Vikan - 09.06.1966, Qupperneq 48

ANGELIQUE OG SOLDÁNINN
HÖFUM OPNAÐ
feriia- og sportvörudeild
Myndin er tekin í verziuninni.
Innflutt tjöld, 10 gerðir uppsett í verzluninni.
Vönduð sterk ódýr. Mikið litaval.
Sænskir teppasvefnpokar, verð: kr. 780.00
Diska og boilasett í tösku kr. 390.00
4 tjaldstólar og borð kr. 1.175.00
Gaseldunartæki
Myndin er tekin í verzluninni.
Veiðistengur frá kr. 130.00
Veiðihjól og margt fleira til stangveiða.
Tómstundabððin Nóatúni
FERÐA- OG SPORTVÖRUDEILD II HÆÐ
Símar 21901 og 17270
Framhald af bls. 19.
með handleggina hlekkjaða fyrir aftan bak; síðan komu þrir svartir
risar með barón von Nessenood á milli sín; hann var einnig í hlekkjum,
þrátt fyrir hræðilegt sár, sem blóðið gusaðist úr.
Fangarnir voru dregnir fram fyrir foringjann, sem hét Ali Hadij.
Hann lét sem hann sæi ekki dulargerfin, heldur rannsakaði hendur
þeirra, til að sjá hvernig þær féllu saman við. gervin. Kaupmennirnir
urðu að játa sína réttu stöðu, en sjóræningjarnir ráku upp rokna hlátur,
þegar þeir sáu Savary. Þeir settu hann til hliðar og sögðust taka hann
frá handa hungruðustu hundunum I Alsír.
Athygli mannanna dróst þegar i stað að Angelique. Dökk augu alsírsku
liðsforingjanna rannsökuðu hana með forvitni, ekki alveg laus við
forvitni, jafnvel aðdáun. Þeir skiptust á nokkrum orðum við Ali Hadij,
sem benti henni að koma.
Að falla í hendur Berba var svo algengt hverjum þeim, sem lagði i
sjóferð, að Angelique hafði næstum átt von á því. Hún hafði þegar
lagt áætlunina og ákveðið, hvað hún ætlaði að gera. Hún ætlaði ekki
að látast, heldur leggja alla áherzlu á auðæfi sin og það, að hún var
kona, að leita að eiginmanni sínum. Alsírmennirnir voru ekki eins og
aðrir sjóræningjar, sem réðust á og rændu aðeins fyrir ánægjuna af
því. „Iðnaður" þeirra var rekinn á mjög kerfisbundinn hátt. Ágóðanum
af herfanginu var skipt mjög nákvæmlega, og ailt var meðtalið, meira
að segja hver kaðalspotti. Allt var þetta vandlega skráð og metið til
fjár. Þegar konur voru annarsvegar, sérstaklega evrópskar konur,
oft fagrar og mikils virði, bar fégræðgin venjulega sigur af girndinni.
Hún horfðist alvarlega i augu við hörundsdökka mennina. Hún gaf
upp nafn, sem hún hafði ekki notað í mörg ár, löng ár. Hún var eigin-
kona Joffreys de Peyrac, sem beið hennar í Bone og myndi áreiðanlega
borga fyrir hana lausnargjald. Hann hafði sent til hennar sendiboða,
einn af þeirra eigin trú, Mohammed Raki, sem ef til vill var nú meðal
fanganna, og gat vitnað fyrir hana.
Túlkurinn þýddi og Ali Hadji lét ánægju sína í Ijós með brosi.
Hann lét finna hinn handtekna Múhammeðstrúarmann og leiða fyrir
sig. Angelique hafði óttazt, að Mohammed Raki hefði særzt eða ver-
ið drepinn, meðan á orrustunni stóð, en nú sá hún hann og benti á hann
með þeim árangri, að hann var fluttur um borð í alsírsku galeiðuna.
Flotinn lagði af stað út flóann og stefndi út á opið haf. Litlu bátarnir
voru svo hlaðnir, að það var ekki hægt að hreyfa sig um þumlung,
án þess að rugla jafnvæginu og draga úr hraðanum. Aðeins svertingj-
arnir og Márarnir hlupu fram og aftur eftir göngubrúnum, milli bekkja
galeiðuþrælanna, og lömdu hina kristnu með svipum sínum.
