Vikan - 02.05.1963, Blaðsíða 25

Hann afi olckar á ])að til aS fella
mörg og höfug tár yfir þeim menn-
ingarinnar afturkipp, sem oröið hef-
ur, síðan hann var upp á sitt bezta.
En gallinn er bara sá, að afi hans afa
okkar felldi líklega nákvæmlega
jafnmörg tár og í sama tilefni; og
vera kann, að ekki sé hægt að lá
afa hans afa okkar allt þetta táraflóð,
en þessi barlómur í honum afa okkar
er svo gjörsamlega tilefnislaust
tízkufyrirbrigði, að ég veit svei mér
ekki hverju það stappar næst. Hann
gleymir þvi, karlinn, að síðasta kyn-
slóð hefur líldega framkallað stór-
brotnasta menningarfjörkipp sög-
unnar: kokkteilboðið. Þegar þetta
cr haft í huga, held ég, að okkur sé
bezt að láta nöldrið í honum afa
okkar sem vind um eyru þjóta og
leyfa honum að rausa í þeirri sælu
trú, að heimurinn sé að fara til hel-
vitis. '| ] 11 '
Líklega fer ekki lijá því, að þér,
lesandi sæll, verði einhvern tíma
boðið á eina slíka menningarsam-
kundu. En þegar boðskortið birtist,
máttu fyrir alla muni ekki halda,
að þú sért orðinn eitthvert númer;
langsennilegast er, að þér hafi verið
boðið af einskærri tilviljun eða til
að forðast móðganir og fonnimelsi.
Ef þú ert ekki þegar þaulæfður í því
að stunda slíka menningariðju sem
kokkteildrykkja er, fer ekki lijá því,
að þú verðir að taka nolckrar menn-
ingaræfingar, áður en á hólminn
kemur.
Mestu kúnstnerar í kokkteil-
drykkju láta skera sér sérstök kokk-
teilklæði, en það eru, eins og ég
segi, ekki nema kúnstnerar, og þú
ert tæpast einn af þeim. Kokkteil-
klæði eru í engu frábrugðin öðrum
klæðum nema því, að það er ógern-
ingur að komast í þau, þau eru svo
þröng, og gildir þetta jafnt um klæði
kvenna, sem karla. En ef þessum
téðu kúnstnerum tekst að komast í
klæðin, er blátt bann við þvi að
setjast niður, enda ekki til þess ætl-
azt á slikum samkomum, þar ligg-
ur hundurinn grafinn. Kokkteil-
kúnstnerar hafa ennfremur fimm-
aurabrandara á reiðum höndum, og
er hollast að æfa þá fyrirfram. Það
ber að skjóta slíkum hnyttiyrðum
inn í, þegar menningarsamræðurn-
ar eru orðnar fólki ofviða. Kúnstin
við það' að halda uppi menningar-
legum samræðum í kokkteilparlyjum
er sú að segja einhver ósköp, sem
þýða ekki neitt en virðast þó þýða
cinhver ósköp. Ef þú skyldir nú
verða uppiskroppa með menningar-
legt orðagjálfur og fimmaurabrand-
ara, er ágætt að brosa tvíræðu háðs-
brosi, hnykla brýnnar, setja svolít-
inn stút á varirnar og þykjast vera
að sjúga eilthvað, sem situr fast
milli framtannanna: Þetta er afskap-
lega áhrifaríkt menningartákn. En
þetta er aðeins ein tegund af kokk-
teilbrosum, því að ætlazt er til að
þú sért skælbrosandi allan tímann,
en allt of langt mál væri að telja
upp allar þær tegundir kokkteil-
brosa, sem þegar eru á skrá.
Þegar inn kcmur í menningarhöll-
ina, þar sem athöfnin fer fram,
GEGNUM SKRÁARGATID
KOKKTEILPARTY
EFTIR HUXA
streymir húsfreyjan eða húsbóndinn
á móti þér með aldeilis yfirþyrm-
andi móttökubrosi, og á meðan á
athöfninni stendur eru þau skötulijú
sístrcymandi um veizlusalina, segj-
andi eitthvað, sem enginn heyrir
hvað er, en öllum finnst alveg af-
slcaplega fyndið og menningarlegt.
