Vikan - 16.04.1964, Blaðsíða 48

svona valdsmannslega með hana.
— En þetta var ekki fyrir
kvöldið í kvöld. Hún gerði þetta
vegna þess að hún hélt að ég
hefði staðið með henni á móti
Eddie og Carlo.
— Yfir hverju í ósköpunum
ertu þá að kvarta? Ég fæ ekki
betur séð en að það hafi verið
ennþá rausnarlegra af henni. Þú
ættir að vera stoltur af þeirri
hlýju sem Annabelle ber til þín.
Julian sagði: — Við skulum
fá eitt á hreint. Það var svo sem
allt í lagi að gabba hana með
þessum sýningarleik, en það er
skratti hart að hún skuli vera
þakklát fyrir þetta allt saman.
Mr. Pimm sagði: — Hvað gat
hún annað gert?
— Ég hefði getað sagt henni
allt af létta.
— En hvernig gæti þér dottið
í hug að eyðileggja svona dásam-
lega framtíð fyrir stúlkunni. Ég
er alveg hlessa á því að þú getir
verið svona tilfinningalaus.
— Þetta hljómar svo sem
nógu göfuglega hjá þér.
— Þú átt við, að þú ætlir
allt í einu að snúa baki við okk-
ur, gjörspilla framtíð Annabelle.
Julian sagði fýldur: — Mér
finnst þetta ekki fyndið lengur.
Mr. Pimm var afskaplega
raunamæddur að sjá. — Jæja,
kæri vinur, sagði hann, — ég
get ekki sagt annað en að þú
hafir valdið mér miklum von-
brigðum.
— Mér þykir fyrir því.
— Ég hafði bundið miklar von-
ir við þig. Mér var jafnvel farið
að þykja vænt um þig. Áður en
við kynntumst kynnti ég mér
æviferil þinn og ég hélt að við
gætum reitt okkur á þig, og þá
hélt ég að þú værir ekki annað
en bölvaður þorpari. En nú er
annað uppi á teningnum: Það
virðist búa eitthvað gott í þér
— hvernig í ósköpunum fórstu
að því að blekkja mig svona?
— Hvað viltu að ég geri, biðji
um að fá annað tækifæri?
-— Eins og þú komst fram hefði
mátt halda að þú værir gersam-
lega tilfinningalaus, en nú hegð-
ar þú þér eins og þú hefðir sett
þér heilbrigðar lífsreglur. Þetta
er mjög óréttlátt af þér, Julian.
Hvernig get ég nokkurn tíma
treyst þér aftur?
Julian sagði: — Þetta er mjög
einfalt mál. Ég hefi bara svo
mikið álit á Annabelle, að ég vil
ekki að neinn gabbi hana út í
hjónaband.
— Við ætlum ekki að gera
neitt slíkt, hrópaði Mr. Pimm, —
skelfing er erfitt að troða þessu
inn í kollinn á þér.
— Hvað viltu þá kalla það?
— Við ætlum einfaldlega að
láta þetta allt saman gerast eins
eðlilega og hægt er. Það er ein-
mitt það sem er svo snyrtilegt
við þetta áform, en kannt þú að
meta það? Það er sorglegt til þess
að vita, Julian, við höfðum meira
álit á þér. Allir þessir klækir
okkar, öll þessi áform eru til þess
eins að færa Annabelle hamingju.
— Og ykkur nokkra seðla til
þess að troða út veskin.
—■ Að þú skulir koma hingað
núna, sagði Mr. Pimm, — þegar
Miss Matilda, Peggy Browning,
Augustus Green og Annabelle
sjálf eru farin að hlakka til að
koma í hádegisverðarboðið mitt
í Chateau Barcelona.
Julian sagði: — Ég er ennþá
á móti þessu.
— En drengur minn, kæri vin-
ur. Allt þetta sem við gerum
erum við að gera fyrir stúlkuna.
Þú sérð það vona ég?
— Því miður, ég sé það alls
ekki.
Mr. Pimm hristi höfuðið í ör-
væntingu og gremju í senn. Þessi
þrjózka í Julian var óskiljanleg.
— Ja hérna, sagði hann, ■—- ég
held að mér væri bezt að setj-
ast í helgan stein og láta ríkar
ungmeyjar sjá um sig sjálfar í
stað þess að vinna að því í sveita
míns andlits að útvega þeim verð-
uga maka.
Hann gekk fram og aftur um
herbergið. — Julian, sagði hann
alvarlegur, — í fyrsta lagi hef-
urðu ekkert á móti Henri, er það?
— Ég þekki hann varla, en
ætli hann sé nokkuð verri en
hver annar.
— Hann er mjög viðfeldinn,
hann hefur ríka kímnigáfu, hann
hefur hlotið góða menntun, og í
hernum stóð hann sig eins og
hetja. Að vísu hefur hann verið
til þessa fremur reiðulaus, en það
er ekki synd, þið Henri eruð
báðir undir sömu sökina seldir,
kæri vinur. Mmmm? Hvað var
þetta?
— Ég sagði ekki orð.
— Þið Henri eruð báðir und-
ir sömu sökina seldir. Og ef þú
værir sjálfur nógu hrifinn af
Annabelle, mundirðu kvænast
henni, er það ekki?
— Það kemur málinu ekkert
við?
— Þarna sérðu. Hvers vegna
ætti Henri þá ekki að gera það?
Það eina sem þú hefur á móti
er það, að við erum að reyna
að hjálpa Annabelle að velja
sér sem beztan maka.
Julian reyndi að segja: — Það
sem ég hefi á móti er það, —
— Ef Annabelle er látin af-
skiptalaus, sagði Mr. Pimm
ákveðinn, —- er hún vís til þess
að demba sér út í ömurlegt og
stórhættulegt hjónaband. Og ef
þú berð einhvern snefil af virð-
ingu fyrir stúlkunni, eins og þú
segist gera, þá ættir þú ekki að
sætta þig við það.
— Það er einmitt það sem ég
hefi verið að reyna að segja þér.
— Jæja þá. Þú hefur ekkert
á móti Henri. Þú mundir kvæn-
ast Annabelle sjálfur. —
— Ég sagði bara —
MÍLAN sófasettið er með SPRING púðum
í setum og baki, svampbólstrað á örmum
og með harðviðargrind
Til sýnis í Skeifuglugganum Kjörgarði
_ VIKAN 16. thl.