Vikan - 01.04.1965, Blaðsíða 40

Klassíska
flóttamanna-
platan
Sex
heimsfrægir
píanóleikarar
í
fyrsta
sinn
a
International
Piano
Festival
hljómplötu
Einstæð 12” LP hljómplata
í stóru margra blaSa albúmi, gefin út til aSstoSar fyrir
flóttafólk í heiminum. Tilvalin gjöf.
Dýrmæt eign. Verð aðeins kr. 275.00.
FAIKIMI *
HjÓKPlÍIIAFIU
vaxið mínum skilningi. Vill nú
einhver skýra fyrir mér án
stjórnmálabulls, hvaða ógagn við
gerum þjóðinni? Því við séum
álitin sníkjudýr á þjóðfélaginu?
Og því við fáum ekki tómstundir
eins og annað fólk? Hvort ég geri
meira gagn með því að flytja í
kaupstað?Hver vinnur fyrir
gjaldeyri, ef engir bændur, og
engir sjómenn eru í landinu?
Hvort þá verði hægt að lifa og á
hverju?
Ég biðst forláts að ég skuli vera
til og skilja svona illa tilgang
lífsins. En ég hef reynt ykkur að
svo mörgu góðu að ég trúi ekki
að þið Ijáið mér ekki eyra. Ég
játa vanmátt minn í ritsnilld og
réttritun, enda er ég ómenntuð á
ykkar vísu, en held að ég skrifi
sæmilega læsilega og þið hljótið
nú að vera vel læsir, svo þið getið
hjálpað mér í þessum vanda. Ég
las einhvers staðar að heimskan
væri versti óvinur mannsins og
heimsk vil ég helzt ekki vera. Því
særi ég ykkur til hjálpar. Ég er
fús til að halda allt að þrjá blaða-
menn, frítt fæði + húsnæði í
viku, til að sanna, að hvert orð er
satt, sem hér er skrifað og þúsund
vitni get ég fengið þessu til
stuðnings. Svo er það mitt fólk í
Reykjavík, sem þið mættuð leita
til og spyrja út í þetta. Að vísu
veit enginn að ég skrifa þetta
bréf nema guð almáttugur, en
VIKAN 13. tbl.
ekki ætti það að breyta neinu.
Svo gef ég ykkur leyfi til að
stytta bréfið eftir vild, en þó ekki
svo, að það skiljist ekki sæmi-
lega. Annars langar mig mjög til
að skrifa ykkur miklu meira, ég
hef mínar skoðanir á svo mörgu,
t. d. vandamálum æskunnar svo
kölluðum, áfengisbölinu svokall-
aða, templaraáróðri, trúmálum
og fleira og fleira, en sjálfsagt
væri nú ekkert af því gott að
ykkar áliti. Svo er það áróðurinn
gegn reykingum. Þið megið ekki
gleyma honum. Hann var þó
nokkur hjá ykkur. Vel af stað
farið, en haldið þið áfram að
hamra járnið meðan það er heitt.
Ég hef mitt að segja í því efni
líka. En að sjálfsögðu máli myndi
það fara í ruslakörfuna hjá ykk-
ur úr því ég kann ekki að vélrita
og á enga vél. Að vísu gæti ég
kannske fengið það gert, ef þið
vilduð eitthvað líta á það. En ég
er aðeins húsmóðir fyrir norðan
eða austan og hef því ekkert
nema flatneskju upp á að bjóða.
En ég ætla að benda ykkur á í
smásöguvali, að ekkert er mann-
bætandi nema fegurð sé með í
því. Einhvern veginn var það
svona sem Schweitzer komst að
orði.
Svo þakka ég ykkur fyrir
framhaldssögurnar og allt það
skemmtilega í blaðinu ykkar,
alltaf þarf að vera jafnt af gamni
og alvöru í lífinu og öllu. Ég held
að ég sé of litillát til að leyfa
ykkur að birta nafn mitt, ef þið
vijið ekkert á mig hlusta, svo ég
læt það vera. Ég er aðeins kona,
og stétt mín er svo ofurlág.
Ykkar aðdáandi
ME.
Annáll 20. aldarinnar
Framhald af bls. 22.
og á, heldur og að við dæmum
og metum rammflókin fyrir-
brigði, sem berast okkur að
höndum á brjáluðum hraða. Ár-
angurinn hefur orðið sá, að veru-
legt rutl hefur komizt á sálarlíf
almennings, og þetta rutl kem-
ur ekki aðeins fram á stjórnmála-
sviðinu, heldur einnig í sambandi
við persónuleg vandamál ein-
staklingsins, svo sem á vettvangi
siðferðisins. Gömlu bannorðin
hverfa sem dögg fyrir sólu og
eftir stendur aumingja fólkið
með allt sitt tilfiriningalíf á ring-
ulreið.
Fum, áhyggjur, ókyrrð ■—- allt
hefur þetta átt sinn þátt í að
skapa eitt enn megineinkenni
aldarinnar, snögg og tíð veðra-
brigði í heimi tízku og viðhorfa.
Púrtítanisminn hefur að fullu og
öllu verið útlægur gerður úr bók-
menntunum og lífinu sjálfu. Ekki
hefur sjaldnar skipt um áttir í
kvikmyndaheiminum; hugsum
okkur bara muninn á The Birth
of a Nation og La Dolce Vita.
Félagsmálin eru nú öll önnur en
fyrr. Afbrotahneigð unglinga er
orðin geigvænlegt vandamál,
hegðun margra er grófgerðari en
áður, ábyrgðarleysi í stjórnmál-
um hefur færzt í aukana og
frjálslyndið í kynferðismálum er
orðið beinlínis ótrúlegt. Slaknað
hefur á tökum trúarbragðanna
á fólkinu og hjónaskilnaðir hafa
farið mjög í vöxt, t. d. endar eitt
hjónaband af 3,8 í Bandaríkjun-
um með skilnaði.
Á þessu ári, 1965, höfum við
svo fyrir augunum nokkur tíma-
tákn í viðbót, takmarkaðri og
óþreifanlegri en þau, sem áður
voru nefnd:
1. Þessi öld er öld hins ó-
breytta manns. Þetta kom greini-
lega í ljós að fyrri heimstyrjöld
lokinni, þegar ýmsar ríkis-
stjórnir létu ekki einungis reisa
minnismerki til dýrðar framúr-
skarandi köppum, heldur og hin-
um „óþekkta" hermanni. Hinn
óbreytti maður, hinn umkomu-
litli meðalmaður, er sennilega
aðalhetja aldarinnar. Kjör hans
hafa batnað með aukinni mennt-
un, auknum félagslegum réttind-
um, rýmri peningaráðum og vax-
andi jöfnun auðs, sem fengizt
hefur með skattlagningu. Nú