Þú skalt passa þig að segja aldrei
„ha?“ — það gæti komið öllu í upp-
nám.
Það þarf víst ekki að taka það
fram, að þú ferð ekki i kolckteil-
partý nema þú sért þaulæfð fylli-
bytta. Bindindispostular i slíkum
samkundum gætu orðið einu gest-
irnir með viti, þegar selskapinu lýk-
ur, og eins og gefur að skilja, er það
alveg óhæft.
Mannþröngin í slikum samkund-
um á að vera svo ofboðsleg, að hún
geri jafnvel síldum í tunnu skömm
til. Þcss vegna getur oft verið mikl-
um erfiðleikum bundið að sporð-
renna því, sem neðst er i glasinu,
en það kemur sjaldnast til, þvi að
yfirleitt eru glösin fyllt jafnóðum —
þar til skyndilega, að þjónustupí-
urnar liverfa gjörsamlega af sjónar-
sviðinu, og það táknar: ekki meira
brennivin, ekki tala um. í þessu
mannhafi ertu svo kynntur fyrir
milljón manns, og cf þú manst eitt
nafn eflir atganginn, ertu eitthvað
einkennilcgur. í næsta kokkteilpartý,
sem þér er svo boðið í, áttu því að
þekkja annan hvern mann og vel
það, sem þú gerir auðvitað ekki, en
þá er kúnstin einfaldlega sú að
hnykkja aftur höfðinu, lyfta brúnum
og brosa gaman-að-sjá-þig-aftur
brosi til allra, sem þú kemst í met-
ersfjarlægð við. Þér veröur þá svar-
að í sömu mynt, ekki vegna þess að
viökomandi kannast við þig aftur,
heldur vegna þess að hann er kokk-
teilkúnstner.
Hávaðinn á slikum samkundum
eykst í jöfnu hlutfalli við það alkó-
hólmagn, sem innhyrt er, og undir
lokin væri hann orðinn óbærilegur,
ef þér væri þá ekki orðið sama um
allt.
Það er ekki nóg með að þjónustu-
píurnar gangi um með alkóhól, held-
ur er þér líka boðið upp á næsta
furðulega næringu: kokkteilsnittur.
Þetta eru agnarsmáar brauðsneiðar
með einhverju torkennilegu gumsi
ofan á, og i þeim er lítill prjónn.
Það er sosum gott og blessaö að þú
reynir að næla þér i eina slika snittu
með því að taka í þennan umrædda
prjón; en það er bara ekki hægt.
Hvers vegna er þá þessi prjónn?
Ja, hann á bara að vera þarna, hvað
er þetta! Örfáir kokkteillcúnstnerar
eru orðnir það leiknir, að þeir geta
nælt sér í slikar snittur með aðstoð
prjónsins, en það eru ekki nema sér-
fræðingar, sem koma snittunni
lengra en ofan á skyrtubrjóstið,
eða jafnvel eitthvert annað brjóst,
ef mjög þröngt er á þingi. Ein-
faldast er, eins og gefur að skilja,
að taka um sjálfa snittuna og
sporðrenna henni, en það dettur
auðvitað engum i hug fyrr en eft-
ir margendurtekin smáhneyksli.
Þegar fjör fer að færast i leik-
inn, fer konan, sem þér fannst
svo prúðmannleg og elskuleg,
þegar inn kóm, að færast svo-
lítið i aukana. Hún verður hávær
og segir svo tvíræða brandara,
að fólkið i kringum hana finnur
skyndilega til ómótstæðilegrar
hvatar til þess að ræskja sig og
ræskja. Og undir lokin halda
lienni engin bönd. Hún fer að
hlæja hrossalega, og gott ef hún
missir ekki út úr sér efri góm-
inn í einni hviðunni. Auðvitað er
blátt bann við að þú takir eftir
öllu þessu, en kúnstin er sú, að
láta sem ekkert sé. Færustu
kokkteilkúnstnerar kunna að lát-
ast ekki taka eftir slíku, en með
einhverju sjötta skilningarviti
leggja þeir allt á minnið, þannig
að þeir geti sagt frá hneykslinu
i minnstu smáatriðum daginn
eftir.
Framhald á bls. 49.
vikan 18. tw. — 25