Vikan - 27.02.1964, Blaðsíða 31

r r
PEUGEOT 404
Einu sinni komst ég yfir bækling, sem
eingöngu var ætlaður sölumönnum ákveð-
innar bifreiðategundar. Þetta var fjörlega
skrifuð bók, með ótal kímnum dæmisögum
um það, hvernig góður sölumaður hagar sér
ekki. Þar á meðal var sagt frá sölumanni
fyrir ónefnda, vestur-þýzka bílategund, sem
var að sýna væntanlegum kaupanda vöru
sína. Meðal annars skellti hann hurð bíls-
ins rólega aftur og sagðu: — Sjáðu! Þetta
er alveg eins og á Benz. Svo sagði bækling-
urinn: Auðvitað fór kaupandinn og keypti
sér Benz.
Mér datt þessi saga í hug út af hurðunum
á Peugeot 404. Þær lokast svo dæilega vel.
Jafnvel betur en á Benz. Og allur er bíll-
inn svo traustvekjandi, að ég hygg mér
sé óhætt að telja hann með þeim beztu,
sem ég hef ekið. Frágangur allur er með
allra fallegasta móti, enda er ekki verið að
reyna að gera dýran bíl ódýran, eins og svo
margar bílaverksmiðjur hafa flaskað á, held-
ur fyrst og fremst hugsað um að gera góð-
an bíl, sem sé sinna peninga virði, þótt hann
kunni að kosta talsvert af þeim.
Mér varð að vísu ekki um sel, þegar ég
var rétt kominn af stað í reynsluferðina.
Bíllinn var svo óstöðugur á veginum, að það
var líkast því, sem maður væri á reiðhjóli
í lausamöl. Ég trúði því ekki um franskan
bíl, að það væri hans eðli að láta svona,
enda kom það á daginn, að ástæðan var
sú, að hann var á snjódekkjum að aftan.
Frá verksmiðjunnar hendi er Peugeot 404
hins vegar með dekkjum af gerðinni
Micheline X, en þau eiga að vera mjög
lin. Það er að vísu dálítið tafsamt fyrst í
stað hér á landi að ferðast á slíkum dekkj-
um, því annar hver hugulsamur ökumað-
ur, sem mætir manni eða fer fram úr, legg-
ur sig fram um að stöðva mann til að segja:
— Það er að springa hjá þér góði — á öll-
um hjólum! Því ökumenn hér kunna bezt
við gömlu góðu harðpumpuðu dekkin, sem
ekki sést neitt lát á, nema þau séu rétt að
springa.
Ég ætla síður en svo að segja illt um snjó-
dekkin, svo vel sem þau hafa reynzt mér.
En hitt er annað mál, að bílar þola þau
misvel. Mörgum hættir til að verða nokkuð
lausir á auðum vegum, séu þeir á snjódekkj-
um. Peugeot 404 er vissulega einn þeirra.
Loka-reynsluaksturinn var svo farinn á
bíl, sem var með Micheline X á öllum hjól-
um, og ég verð líklega að játa það, að ég
þverbraut hraðalögin hvað eftir annað. En
alls ekki viljandi, svei mér þá. Það var bara
þannig, að þegar mér fannst ég vera á skikk-
anlegum hraða, sýndi hraðamælirinn svona
100 til 120 km. hraða. Og það er allt of
mikið. Samt sagði umboðsmaðurinn, að
hraðamælirinn væri réttur. Og það hlýtur
eiginlega að vera, því annars væri ekki
normalt, hve allir aðrir óku hægt þessa
morgunstund.
Og það var reglulega gaman að aka þess-
um bíl. Sætin eru í sérflokki, að framan
aðskildir stólar, stillanlegir á ýmsa vegu,
með sérlega háum og þægilegum bökum, að
aftan sófi, en þó með stuðningi fyrir bök
Framhald á bls. 40.
SAGNFRÆÐIBÆKUR í
STAÐ BLÓMA OG
KONFEKTS
Framhald af bls. 22.
hverjum tíma. Systkinin voru
kölluð til aðstoðar hvaðanæva
úr Bandaríkjunum og send út í
kosningabaráttuna. Faðir hans
ræddi við útgefendur og peninga-
menn. Kennedy-fjölskyldan sjálf
lagði til kosningabaráttunnar
eins mikið fé og hún mátti sam-
kvæmt lögum, og voru bókstaf-
ir laganna þá stundum teygðir
til hins ýtrasta, að sumra dómi.
Kosningavél Kennedys stækkaði
til muna frá því sem hún var
í kosningunum til fulltrúadeild-
arinnar, enda var kjördæmið nú
margfalt stærra en áður.
