Vikan - 05.03.1964, Blaðsíða 47

horfði á þau, og skyndilega
fannst honum, að hann vildi gera
allt fyrir þau, gefa þeim allan
heiminn. Hann langaði til að
segja þeim, að hann aetlaði að
senda þeim peninga á hverjum
mánuði, þau gætu treyst því.
En hann bældi þetta niður og
reyndi að horfa hlutlaust á þau,
þar sem þau stóðu í brúðkaups-
klæðum. Þessum klæðnaði þrosk-
ans. Þau höfðu íklæðzt honum,
sonur hans og Kathy-Anne og
þau urðu að fá tíma til að venj-
ast honum.
Hann fálmaði vandræðalega í
vasa sinn og dró upp ávísunina
og kastaði henni til Kathy-Anne.
„Þetta átt þú, gerðu svo vel“.
Skær grænblá augun sögðu
honum, að þau elslcuðu hann.
Hann kyssti hana og þrýsti hönd
Bruce og sagði svo hryssingslega:
„Jæja, komið ykkur út! Ég er
dauðþreyttur í fótunum, ég ætla
að fara úr skónum“.
Svo varð aftur þögn. Þögnin
og hann og Willi. Matthew tók
um hönd konu sinnar. „Ég gaf
henni fimm hundruð dollara“,
sagði hann.
Willi tók um hálsinn á honum.
Hann gat heyrt hvernig hjarta
hennar barðist. „Það kom mér
ekki á óvart“, sagði hún.
„Heyrðu mig“, sagði hann með
vangann við mjúkt hár hennar,
„eftir kvöldverðinn með nýja
tengdafólkinu skulum við koma
hingað aftur og láta niður í tösk-
urnar. Það er indæl nótt til að
aka í. Ég sá lítið hótel um hundr-
að mílur héðan. Mig langar til
að byrja þar -— að við, þú og ég,
bryjum þar á ný“.
ERKIHERTOGINN OG
HR. PIMM
Framhald af bls. 29.
betri vinnu. Hvað er svona
skrýtið við það?
Peggy yppti öxlum. — Ekkert,
geri ég ráð fyrir. En engu að síð-
ur verður gaman að sjá hver
svarar auglýsingunni. Ég brenn í
skinninu eftir að vita hver kem-
ur og sækir um bílstjórastöðuna.
— Þú hefur of miklar áhyggj-
ur, Peggy.
Maður með oddmjóa húfu og
axlartösku birtist fyrir neðan
húsið. Peggy sagði: — Hver er
þetta, pósturinn?
— Ég býst við því, sagði
Green og settist niður til þess að
skrifa undir bréfin. Það heyrð-
ist aftur skvamp úr sundlaug-
inni.
Eftir nokkrar mínútur kom
Matilda frænka inn með póst-
inn. Hún var hnarreist, glæsileg
kona, hátt á fimmtugsaldri, í
látlausum, hvítum kjól. Hún var
harðneskjuleg á að sjá. Hún
hefði getað verið yfirhjúkrunar-
kona.
-— Tvö handa þér, Augustus,
sagði hún. — Frá New York.
— Og hitt?
Matilda frænka sneri umslag-
inu við og leit aftan á það. —
Almáttugur, sagði hún, —- það
er frá Timothy Pimm.
Green sagði: — Hver andsk ....
er hann?
— Augustus, sagði Matilda
frænka hvasst, — ég er búin að
margsegja það við þig. Þú get-
ur vel tjáð þig eins og manni
sæmir, en hvers vegna þarftu
endilega að tala eins og vörubíl-
stjóri?
Það hlakkaði í honum. — Fyr-
irgefðu, Matilda, sagði hann,
hvað stendur í bréfinu?
Eftir andartak sagði Matilda
frænka: — Jæja, Mr. Timothy
Pimm sendir kveðju sína. Hann
sá það í Paris Tribune að við
vræum komin á Rivieruna, og
hann langar til að vita, hvenær
hann megi koma í heimsókn.
