Vikan - 14.04.1966, Blaðsíða 49

BLÓMABÚÐIN
DÖGG
ÁLFHEIMAR 6
SÍIVII 33978
REYKJAVÍK
að innlendir menn köstuðu trú sinni
og tækiu upp Oðinsblót og aðra
víkingasiði. Þeirra á meðal er nefnd-
ur einn afkomandi Karlamagnúsar,
prins að nafni Pippín. — Einn fræg-
asti höfðingi Víkinga á þessu tíma-
bili var Hásteinn (Hasting).
Hallæri og drepsótt.
Uppúr 890 hallaði um hríð undan
fæti fyrir Víkingum á meginlandinu,
þeim dönsku fyrst og fremst. Orn-
ólfur keisari, sem gerzt hafði drott-
inn Frankaveldis að Karli digra
látnum, vann allmikinn sigur á þeim
við Löven í Belgíu, þar sem nú er
frægur háskólabær. Hitt var þó
verra, að hallæri mikið, sem sjálf-
sagt hefur komið til af hinum ára-
langa hernaði, gekk yfir landið,
og fylgdi því drepsótt. Lagðist hún
ekki síður á Víkinga en aðra, og
leystist her þeirra nú að miklu leyti
upp. Leituðu sumir til Englands, en
þar tók ekki betra við sökum harðr-
ar sóknar Engilsaxa. Þetta ólán virð-
ist hafa dregið allan kraft úr Dön-
um í bráðina, því um aldqmótin
900, þegar Svíar réðust á Suður-
Jótland, sem virðist þá hafa verið
auðugasti hluti landsins, og her-
tóku Heiðabæ, máttu Danir litla
vörn veita.
Hefði bölvuð pestin ekki hlaupið
í þá í Frakklandi, er ekki óhugs-
andi, að Víkingar hfeðu orðið alls-
ráðandi í vesturhluta álfunnar og
að í dag væri Þór tilbeðinn þar
í stað Hvíta-Krists. Hafa Danir lík-
lega ekki fengið slík tækifæri í
annan tíma.
„Við erum allir jafnir".
Skömmu eftir aldamótin 900 fóru
Víkingar þó aftur að sækja í sig
veðrið við Signu; voru flestir dansk-
ir í því liði sem fyrr, en foringi
mun hafa verið norskur, Göngu
Hrólfur (Rollo), sem íslenzkar bæk-
ur segja son Rögnvalds Mærajarls.
Hann var að sögn svo stór og þung-
ur, að enginn hestur mátti bera
hann, og kom þar af kenningar-
nafn hans. Frankaveldi hafði þá
endanlega verið leyst upp, en með
völd í Frakklandi fór Karl konung-
ur heimski, af ætt Karlamagnúsar
og vesalmenni eins og það fólk
flest. Sendi hann á fund Víkinga
samninganefnd, er hitti þá að máli,
þar sem floti þeirra lá við akkeri
í Signu. Kynntu sendimenn sig og
kröfðust upplýsinga um ættland inn-
rásarmanna, svo og hvert erindi
þeirra væri. „Við erum Danir", köll-
uðu Víkingar á móti. „Við komum
frá Danmörku og viljum vinna
Frakkland"! „Hvert er nafn höfð-
ingja yðars"? hrópuðu Frankar, og
fengu á móti eitt frægasta tilsvar
sögunnar: „Höfðingja höfum við
engan. Vi8 erum allir jafnir"! „Vilj-
ið þið ganga í þjónustu Karls, kon-
ungs í Frakklandi, og þiggja af
honum sæmileg laun"? kölluðu
sendimenn. „Nei", svöruðu Víking-
ar. „Okkur lætur bezt að taka laun
okkar með sverði og öxi". „Hvað
hyggist þið þá fyrir"? spurðu Frank-
ar. „Reynið þið að hundskast á
brott", kölluðu komumenn. „Við
nennum ekki að hlusta á þetta
kjaftæði. Og fyrirætlanir okkar
varðar ykkur ekki um".
