Vikan - 08.09.1966, Blaðsíða 44

Gólfktæðning frá DLW
er heimskunn gæðavara.
GÓLFDÚKAR
GÓLFFLÍSAR
GÓLFTEPPI
við allra hæfi.
Munið
merkið
er trygging yðar fyrir beztu
íáanlegri gólfklæðningu.
Deutsche Linoleum Werke AG
DELFOL **•
; B'Ý'ÐUR FRÍSKANDI
• BRAGÐ OG
• BÆTIR RODDINA.
einkaleyfi; LINDA h.f. Akureyri
Raunar var hann forustumaður
þjóðernisfokksins og á hann litið
sem mjög efnilega mann til
flokksforustu. En þetta gat horfið
sem reykur áður en varði. Auð-
ugur var hann ekki talinn, og
hann var þegar giftur og átti
tvö börn, en þó er ótalið það sem
lakast þótti: maðurinn var ekki
kristinn, og Soong-fjölskyldan
var heittrúuð.
Hún hefur síðan staðið við hlið
hans og einkum verið milliliður
og málflytjandi milli hans og
Vesturlanda. Hún hefur innrætt
honum kristindóm sinn og aðrar
vesturlenzkar hugmyndir, og auk
þess hefur hún haldið fram og
talað máli stjórnmálastefnu hans,
einkum í Bandaríkjunum.
Hún stóð hæst að völdum og
áliti árið 1943. Þá kom hún klædd
bláum búningi inn í þingsalinn,
og hélt mikla ræðu fyrir báðum
þingdeildum. Engin önnur kona
hefur fengið að gera þetta nema
drottning Hollands, Vilhelmina.
Ræðan var svo skörugleg og
vel samin, að bandarískir for-
ustumenn urðu smeikir um að
hún myndi breyta allri stjórn-
málastefnu Bandaríkjanna, og
að konunni mundi takast að
lokka Roosevelt til að leysa Kina
undan oki Japana, fyrr en inn-
rás yrði gerð í Normandí. En ekki
tókst henni samt að fá þessu
framgengt, og rás atburðanna
varð hin sama og fyrirætlað var.
Seinna þetta sama ár tók hún
þátt í Kaíróráðstefnunni, með
Churchill og Rosevelt og ýmsum
hátt settum herforingjum. Þá sat
hún hjá manni sínum íklædd
svörtum silkiklæðnaði og með
gullin gullblóm (krysantemum)
við kringlótta borðið.
Þegar vandamálin virtust vera
sem vandleystust, gliðnaði raufin
í annarri hliðinni á þessum
þrönga kjól, í sundur og hinn
„fegursti kvenfótur“, svo höfð
séu orð úr dagbók eins af mar-
skálkunum, kom í ljós.
Það var eins og þytur færi um
allan salinn. Sumum heyrðist
jafnvel vera hvíslað. Kappræð-
urnar rak í stanz, og þegar menn
fengu málið á ný, var það látið
niður falla, sem hún hafði ótt-
azt.
Frúin talar með mikilli vork-
unnsemi um flóttamennina í
Hongkong og eldlega frelsisþrá
þeirra. Hún talar með enn meiri
vorkunn um ástandið í Rauða-
Kína, og kvalir fordæmdra þar.
Andlitið á henni er ilfandi og
órólegt. Aldrei er það kyrrt, held-
ur er það á stöðugu flökti. Þetta
er gáfulegt andlit, og í því birt-
ist mikill kraftur. Óróleikinn er
líka í höndunum, og alltaf er hún
að þukla lítinn knipplingavasa-
klút.
Seinast lætur hún úti stóra
trompið og verður þá grafalvar-
leg um leið, segir svo:
— Við förum aftur inn á meg-
inlandið. Við erum ein þjóð, sem
ekki má aðskilja um eilífð. Tím-
inn er að koma, já hann er að
koma.
Hún lítur allt í kringum sig
til að vita hvaða áhrif þetta hafi.
Svo fer hún að brosa eins og
áður, hneigir sig og fer út, og
gengur burt, einsömul kona í
löngum gangi.
Tíminn er kominn ... Trúir
hún þessu sjálf? Eða hefur hún
alið með sér þennan óskadraum,
svo lengi að hann varð að vissu,
að þau komist til valda aftur í
Kína og fái að njóta sætleika
valdanna. Það er engu líkara en
að hvorki hún né frú Nhu geri
sér ljóst, að hvorug þeirra á
nokkru sinni afturkvæmt til
þeirra landa, sem þær hrökkluð-
ust frá, til þeirra þjóða, sem ekki
vilja sjá þær. ☆
Hylurinn
Framhald af bls. 13.
— Við skulum draga okkur í af-
drep.
— Þau ganga bæði upp bakk-
ann, sagði Straumurinn.