Green sagði: — Hann er ekk-
ert feiminn við það.
— Það er ekkert við þetta að
athuga. Það er allt eitthvað svo
heillandi og virðulegt við Mr.
Pimm.
— Heillandi og virðulegt. Það
er nú líklegast. Jæja, hver er
þessi Pimm — hvernig stendur
á því að við Peggy höfum aldrei
heyrt um hann?
Matilda frænka sagði: -—• Ég
man ekki hvar þið Peggy voruð,
þegar við kynntumst. En við
Annabelle sáum hann oft með
Miriam Harrison. Og svo líka
við giftinguna hennar.
— Miriam Harrison. Ó, já, nú
man ég. Það tryppi.
—- Ég sagði henni, að hún væri
kjáni, sagði Matilda frænka al-
varleg í bragði, — að giftast
manni fimm árum yngri en hún.
Hann ætlaði sér greinilega bara
að ná í peningana hennar.
Peggy sagði: —■ Var hann ekki
einhvers konar greifi eða eitt-
hvað svoleiðis?
— Þess vegna hegðaði hún sér
nú eins og kjáni. Hlægilegt. Kona
á Miriams aldri, og hún var
bara búin að vera ekkja í eitt
ár. Og auk þess varð hún að
borga allar skuldirnar hans.
Jæja, að minnsta kosti getum við
séð til þess, að þetta komi ekki
fyrir Annabelle. Svo við snúum
okkur að bréfi Timothy Pimm.
Peggy sagði: — Hvernig á ég
að svara því?
— Við skulum svara því á eins
virðulegan hátt og það er skrif-
að, Peggy mín. Sendu Mr. Pimm
kveðju mína, og segðu honum
að við verðum heima á morgun
klukkan hálf fjögur.
— Hálf fjögur. Peggy skrifaði
þetta hjá sér. Hún gretti sig. —
Miss Matilda, sagðir þú, að þið
Annabelle hefðuð kynnzt Mr.
Pimm gegnum Miriam Harrison.
— f New York. Hvers vegna?
•— Ég er bara að hugsa. Þetta
er í fyrsta skipti sem hann skrif-
ar, og þú veizt að við verðum að
fara að öllu með gát. Og, ja,
ég var bara að hugsa um það,
hvort við vissum nokkuð um
hann.
Matilda frænka sagði: — Hann
hlýtur að hafa mjög góð sam-
bönd, á því er enginn vafi. A
Long Island virtist hann þekkja
hvern einasta mann.
Green sagði: — Hvernig er
hann stæður, hefur hann það
gott?
— Ég mundi telja, að hann
væri mjög vel efnaður.
— Sagði hann þér nokkurn
tíma, hvað hann gerði?
Matilda frænka hugsaði andar-
tak. — Ég held hann hljóti að
vera einhvers konar fjármála-
maður, sagði hún. — Ég held
hann hafi sagt eitthvað um „fjár-
gróða gegnum skuldabréf“, hvað
sem það nú þýðir. Augustus,
hvað þýðir það?
— Ég veit það satt að segja
ekki, Matilda. Þú manst vafa-
laust ekki rétt.
— Hvernig kynntist Miriam
Harrison öðrum eiginmanni sín-
um, þeim sem ætlaði að krækja
í peningana hennar?
Matilda frænka sagði: — Ég
held ég hafi aldrei spurt hana um
það.
■— Það skyldi þó ekki hafa
erið í gegnum þennan Mr. Pimm?
— Það held ég geti ekki verið.
TDCIICDDDP
I nCLLCDUnu
ÞEGAR UIVI HJÓLBARÐA ER AÐ RÆÐA
Ýmsar stærðii* TRELLEBORG hjólbarða
Athugið verðið W Gæðin eru alkunn
GUNNAR ÁRGEIRSSON H.F.
VIKAN 10. tbl. —