Þetta samtal er skemmtilegt leift-
ur úr hugarheimi Skandínava þeirra
tíma, þar sem jöfnuður og frjáls-
ræði voru þjóðfélagseinkenni, gagn-
stætt því þrællyndi, sem aðrir
Evrópumenn þá tömdu sér að róm-
verskri fyrirmynd.
Karl konungur hefur líklega ekki
verið alveg eins vitlaus og hann
hafði orð á sér fyrir, því í stað
þessað kaupa Göngu-Hrólf af hönd-
um sér með reiðufé; eins og löng-
um hafði verið siður, bauð hann
honum héruðin við Signu neðan-
verða til bólfestu, með því móti
að hann gerðist lénsmaður sinn
að nafni til og landvarnarmaður
gegn öðrum Víkingum. Þetta þáði
Hrólfur, enda landið gott og auð-
ugt. Var það hérað síðan kallað
Normandí og varð eitt öflugasta
hertogadæmi Frakklands. Fjöldi
Norðurlandabúa, einkum Dana,
settist þar að, en tungu sinni og
trú týndu þeir furðufljótt og tóku
upp franskt mál og siði. Þannig
urðu til hinir frægu Normannar,
fræknustu hermenn riddaratímanna
og burðarásar krossferðanna. Hrólf-
ur hélt vel samning sinn við Karl,
enda segir ekki af árásum Víkinga
á Frakkland uppfrá því (912).
„Sópaði gólf með konungs skeggi".
Sagan segir þó, að hinum frjáls-
bornu striðsgörpum hafi verið harla
óljúft að viðurkenna nokkurn kon-
ung sér æðri, þótt ekki væri nema
í orði. Er sagt frá atviki þar að
lútandi á frönskum bókum. Þegar
Hrólfur skyldi sverja Karli konungi
trúnaðareið, fylgdi með að hann
átti að lúta konungi og kyssa á
fót hans. Slíka auðmýkt þóttist vík-
ingahöfðinginn ekki geta sýnt nein-
um manni, svo að hann bað einn
liðsmanna sinna inna skylduna af
hendi í sinn stað. En sá óbreytti
þóttist ekki heldur borinn til að
krjúpa neinu dusilmenni, þótt krýnt
væri, svo hann fór millivega, þreif
um leggi konungs, rykkti þeim upp
að vörum sér, en hátignin steyptist
aftur úr stólnum.
Nokkurskonar útúrdúr frá vík-
ingaferðunum til Frakklands voru
nokkrir leiðangrar, er farnir voru
til íberaskaga og Miðjarðarhafs-
landanna. í einum þeirra, sem far-
inn var 844, rændu víkingar Lissa-
bon og Sevilla, og voru þessar
borgir þó meðal hinna mestu ( r(ki
Múhameðstrúarmanna á Spáni, sem
var mjög öflugt f þann tíð. Biðu
þessir Víkingar líka um síðir mik-
inn ósigur fyrir herskörum Kordóva-
SANAMAT
nuddtækin frá Sanamat-verksm.
Frankfurt/Main sameina alla
beztu kosti slikra tækja í sam-
ræmi við nýjustu tækni. Stillan-
legur vibrationsstyrkleiki og 7
fylgihlutir auð'velda margskon-
ar notkun — auka velliðan, eyða
þreytu, mýkja og styrkja.
Örugg gæði. — Mjög hagstætt
verð. — Ábyrgð á hverju tæki.
3 gerðir fyrirliggjandi.
EINKAUMBOÐ:
Verzluriin LAMPINN
Laugavegi 68 — Sími 18066.
Eignlst
nýja vinl!
Pennavinir frá 100 löndum óska
eftir bréfaskriftum við yður. Upp-
lýsingar ásamt 150 myndum
verða send til yðar án endur-
gjalds.
HERMES
Berlín 11, Box 17/1 Germany.
Ég veit ekki hvað það er sem
þjáir mig, mig langar svo til að
giftast Soffíu Loren, vegna pen-
inganna.
VIKAN 15. tbl.