Vikan - 29.06.1961, Side 40

rússnesku hjólbarðarnir eru
mikið endurbættir og hafa
unnið sér, verðugt lof þeirra
bifreiðaeigenda sem oft þurfa
að aka á misjöfnum vegum
eða hreinum vegleysum,
slitþol þeirra er ótrúlegt,
enda er bæði efni og vinna
miðað við að framleiðslan
sé betri en áður þekktist.
Munið að spyrja þá, sem
reynzlu hafa af þessum frá-
bæru hjólbörðum einmitt
hér, við hin erfiðu skilyrði,
í landbúnaði, þungaflutning-
um og einkaakstri.
KETRA VERÐ - MEIRI GÆÐI
MARS TRADING COMPANY
Klapparstíg 20 - sími 17373.
FALSGREIFINN
Framhald af bls. 11.
Lisa var ekki i neinum vafa um
það, og sama kvöldið fór hún til
horgarinnar. Hún stóð í dimmu
porti með þrjú hundruð krónur
i vasanum, og hún þurfti ekki ann-
að en ganga yfir liúsagarðinn að
grænmáluðum dyrum og hringja
bjöllunhi. Hún lokáði augunuin og
hallaði sér upp að steinveggnum.
Þá sá hún draumsýn, sem var
þó svo lifandi og eðlileg, að lienni
l'annst eins og hún lifði þetta i
raun og veru. Hún sá fangaklefa,
— lítinn, gráan og ömurlegan. Þar
sat maður á bekk og fól höfuðið í
höndum sér. Gráir fataræflar huldu
horaðan líkamann, og liöfuð hans
tinaði vonleysislega. Þetta var Karl,
eða Flemming Berg var víst hið
rétta nafn hans. Hann var eymdin
uppmáluð. En hvers vegna leit
han'n allt í einu upp og liorfði
beint framan í hana. Þetta fannst
henni að minnsta kosti, þar sem
hún stóð i dimmu portinu. llún sá,
að hapn grét. Stór tár runnu niður
kinnar hans. í sama vetfangi varð
henni ljóst, livers vegna hann grét.
Hann bað ekki fyrir sjáll'um sér
né henni, lieidur fyrir barninu,
sem hún gekk með, sem hún réð
yfir og bar ábyrgð á. Anna-Lisa
æpti upp yfir sig. Hún opnaði
augun og starði út í myrkrið. Hún
skalf eins og af kulda, og hún gekk
út á götuna og reyndi að gleyma
þessari óhugnanlegu sýn. Þegar
hún ætlaði að fara aítur inn i
portið, gat hún það ekki. Fæturnir
vildu ekki hiýða henni.
Hálfri klukkustundu siðar var
hún komin lieim. llún skrifaði
Charles og sagði honum sannleik-
ann i fáum orðum: . . . . Ég renni
grun í, hvað þú ætlar að spyrja
mig um. Þess vegna ætla ég að
minna þig á, að ég hef verið gift,
og nú á ég von á barni með eigin-
manni minum. En ef þig langar til
að tala við mig þrátt fyrir þetta,
ert þú hjartanlega velkominn ...
Hún tók það mjög nærri sér að
þurfa að senda þetta bréf til Par-
isar, en henni var samt ljóst, að
hún liafði gert hið rétta. Ef Charles
elskar mig í raun og veru, hugsaði
liún, verður þetta ekki til að rjúfa
vináttu okkar.Ef til vill verður þetta
áfall fyrir hann, en mín vandamál
verða einnig lians, og liann mun
verða sú stoð og stytta, sem ég
þarínast svo mjög.
Þessa nótt sofnaði Anna-Lísa úl
írá hugsuninni um barnið, sem liún
átti i vændum. Þetta er í fyrsta
skipti, sem ég ber hlýjar tilfinn-
ingar til þessarar litlu, saklausu
veru, hugsaði liún undrandi.
Næstu daga beið hún eftir svari,
en pósturinn fór fram hjá livað
eftir annað. En loks kom bréfið
frá Charles. Hún fékk stuttorða og
gagnorða tilkynningu frá mál-
færslumanni hans um, að vegna
breyttra aðstæðna ætti að selja
húsið og Anna-Lisa yrði að vera
i'arin þaðan eftir viku.
Nú var bráðum komið að því
að barnið fæddist, og Anna-Lisa
var orðin þrekin og þunglamaleg.
Hún bjó i gömlu húsi í nágrenni
borgarinnar, og við innganginn að
stofunni hennar var spjald með
áletruninni: Saumastofa. — Hún
var handlagin og hafði lært að
sauma, þegar hún var í sveitinni,
4D VIKAN