Vikan - 05.03.1964, Blaðsíða 48

■— Mja — ég er hræddur um, að
ferðatryggingin taki ekki yfir þetta,
ungfrú.
— Er nú ekki kominn tími til, að þú fáir ný gleraugu, Vigga?
Nei, nei, það getur ekki verið.
Hún hefði þá sagt mér það.
— Er það?
Matilda frænka sagði: •— Al-
máttugur minn, Peggy mín. Þú
mátt ekki tortryggja alla. Og þið
bæði. Það er óttalegt til þess að
vita. Timothy Pimm svikari?
Hún hló við tilhugsunina. Bíðið
þið bara þangað til hann kemur,
þá sjáið þið hvernig maður hann
er. Þar er þá að minnsta kosti
einn maður í Suður-Frakklandi,
sem við gætum boðið til okkar,
sagði hún, án þess að þurfa að
hafa áhyggjur af Annabelle.
Skammt frá Villa Margu-
erite staðnæmdist bíll. Hávax-
inn, giaðlegur náungi stökk út úr
bílnum og hljóp léttilega yfir
forsvalirnar að húsinu. Og Mr.
Pimm, hrópaði glaðlega: — Juli-
an, hvar ertu, inn með þig. Ég
ætla að kynna þig fyrir brúð-
gumanum, sem við höfum valið
handa Annabelle.
Julian gekk inn í stofuna.
— Og þetta, sagði Mr. Pimm,
■—• er hann. Má ég kynna Henri
Grunewald, greifann af Will-
iamsburg, og erfðaerkihertoga af
Gross-Mechlenstein.
Erfðahertoginn af Gross- Mech-
lenstein sló saman hælunum,
hneigði sig klaufalega og sagði
með svolitlum erlendum hreim:
— Mikil ánægja að kynnast yður
Monsieur Soames.
Hann var í hvítum mokkasin-
um, síðbuxum og gulri og hvítri
ítalskri peysu með stuttum erm-
um. Ljóst hárið var mikið í vöng-
unum.
Julian brosti og sagði: — Kom-
ið þér sælir, og þeir tókust í
hendur.
— Monsieur Pimm hefur sagt,
sagði Henri hertogi, — að við
eigum að vinna saman núna á
næstunni.
Mr. Pimm sagði önugur: —
Svona, góði, þú þarft ekki að
slá saman hælunum og vera her-
togi ennþá. Julian er einn af
okkur.
Henri andaði léttara, hreim-
urinn hvarf, og hann sagði við
Julian á eðlilegri ensku: — Auð-
vitað, alveg rétt. Jæja þá, vinur,
ég heiti Harry Greenwood.
Mr. Pimm sagði: — Henri kom
aðeins í nokkrar mínútur til
þess að ég gæti kynnt ykkur.
Þið eigið eftir að sjást öðru
hverju, en þið megið ekki láta
nokkurn sjá, að þið þekkizt nema
hérna í þessu húsi. Skiljið þið
það?
— Auðvitað.
— Hvað sem þið gerið, megið
þið aldrei gleyma þessu, ekki
eitt andartak. Hvorugur ykkar.
Mr. Pimm sneri sér að Henri.
— Og þú, Henri, þú veizt, hvað
þú átt að gera?
■— Já, já, dag og nótt, sagði
Henri glaðlega.
— Og hvað er þá með íbúðina
í Nice, líður þér vel þar?