Vikan - 16.04.1964, Blaðsíða 11

■O Þessa mynd tók vélin sjálf í síðara skiptið, sem
stýrishjólið var fært til. Vélin var þá nær en í
fyrra sinnið, og hefur ekki hitt eins vel. Greinilegt
er þó að hér er um veru í mannslíki að ræða, sem
teygir sig til hjólsins.
skiptalaust. Dyravörðurinn kom eftir augnablik,
og fann nú manninn hvergi, hann skimaði um
allt og komst loks að réttri niðurstöðu og snar-
aðist út í rigninguna.
Eftir nokkrar mínútur opnuðust dyrnar aftur,
og þeir komu bóðir saman inn, holdvotir og
andstuttir. Dyravörðurinn hélt um aðra hönd
mannsins, sem hann hafði beygt afturfyrir bak
hans og rak hann þannig á undan sér inn.
Hann var auðsjáanlega orðinn vondur. Hann
rak manninn að bekk frammi í ganginum og
slengdi honum þar niður. Síðan kallaði hann
á þjón og bað hann að hringja á lögregluna.
Mér datt í hug sú klassíska lausn á slíkum
málum, sem maður les um í erlendum blöðum,
að láta gestinn fara fram í eldhús og þvo upp
diska, þar til hann hefði unnið fyrir andvirði
skuldarinnar. En kannske voru engir diskar
óhreinir í Nausti . . .
Satt að segja veit ég ekki hvernig málinu
lyktaði, því nú kom straumur gesta gesta niður
af barnum, misjafnlega á sig komnir og
þrengdu sér fram ( ganginn. Ég sá þar tvo
Framhald á bls. 40.
Halldór Gröndal stiilir stýrishjólið' af áður en vak-
an hefst. O
VIKAN 16. tbl. —