— Var hann búinn með koníak-
ið?
— Já, og hún gekk undir honum
svo að hann ekki félli.
— Ég hélt ekki að ástin væri
svona, andvarpaði Hylurinn og lok-
aði syfjulega augum.
— Næst þegar þú sérð Freyju
máttu segja henni frá mér.
— Hvað á ég að segja? spurði
Straumurinn.
— Að mín vegna þurfi hún ekki
framar að tvílæsa svefnherberginu.
— Hopp og hí, sagði Flúðin og
færði sig' nær Straumnum, óum-
breytanlegum í farvegi sínum.
Fyrstu regndroparnir féllu og
mynduðu litla hringi á Hylnum. Ég
horfði á þá falla, einn og einn
þangað til hryðjan kom, er gerði
Hylinn hvítan. Himinninn varblárog
jörðin dökkgræn og mjög blaut er
ég gekk heim um nóttina, en fugl-
arnir dregið höfuð undan væng og
söngur þeirra hófst. — Lif.
☆
Bílaprófun Vikunnar
Framhald af bls. 8.
bekkur að framan í þessum bíl,
en með aðskildum bökum þó og
fellanlegum armi á milli. Sú
lausn er sæmileg en engan veg-
inn eins góð og venjuleg körfu-
sæti. Aftursætið er rétt venju-
legt en skottið aftur á móti svo
stórt að þar gæti forstjórinn
væntanlega haft með sér hálf-
an kontórinn fyrir utan golftækin
og laxveiðiútbúnaðinn. Mæla-
borðið er þokkafullt og lítillega
bogið fram á við um miðjuna
en öll er niðurröðun þar smekk-
leg og vönduð. Hinsvegar ætti
bíllinn skilið dálítið fallegra
stýri.
Nú tíðkast að hafa svo mik-
inn verðmun á gerðunum, að ó-
dýrasta gerðin af Buick er ódýr-
ari en dýrasta gerðin af Chevr-
olet, sem er þó almennt miklu
ódýrari bíll. Mér skilst að verð-
ið á venjulegum Buick Skylark
sé ámóta við Chevrolet Impala,
það er dýrustu gerðina af hin-
um venjulega stóra Chevrolet,
eða um 370—80 þúsund. En þegar
búið er að bæta við sjálfskipt-
ingu, V-8 vél, allskonar sjálf-
virkum búnaði, læstu mismuna-
drifi, styrktum gormum og
dempurum ásamt skyggðum rúð-
um, þá er verðið komið upp í
450 þúsund. Það er að vísu ó-
hemju mikill peningur, en í þessu
tilfelli fær maður í staðinn bíl,
sem er í senn sérlega fallegur og
smekklegur og unun er að aka
honum á góðum vegi ef maður er
ekki allt of kröfuharður um á-
kveðna aksturseiginleika.
Partý hjá prófessors-
hjónunum
Framhald af bls. 21.
brjálaða konuna; lamdi hann hötð-
inu á henni utan í bílinn. Við eina
upptökuna gætti hann ekki krafta
sinna og sló heldur fast. Hann
gleymdi öllum leik og varð aðeins
umhyggjusamur eiginmaður, en
þegar bað upoiýstist að frúin hafði
ekki beðið neitt tjón, þá saup hann
hveljur og sagði? — Auðvitað hugs-
aði ég fyrst og fremst um mynd-
ina . . .
Aður en kvikmyndatakan á Virg-
iniu Woolf hófst, æfðu þessir fjórir
leikarar sig ( þrjár vikur í stúdíói
í Hollywood. Öll vandamál voru at-
huguð og leyst, án þess að starfs-
menn kvikmyndaversins væru við-
staddir. Burton hélt því fram að
þau hefðu getað leikið það fyrir-
varalaust, sem ferðaleikhús.
Þegar svo kvikmyndavélarnar
komu til skjalanna með allt sitt
starfsfólk, gat Nichols snúið sér
algerlega að þeirra starfi, en leik-
ararnir vonuðu bara að þeim tæk-
ist sem bezt í þetta sinn.
— Þrír menn gætu gert þetta,
sagði Nichols, — einn með mynda-
vélina og tveir leikarar. En í kring-
um hann við Smiths háskólann í
Northampton Mass., voru meira en
60 manns, allskonar snillingar, sér-
fræðingar, dagvinnumenn og næt-
urverðir, sem venjulega eru að
verki í kvikmyndaverunum.
— Þú skalt taka eftir því, hvísl-
aði Nichols, — að allir glápa á
mig og bíða eftir því að ég skrúfi
frá. Ég skal Ifka sannarlega gera
það!
Þegar prófessorinn, Richard Burt-
on, sat í rólu og sötraði viský,
George Segal lá í grasinu, rykað-
ur af áfengi, og Elizabeth Taylor
44 VIKAN