Vikan - 05.03.1964, Blaðsíða 17

Smásaga eftir
Porothy IVIacSle
Teiknings Arnold
í GUÐANA BÆNUM, LOFAÐU MÉR AÐ HRINGJA HÉR. ÞAÐ ER MAÐ-
UR í VÖRUBÍL AÐ ELTA MIG. HANN ER ÖTI OG BÍÐUR FYRIR AFT-
AN BÍLINN MINN. MÁ ÉG EKKI HRINGJA HÉR? KONAN REIS Á FÆT-
UR OG GEKK FRAM AÐ DYRUNUM. ESTT ANDARTAK HÉLT MARI-
AN, AÐ KONAN MYNDÍ REKA HANA TIL ÖFRESKJUNNAR AFTUR.
— Hér er ein frétt: í kvöld var ráðizt á
29 ára gamla konu, frú Doris Clift, North
Inshore Drive 712. Lögreglan er þeirrar skoð-
unar, að morðinginn geðveiki, sem á þrem
vikum hefur myrt fjórar Chicagokonur, iáti
nú aftur til sín taka, og nú hér í Meridan.
Eins og fórnarlömbin í Chicago var frú Clift
slegin í höfuðið og síðan næstum kyrkt. Bif-
reið hennar stóð skáhallt uppi á gangstétt
ekki langt frá heimili hennar. Ofbeldismað-
urinn truflaðist, þegar Frederick Sayers
nálgaðist bifreið frú Clift, en hann var í
gönguferð með hunda sína. Hundarnir slitu
sig lausa, þegar maður nokkur stökk út úr
bifreið frú Clift og flúði á hlaupum yfir
grasblett við götuna. Hundarnir veittu mann-
inum eftirför, en komu til baka í sáma bili
og bílvél heyrðist ræst handan grasblettsins.
Sayers sá manninn aðeins í svip og treystir
sér ekki til að lýsa honum, og frú Clift er
of hættulega særð, til þess að hægt sé að
yfirheyra hana. Eiginmaður hennar, Anthony
Clift, tjáði lögreglunni, að hún hefði verið
á leið til veitingahúss, þar sem hann beið
hennar ásamt nokkrum kunningjum þeirra
hjóna. — Hún var í kvöldklæðum, og meðal
annarra meiðsla var hún illa særð á eyra,
þar sem reynt hafði verið að slíta af henni
annan eyrnalokkinn. — Frú Clift var, eins
og konurnar fjórar í Chicago, fögur og ljós-
hærð.
Það fór hrollur um Marian. Hún lyfti
hendinni til þess að taka af sér eyrnalokk-
ana, en lét hana aftur síga og tók fast um
stýrið. Það var heimskulegt að vera tauga-
óstyrk, þótt einhver brálæðingur hafi sýnt
undarlegar ástríður gagnvart ungum, ljós-
hærðum konum í kvöldklæðum. — Þulur-
inn hélt áfram:
— Krypplaður pappírsmiði í bifreið Clift
styður grunsemd lögreglunnar um það, að
árásarmaður hennar hafi verið Chicago-
morðinginn. Á pappírsmiðann voru skrifuð
nokkur óskiljanleg orð á óþekktu eða leyni-
legu máli. Sálfræðingar, sem rannsakað hafa
samskonar miða, sem fundust hjá fórnar-
lömbunum í Chicago segja, að slík skrift sé
merki um alvarlega andlega truflun.
Marian lokaði útvarpinu.
Þjóðvegurinn var undarlega auður og fá-
farinn. Og þegar nálgaðist verzlunina, sá hún,
að hún hafði næstum gleymt, hve dimmar
og eyðilegar jafnvel borgargötur geta verið
á vetrarkvöldi, þótt klukkan sé ekki nema
tíu.
Hún lagði bílnum og flýtti sér inn í barinn.
Mjóir hælarnir á kvöldskónum hennar skörk-
uðu við stéttina. Mennirnir, sem sátu á bar-
stólunum, sneru sér við og virtu hana fyrir
sér, meðan hún bað um tvær flöskur af viskí
og beið, meðan barþjónninn sló upphæðina
inn á peningakassann og gaf henni til baka,
f matvöruverzluninni við hliðina valdi
hún í snarheitum það sem hún þurfti á að
halda. Svo flýtti hún sér út og settist undir
stýri, með pokann í sætinu við hlið sér. Það
væri kannske réttara að setja það á gólfið
aftur í, hugsaði hún, en þetta var fljótlegra.
Hún fann til óþreyju að komast sem fyrst
heim, fá að snerta mjúk andlit sofandi barna
sinna og vera í eigin stofu með glöðum gest-
um.
Það var enn dimmara, og götuljósin gáfu
draugalega skímu sem var eins og í hringj-
um út frá þeim. Bíllinn hóstaði um leið
og hann fór í gang, eins og hann gerði alltaf
í röku og köldu veðri.
Skyggnið var verra en áður. Marian ók
hægt út frá gangstéttinni, og vörubíll, sem
hafði staðið nokkrar bíllengdir aftan við
hennar bíl, lagði af stað um leið. Hann
fylgdi henni fast eftir með háuljósin á, og
sterkt ljósið endurkastaðist úr speglinum
beint framan í Marian.
Fyrst í stað fór þetta aðeins í taugarn-
ar á henni. Hún skipti yfir á háu ljósin og
síðan aftur á lágu ljósin, til þess að gera
vörubílstjóranum ljóst, að hann bryti um-
ferðarreglurnar. En ljósastaða vörubílsins
breyttist ekki.
Hún yppti öxlum. Það sem hún hafði sagt
við Rod um hjálpsemi og vingjarnleik vöru-
Framhald á bls. 37.
VIKAN 10. tW, —