Ali Hadji gaf sér gott næði til að horfa á Angelique. Hún gat sér þess
til, að hann væri að tala um hana, en skildi ekki hvað þeir voru að
segja. Savary renndi sér til hennar.
— Fg veit ekki, hvort Mohammed Raki vill votta Það, sem ég hef
sagt þeim, og hvað ætli eiginmaður minn segi? Haldið þér, að hann vilji
borga fyrir mig lausnarféð? Mun hann hjálpa mér? Ég var á leið til
hans, en nú er mér ljóst, að ég þekki ekki alla hans sögu. Ef hann
hefur lifað svona iengi meðal Berba, gæti han verið færari um en
nokkur annar til að eiga við sigurvegara okkar. Var rétt hjá mér að
kynna mig eins og ég gerði?
— Það var ekki rangt. Ástandið var nógu flókið áður, þótt þér gerðuð
það ekki enn flóknara. Að minnsta kosti eigið þér ekkert gífurlegt á
hættu, fyrr en þér hafið verið dregin fyrir rétt Islams. Kóraninn bannar
öllum fylgjendum sínum að taka sér konu, sem enn á lifandi eiginmann.
Þeir refsa mjög alvarlega fyrir hórdóm. Hinsvegar heyrði ég Ali Hadji
segja, þegar þér voruð leidd fyrir hann: — Þetta er hún. Já, þetta er
hún. Verk okkar er fullkomnað.
— Hvað þýðir Það, Savary?
Gamli maðurinn yppti öxlum.
ÞriÖji hluti
GELDINGÚRINN MIKLI
16. KAFLI
Eina hljóðið, sem heyrðist um borð í galeiðunum, sem sigldu í átt-
ina að ströndinni, var lágt gjálfur öldunnar, þegar hún skvampaði við
kinnunginn. Angelique lyfti drúptu höfði og sá að barón von Nessen-
ood starði á land.
— Alsír, sagði hann.
Rétt í sama bili barst til þeirra gnýr borgarinnar, eins og af þúsund,
muldrandi röddum. Þau sáu hana núna, svo glampandi hvita, að hún
virtist lífvana.
Þegar skipið renndi inn í höfnina, var gullin oddveifa Ali Hadji, efst
á siglunni, aðeins ein af hundruðum oddveifa, sem blöktu í léttum and-
varanum. Fremsta galeiðan skaut af fallbyssu, og skotinu var svarað
með háum gleðihrópum frá ströndinni.
Mölturiddararnir tveir, ennþá í rauðum skikkjunum, voru í hópi
fyrstu fanganna, sem settir voru á land. Síðan komu sjómenn og sjó-
liðar, að lokum farþegar. Eh Angelique var flutt í land sérstaklega
undir vörzlu vopnaðra varðmanna.
Hinir voru hlekkjaðir saman tveir og tveir, og reknir eftir hafnar-
bakkanum til Jenina, þar sem pasjinn hélt til, en fyrst varð að sýna hon-
um þá, ef hann vildi velja sér einhvern úr hópi þeirra.
Fólkið — hvítir andar með skítgul andlit — þyrptist að þeim á allar
hliðar og rak upp skrækar upphrópanir og kastaði á þau illilegum augum.
Meðal þeirra voru föl andlit kristinna þræla, skeggjuð og tekin, og þeir
hrópuðu til nýju fanganna á öllum tungum kristninnar, í von um að
meðal þeirra væri einn af landsmönnum þeirra, sem gæti flutt þeim
fréttir af fjölskyldunum.
— Ég er Jean Paraguez frá Collioure í Pýreneafjöllum.... Veiztu?
.... Ég er Robert Toutain, frá Cette. . . .
Tyrknesku varðmennirnir lömdu Þá með nautasvipum og létu höggin
riða af handahófi.
Þegar þau komu á þrælamarkaðinn, var Angelique flutt upp á loft og
lokuð inni í herbergi, sem var hvítt eins og kalk, og þar hnipraði hún
sig saman úti í horni og horfði á Þysinn úti.
VIKAN 23. tbl.