Vikan - 13.02.1964, Blaðsíða 12

Arne Halvorsen, frægur
norskur húsgagnaarkitekt, á
heiðurinn af þessum sófa,
sem sannarlega yrði fagnað,
ef hann sæist á húsgagna-
markaðnum hér. Hann er
fjögurra sæta úr leðri og
stangaður í bakið. Fætur
og grind er úr eik, sófa-
borðið úr venge. Leður hef-
ur verið sorglega vanrækt
í húsgögnum undanfarinna
ára. Það er viðkvæmt og
hentar ekki fyrir mikið slit,
t.d. á barnaheimilum. En
það er til allstór hópur sem
vill kaupa vönduð húsgögn
enda þótt þau kosti meira.
Um daginn leit ég inn hjá ný-
giftum hjónum, sem voru rétt
nýbúin að ganga frá hreiðrinu
samkvæmt nýjustu tízku. Mér
er óhætt að segja, að þessi ungu
hjón voru af efnuðu fólki kom-
in og þau höfðu átt þess kost
að velja til búsins það sem þau
langaði helzt til að hafa í kring-
um sig. Þó höfðu þau ekki far-
ið til Danmerkur og keypt hús-
gögn þar í von um að takast
mætti að blíðka tollverðina, eða
bakka sendiferðabíl í snatri
upp að flugvél, meðan tollar-
arnir fara í bjórinn hjá kaptein-
inum. Nei, nei, þau höfðUi blátt
áfram litið í kringum sig hér í
Reykjavík og síðan valið að
vandlega athuguðu máli.
Og sem sagt, ég kom inn til
þeirra og leit í kringum mlg með þeirri tilhlýðilegu forvitni,
sem blaðamenn verða að auðsýna, þegar eitthvað markvert
ber fyrir augu. Þetta var svo sannarlega markvert. Svo mik- svo framarlega í form-
—' — æi f | || , | * 0 ■ | | | ■ Iist. Hei er fninslt st>of<i
íð er víst, að stofan var glerfin, enda allt splunkunýir hlutir. mjög svo nýtízkuleg og
Ég settist niður til að njóta áhrifanna, en einhvernveginn gat tveir „einfótungar" úr
ég ekki slappað fullkomlega af. Einhver þvingun bjó í þessu bTZTomrVZP-e
og ég gerði mér lengi vel ekki Ijóst, í hverju hún var fólgin. ^a““;fr;r
Svo rann það upp fyrir mér allt í einu: Þetta var ekki stofa í stíl við stólinn.
12
VIKAN 7. tbl.