Vikan - 08.09.1966, Side 14

LISA BRANN:
JEAN PAUL BELMONDO
Það eru augu hans
5 konur velja
„IDEAL”
CHARLOTTE THAM:
MARCELLO MASTROIANNI
Hann skilur konur
MARIANNE VON BAUMGARTENt “
RICHARD BURTON
KarlmennlO sem býOur^öllum byrginn
Það eru til menn sem virðast segja
við konu í fyrsta sinn sem þeir sjá
hana: „Yfirgefðu föður og móður og
fylgdu mér“, og hún gerir það. Eins
og dáleidd rís hún á fætur og fylgir
honum eftir, án nokkurra spurninga
eða kröfu um skýringar. Hún myndi
hikstalaust yfirgefa heimili, atvinnu,
vini og kunningja og fylgja honum í
blindni.
Að mínu áliti er Jeau-Paul Bel-
mondo slíkur maður. Það er ekki hægt
að skýra það á nokkurn skynsamlegan
hátt, en þessi maður gerir mig mátt-
lausa í hnjánum. Sú staðreynd að hann
aflagaði á sér nefið, þegar hann var
hnefaleikamaður, gerir ekkert til.
Maður verður líka að líta yfir svolitla
líkamsgalla, þegar um átrúnaðargoð
manns er að ræða. Ég tek heldur und-
ir með konunni hans, Elodie, fyrrver-
andi dansmær:
— Augu hans fá mig til að gleyma
að hann er í raun og veru ljótur.
Ljótir menn eru oft ákaflega sjar-
merandi, — og sjaldan eigingjarnir.
Það var I myndinni „Til síðasta and-
varps“, sem ég féll alveg fyrir honum.
Svo las ég einhversstaðar að hann væri
alls ekki svona töff í veruleikanum.
Hann er mjög heimakær og elskar
konu sína og börnin þrjú. í æviminn-
ingum sínum „30 ár og 25 kvikmynd-
ir“, talar hann líka ákaflega fallega
um foreldra sína, föðurinn, sem er
myndhöggvari og móðurina, sem er
málari. Að honum gekk illa í skóla
og að kennararnir álitu að honum væri
ekki við bjargandi, kemur mér til að
halda að við eigum eitthvað sameig-
inlegt.
En umfram allt annað er það fram-
koma hans, róleg og afslöppuð, sem
gerir hann, í mínum augum, að fyrir-
mynd annarra karlmanna. Og þó veit
maður að hann er ein af þeim kvik-
myndastjörnum, sem hafa komizt á
tindinn með ofsahraða.
Ég elska þig Richard Burton, vegna
þess að þú ert karlmennið, sem býður
öllu byrginn ...
Þú fleygir þér út í lífið, eins og
öskrandi villidýr og töfrar alla, sér-
staklega konurnar. Þú lyftir ljóns-
hramminum til atlögu, gerir árás, sigr-
ar, öll mótspyrna er til einskis. Þú
sigrar með eldinum í grænum augun-
um, sterkum andlitsdráttum og djúp-
um bóluörum, með stórkostlegum gáf-
um og sjarma. Þessir miklu persónu-
töfrar, líkama og sálar skora á mig,
til stríðs, þar sem ekki er talað um
að sigra eða tapa, þaö er eingöngu að
gefast upp og elska.
Með því að breiða ekki yfir tilfinn-
ingar þínar, hefurðu hneykslað allan
heiminn, sigrað mannætuna Liz, en
ekki glatað sjálfum þér.
Fátæki drengurinn frá Wales, skap-
aði nýjan persónuleika, þú ert gáfað-
ur, án þess að vera drambsamur. Leik-
arinn Richard Buiton er jafn sannfær-
andi sem Hamlet og drykkfelldi pró-
fessorinn í „Virginiu Woolf“, eða
heiðarlegi njósnarinn sem kom inn úr
kuldanum og fletti ofan af Bond róm-
antíkinni.
Þegar ég fyrst sá Marcello Mastrio-
anni, hélt ég að ég hefði gert alveg
nýja uppgötvun! Svo ég varð hálf-
sneypuleg, þegar ég komst að því,
einn góðan veðurdag, að það voru aðr-
ar konur, sem líka höfðu fallið fyrir
töfrum hans. Og ég sem hélt að hann
væri Marcello minn!
Ég hefi notið þess að sjá hann í
mörgum myndum, þ.á.m. „Hið ljúfa
líf“, „Skilnaður á ítölsku“ og
„Nóttin“.
í öllum myndunum hefur hann haft
undurfagrar konur fyrir mótleikara,
cins og Anitu Ekberg, Brigitte Bardot
og Soffíu Loren. Það er skrítið að ég
skuli ekki vera afbrýðisöm. En hann
er þannig. Marcello er svo trygglynd-
ur, á sinn hátt.
En hversvegna varð það cinmitt
hann, hversvcgna féll ég svona alger-
lega fyrir honum?
Ef til vill er það vegna þess að hann
skilur konur svo vel. Svo er hann svo
fallegur, eins og rómverskur guð, þótt
hann sé ekki smáfríður. Og svo er
hann svo vel klæddur. Hann hefur
líka tilfinningu fyrir rómantík! Hugs-
ið ykkur bara svala nótt í Róm, við
Via Veneto — þá dásamlegu götu, —
ef manni væri dálítið kalt og hann
legði frakkann sinn um axlir manns.
Hann veitir mér líka öryggistilfinn-
ingu.
Hann er mikið fyrir að tala og tal-
ar lengi í síma, alveg eins og ég. Sam-
eiginleg áhugamál hafa líka mikið að
segja.
Svo er hann líka eitthvað svo karl-
mannlega hjálparvana, og það vekur
hjá mér móðurtilfinningar. Þessa dá-
samlegu tilflnningu að hann þarfnist
mín.
Marcello er einfaldlega eins og karl-
maður á að vera, þessvegna er ég
svona hrifin af honum.
14 VIKAN