið ekki á löngu, áður en skrifum við með stórum bókstöf-
myllan var tilbúin. Vatnið i foss- um: Kvörnin, sem malar gamalt
inum freyddi við spaða myllu- fólk ungt aftur. Og svo höfum við
lijólsins og stóri kringlótti steinn- aðrar dyr uppi við myllusteininn
inn í mylluhúsinu snerist og sner- og út um þær kemur fólkið, þegar
ist. Nú þurftu bændurnir i byggð-
inni ekki annað en að koma með
kornið, en það stóð á þeim. Fólkið
hafði lifað svo lengi þarna á milli
hæðanna og var ekki vant neinu
öðru og vildi ekki reyna neitt nýtt.
Malarinn klóraði sér í höfðinu.
Hér varð eitthvað að taka til bragðs,
ef hann ætti að geta lifað af þessu.
En það er vont að kenna gömlum
hundi að sitja. Þegar malarinn
benti á kornhaugana og sagði
þeim, að þetta mundi verða gott
i graut ef það væri malað, yppti
fólk aðeins öxlum. Kornið hefur
alltaf verið svona, og mun alltaf
verða svona, sagði fólkið og lagðist
fyrir.
Nú átti malarinn dóttur, sem var
jafnfalleg og hún var vitur.
það er orðið ungt aftur. Það reyndist ekki erfitt að finna
— Jahá, sagði maiarinn og strauk gamla konu, fyrir utan sveitina,
skeggið. Þetta iiljómar fallega, en sem gekkst inn á ]>etta. Og málar-
livernig eigum við að fá fólk til að inn, sem málaði stafina yfir hurð-
reyna þetta. ina á myllunni var svo málgefinn,
— Skilurðu það ekki? Við ná- hann bar fréttina yfir alla
um i gamla konu og bjóðum byggðina. Næsta dag var fullt af
henni brauð og peninga fyrir að 1 óiki fyrir li'aman mylluna. Malar-
fara inn um mylludyrnar svo að inl? varð að velja úr það allra
allir sjái, síðan setjum við hana i Framliald á bls. 41.
afherbergi og setjum mylluna í
gang. Stuttu seinna stöðvarðu hana,
opnar efri dyrnar, og ég geng út.
Þú, sagði malarinn og gapti.
Einmitt, sagði dóttirin, það þekkir
mig enginn iiérna i byggðinni enn
þá og ég hef hægt um mig, þangað
til þetta fer fram.
1
II
HEILABROT
Jón og- Ólafur eiga að keyra vöruhlass út í sveit. Ferðin
hefur hingað til gengið vel. Þeir njóta góða veðursins og
færðin er ágæt. En allt í einu skeður eitthvað. Ólafur,
sem situr við stýrið stöðvar bílinn og þeir félagar stara á
skilti, sem stendur beint fyrir framan þá. 7,5 stendur á
skiltinu. Það þýðir, að litla brúin fyrir framan þá getur
ekki borið meira en 7,5 tonna þyngd. Jón og Ólafur vita
að fullhlaðni vörubíllinn þeirra vegur tíu tonn. Þeir geta
keyrt yfir og reiknið nú út, hvernig þeir fara að því.
Lausn á bls. 42.
Stóra naut, indíánahöfðingi, fór út á veiðar og nú ratar
hann ekki aftur heim. Kannski getið þið hjálpað honum.
Þið eigið að byrja við örina neðst til hægri og enda í
indíánatjaldbúðunum efst til hægri. Þetta er dálítið
erfitt og þið ættuð að taka eftir því hvað þið eruð fljót.
Það má ekki fara yfir þar sem vegurinn er lokaður og
ekki nota sömu leiðina oftar en einu sinni.

24 VIKAN