Vikan - 09.06.1966, Qupperneq 29

Tíu punda konfekt-
kassi
Fx-amhald af bls. 12.
— Þegar þú ert komin til Chi-
cago, elskan, — sagði Lisbet
frænka, — ég veit að það er stór
borg, en þegar þú ert komin þang-
að, datt mér í hug að þú gætir ef til
vill reynt . . . Nei annars, það þýð-
ir víst ekki neitt, bætti hún við hólf
ruglingslega.
— Hvað er ekki til neins? sagði
ég ókveðin. Það er staðreynd að
maður verður að vera dólítið ó-
kveðinn við Lisbet frænku.
Hún varpaði djúpt öndinni. — Ef
þú skildir nú rekast á Cat systur
mína, það er að segja, það gæti
verið að hún væri ennþá á lífi.
Segðu henni, æ, ég veit ekki hvað
þú getur sagt henni, elskan mín . .
— Fór hún til Chicago? Veiztu
það? Eg hélt að enginn hefði vit-
að hvert hún fór!
— Eg vissi það, viðurkenndi Lis-
bet frænka feimnislega. — Eg fékk
bréf ffá henni, en það var ekkert
heimilisfang sendanda á því, svo
ég gat aldrei skrifað henni aftur.
En ég sagði engum frá því, vegna
þess að hún bað mig um að gera
það ekki. Þú gætir reynt síma-
skrána, það er að segja ef það
er ekki of mikið ómak fyrir þig . .
Eg sá mig í anda leita að Cat-
herinu frænku í símaskrá Chicago-
borgar.
— Reyndu að finna Jaunty,
hvíslaði Lisbet. — Það var nafn
hans, Clifford Jaunty.
— Eg skal reyna, sagði ég. —
Segðu mér eitt Lisbet frænka, hvað
skeði þetta kvöld árið 1910.
— Eg hefi verið að hugsa um
það sem mig langar til að þú skilir
til hennar, ef þú finnur hana, sagði
Lisbet. — Segðu henni bara að ég
sendi minni elskulegu systur Cat
ástarkveðju. Eg hugsa að henni
þyki vænzt um það, enda er það
ekkert annað sem ég get sent henni,
ég á--ekkert annað. Og tárin fylltu
augu hennar.
Svo sagði hún mér frá konfekt-
kassanum. — Cat var heima að
passa yngri krakkana þetta kvöld,
meðan mamma var á söngæfingu.
Pabbi var brautarvörður, eins og
þú veizt, og hann var á stöðinni
þetta kvöld. Cat hafði beðið um
leyfi til að fara á hljómsveitarkon-
sert inn í bænum. Mamma sagði að
það kæmi ekki til greina, það væri
ekki siðlegt fyrir ungar stúlkur að
flækjast einar úti á kvöldin!
Cat var ekki svo ung, hún var
tuttugu og þriggja ára og elzt af
þeim sem eftir voru heima. Eg var
gift, þegar þetta skeði, og var búin
að eignast tvö börn. Eg hugsa að
mamma hafi einfaldlega verið orð-
in þreytt á því að vera bundin öll
þessi ár yfir níu börnum. Henni
fannst hún hefði unnið fyrir svo-
litlu frelsi og Cat var sú eina sem
gat litið eftir yngri börnunum.
— Cat brúkaði munn við mömmu
þetta kvöld, hana langaði svo ó-
stjórnlega mikið á þessa hljóm-
leika. Mamma svaraði reiðilega og
spurði hana hvort hún væri að
reyna að hitta einhvern karlmann
í laumi. Cat fór að gráta og grét
meðan hún þvoði upp. Lisbet
frænka andvarpaði. — Þetta var
hræðilegt að hún skyldi standa upp
í hárinu á mömmu, en það var oft
erfitf að hlýða henni.
Yngri systkinin vissu það sem
skeði. Cat var að hnoða brauð, þeg-
ar barið var að dyrum, svo hún
fór til dyra með mjölugar hendur.
Það var drengur fyrir utan, með
þennan stóra kassa og hann sagði:
— Þetta er til Catherinu Masters.
Cat sagði: — Það getur ekki ver-
ið, frá hverjum er þetta?
Allt sem drengurinn vissi var að
herra Marble hafði sagt honum að
fara með þennan kassa til Cather-
inu Masters. Herra Marble hafði
fsbúð og seldi líka konfekt í falleg-
um kössum. En hann hafði aldrei
getað selt þennan stóra kassa,
hugsaðu þér, tíu pund! Við vorum
vön að horfa á þennan kassa f
stóra glugganum. hann var búinn
að vera þar J mörg ár. það hafði
enainn ráð á að kauoa svona stóran
kassa. Þú veizt líkleoa ekki hvaða
býðingu konfektkassar höfðu f bá
daqa. Þoð var eitthvað táknrænt
við stærð þerira. Einu sinni fékk
skólasvstir mín fimm punda kassa
oq hún fór að gráta, því að hún
vissi að ungi maðurinn sem sendi
henni kassann, hefði f hvagiu að
biðia hennar og það qerði hann.
Fg skal segia þér það að svona
kassi var heilmikil fjárfesting.
Og þarna fékk Cat þennan fræga
kassa. sem enainn hafði ráð á að
kauoa, hún sem ekki þekkti nokk-
urn karlmann. mamma sá fyrir því.
Hún burfti að hafa Cat heima.
Cat gat ekki hringt til herra Mar-
ble. hví að hann hafði engan sfma.
Hann var gamall maður oa var að
loka búð sinni, ætlaði að flytja úr
bænum daginn eftir.
H'arta hennar hlýtur að hafa
verið að soringa af gleði. Hún
þurrkaði hveitið af höndunum f
svuntuna sína og settist með kass-
ann á hnjánum á stól f dagstofunni,
og þar sat hún ennþá þegar
mamma kom af söngæfingunni . . .
Lisbet frænka sat þögul oa hugs-
aði um þetta hræðilega atvik. Hún
hafði ekki verið viðstödd siálf, en
hún gat vel hugsað sér hvað hafði
skeð. Hún ýtti við sjálfri sér og hélt
svo áfram. — Mamma skammaði
Cat. sagði að hún hlyti að hafa
farið á bak við sig. Hún saaði að
enqum dytti í hug að senda sið-
prúðri stúlku tíu punda kassa af
konfekti. Cat rak upp óp oq hljóp
út um eldhúsdyrnar, út í skóginn,
og það var það síðasta sem til
hennar sást.
— Þegar lestin, sem var á aust-
urleið, kom inn á stöðina, nokkr-
um klukkutímum sfðar, var það ein-
hver sem sá hana. Hún var í fytgd
með karlmanni og þau höfðu eng-
an farangur. Þegar hún steig upp
í lestina, reif hún svuntuna ar sér
AVON VEKUR
FEGURÐINA
AF DVALA
alla þá fegvrð, sem þér vissuð
AÐ ÞÉR ÁTTUÐ.
Hulin fegurð, sem þér vissuð að þér áttuð, kemur í
ljós við snertingu Avon. Blómstrar við snertingu
Avon makeup. Springur út við hlýju hinna nýju
varalita og naglalakka.... Og svo að lokum gerir
Avon augna makeup fegurð yðar fullkomna. Það
geta allir séð. Það þarf Avon töfra til að fegurðin líti
dagsins ljós.
Avon
LONDON
cosmetics
NEWYORK
VIKAN 23. H>1.