Loks barst Kennedy óvæntur
liðsauki. Eisenhower og Robert
Taft, foringi republikana í öld-
ungadeild Bandaríkjaþings höfðu
háð magnaða styrjöld um for-
setaframboð republikana. Leið-
togi stuðningsmanna Eisenhow-
ers var Henry Cabot Lodge. Taft
beið ósigur og fylgismenn hans
ákváðu að hefna sín. Þeir sner-
ust margir til fylgis við Kennedy,
leynt eða ljóst, komu jafnvel úr
öðrum ríkjum Bandaríkjanna til
að starfa með honum. Dagblöð,
sem undir venjulegum kringum-
stæðum studdu republikana,
snerust nú á sveif með Kennedy.
Að minnsta kosti eitt þeirra fékk
stuttu eftir kosninguna stórlán
hjá Joseph Kennedy, þrátt fyrir
bágan fjárhag blaðsins. Hann
lýsti því síðar yfir að lánið hefði
verið greitt eftir sex mánuði
með fullum vöxtum.
Allt þetta var ákaflega
þýðingarmikið vegna þess að
keppinautana greindi ekki sér-
lega mikið á í stjórnmálum. Engu
að síður virtist þetta ekki duga
Kennedy, þegar á kosningabar-
áttuna leið. Lodge sem ekki hafði
getað sinnt framboði sínu fram-
an af vegna framboðs Eisenhow-
ers, lá ekki lengur á liði sínu.
Smám saman vann hann upp
mikið af því sem tapazt hafði
og augljóst varð að Kennedy yrði
að grípa til róttækra aðgerða.
Kosningaskrifstofa hans hafði
yfir meira fjármagni að ráða en
skrifstofa Lodge, og gat Kennedy
notað sjónvarp, útvarp og aug-
lýsingar í ríkara mæli en and-
stæðingurinn. Það dugði heldur
ekki til. Kennedy komst að raun
um þetta með smáheimsókn í
kaffihús eitt á leið til Boston,
einn daginn. Yfir veitingahús-
inu var skilti af dýrustu gerð,
áletrað „John F. Kennedy sem
senator". Eftir að hafa greitt
fyrir veitingar rétti Kennedy
kaffihússeigandanum hendina og
kynnti sig:
„Sæll, ég er John Kennedy".
Maðurinn horfði á hann.
„Hver?“
„John F. Kennedy, frambjóð-
andi til Öldungadeildarinnar".
„John F. Kennedy. Fram-
bjóðandi til hvers?“
Kennedy gekk út, leit upp á
skiltið og ók síðan þegjandi á
brott.
Meðan þetta gerðist varð deg-
inum ljósara að Eisenhower
myndi vinna mikinn sigur í
Massachusetts. Henry Cabot
Lodge lýsti afdráttarlausum
stuðningi við stefnu hans. Án
stórkostlegrar viðleitni af hálfu
Kennedys og stuðningsmanna
hans var Cabot Lodge öruggur
um sigur. Á tímabili skapaði
þetta talsverða óvissu og ótta
í herbúðum Kennedys. Ráðgjaf-
ar hans deildu nú meira en áður
um baráttuaðferðir. Kosninga-
vélin, sem svo snemma hafði
verið sett í gang og farið mynd-
arlega af stað virtist vera að
ganga sér ti! húðar, aðeins þrem
mánuðum fyrir kosningarnar.
Aðeins eitthvað nýtt og óvænt
sýndist geta forðað Kennedy frá
því að bíða algeran ósigur.
Leynivopnið reyndist gott:
Kaffiboð fyrir þúsundir kvenna
í Massachusetts. Kennedy hafði
sýnt oftar en einu sinni, að hann
átti auðvelt með að vinna hylli
kvenkjósenda. í nokkrar vikur
streymdu boðskortin um allt rík-
ið. í þeim var sagt, að boðið
væri haldið til heiðurs frú
Joseph P. Kennedy og syni henn-
ar John F. Kennedy fulltrúa-
deildarþingmanni. Það hafði
lengi virzt erfitt að laða kjós-
endur frá sjónvarpstækjum sín-
um til funda með frambjóðend-
um. En kaffiboðin reyndust ár-
angursríkari aðferð en flesta
hafði grunað. Varlega áætlað
komu alls 50 þúsund konur í
þessi kaffiboð, sem haldin voru
í sölum hótela víðsvegar um
Massachusetts. Stjarna kaffiboð-
anna var Rose Kennedy. Kenn-
edy-isysturnar hjálpuðu til við að
veita kaffi eða te og frambjóð-
andinn mælti nokkur orð, án
VIKAN 9. tbl. — gj