Vikan - 10.08.1967, Blaðsíða 43

FALLEGT . . . ELEGANT . . . SERSTÆTT . . .
NÝICAMEO TIZKU-
LITURINN FRÁ AUON

Ennþá ein nýjung
frá AVON
Gimsteinn í varalitnum, kvenlegur og fáséður í
sinni sígildu einfeldni. Hvítt hylki á gylltum grunni
með smekklegu ,,Cameo" mynstri.
Avon varalitur er miúkur og léttur í notkun. Velj-
ið úr 27 tízkulitum í þessum glæsilegu „Cameo"
hylkium.
Avon cosmETics ltd
NEWYORK • LONDON ■ PARIS
þegar allt og að hann yrði dæmd-
ur í minnst 30 ára fangelsi, missti
hann kjarkinn gersamlega. Hann
féllst á að segja allt um njósna-
starfsemina gegn loforði um mild-
ari dóm.
Og Rinaldi leysti svo sannar-
lega frá skjóðunni. SID fékk nöfn
á hundruð njósnara og annarra
minniháttar hjálparmanna, sem
höfðu tekið þátt í að njósna fyrir
Rússa. Einnig fékk hún vitneskju
um dulmálslykla, sem notaðir
voru, og sitthvað fleira.
SID gerði öðrum löndum við-
vart á augabragði. Njósnarar
voru handteknir á Spáni, Frakk-
landi, Austurríki, Þýzkalandi,
Norðurlöndum, Grikklandi, Kýp-
ur og Afríku. En enn þá hafði
hvorki almenningur né Rússarnir
sjálfir hugmynd um hvað gerzt
hafði.
í fornverzlun Rinaldis fann lög-
reglan móttökutæki, og þar sem
Rinaldi hafði nú kennt þeim dul-
málslykilinn, gat SID tekið við
öllum fyrirskipunum sem Moskva
sendi njósnurum sínum.
Tveimur dögum eftir handtök-
urnar sagði Rinaldi lögreglunni
frá því, að 19. marz hefði hann
átt að afhenda Rússum mikinn
fjölda af mikrofilmum. Filmurn-
ar átti að láta í plasthylki, sem
síðan átti að grafa í jörðu niður
á ákveðnum stað miðja vegu milli
Róm og Bracciano. „Einhver"
átti síðan að koma og taka film-
urnar þar.
Nú datt lögreglunni þjóðráð í
hug. Þeir óku að þessum stað,
grófu þar niður mikrófilmur,
földu sig síðan í nágrenninu og
biðu eftir að þessi „Einhver"1
kæmi.
Heill sólarhringur leið og ekk-
ert gerðist. 20. marz rann upp.
Það var hávaðarok og rigndi eins
og hellt væri úr fötu. Lögreglu-
þjónarnir voru enn í felustöðum
sínum og ef þetta var ekki allt
saman tómur heilaspuni og brögð
í Rinaldi, — þá hlaut einhver að
koma og sækja filmurnar — ein-
mitt í svona veðri.
Um klukkan tíu um kvöldið
kom lítil Fiat-bifreið akandi eftir
veginum. Hún stanzaði við til-
tekna staðinn og það var drepið
á vélinni. Maður og kona í hvítum
regnkápum stigu út úr bílnum.
Þau gengu rakleitt að staðnum og
grófu filmurnar upp úr jörðinni.
Þá kom lögreglan á vettvang
og beindi ljóskastara að mannin-
um og konunni. Hér reyndist vera
um að ræða rússneskan sendi-
ráðsmann, Yuri Pavlenko, og
konu hans. Þegar lögreglumönn-
unum fjölgaði og byssuhlaupum
var beint að Pavlenko, varð hann
skelfingu lostinn og hrópaði:
— Njet, njet! Þið megið ekki
taka mig fastan. Ég er sendi-
ráðsmaður og friðhelgur sem slík-
ur.
Strax um nóttina færði rúss-
neska sendiráðið sönnur á, að
Pavlenkö væri starfsmaður þess.
Haft var samband við ítalska ut-
anríkisráðuneytið, sem gaf út
tilkynningu þess efnis, að Yuri
Pavlenko væri persona non grata,
— óæskileg persóna. Honum var
gefinn 48 stunda frestur til þess
að yfirgefa landið. Þegar hér var
komið neyddist lögreglan til þess
að gera málið opinbert. Strax
daginn eftir, þegar sjö dagar
voru liðnir frá handtöku Rin-
aldis, birtist þessi stórfrétt í
heimspressunni.
Viðbrögðin á Vesturlöndum
voru skjót og jafnvel á æðri stöð-
um var rætt um að slíta öllu
stjórnmálasambandi við Rússa.
En jafn skjótt og sagan um
þessar umfangsmiklu njósnir
komst á kreik, jafn skjótt var
hún þögguð niður. Hinar reiði-
legu mótmælaraddir urðu færri
og lágværari — unz þær dóu
alveg út.
Enn er ekki vitað hversu mikl-
um skaða NATO hefur orðið fyr-
ir, en verið er að rannsaka það
gaumgæfilega.
Rinaldi dvelst nú í leynilegu
fangelsi á ítalíu og gengur þar
fram og aftur um gólfið í klefa
sínum. Við langar og strangar
yfirheyrslur segir hann allt sem
hann veit um njósnastarfsemina.
Hann leggur alla áherzlu á að
vera lögreglunni nógu auðsveip-
ur og þægilegur í von um mild-
ari dóm í staðinn.
Um hlutverk eiginkonunnar í
starfseminni veit lögreglan næsla
lítið sem komið er. Hún er
enn þá hulin ráðgáta. Hörð eins
og tinna starir hún kuldalega
fram fyrir sig og þegir eins og
steinn. En lögreglan álítur, að
hlutur hennar í njósnastarfsem-
inni hafi orðið jafnt og þétt stærri
og undir lokin hafi hún haft þar
bæði tögl og hagldir. Hún hefur
hvað eftir annað beðið um að fá
að vera í klefa með manni sín-
um, en þeirri beiðni hefur að
sjálfsögðu verið hafnað.
Rinaldi hefur breytzt mikið
við dvölina í fangaklefanum.
Hann er orðinn sjúklega tor-
trygginn og þjáist af innilokun-
arkennd. Og öðru hverju fær
hann æðisköst. En allt sem hann
segir við yfirheyrslurnar hefur
reynzt rétt. Og meðan hann held-
ur nokkurn veginn fullum söns-
um og er fús til að segja það
sem hann veit, þá er hann gagn-
legur, ekki aðeins fyrir ítölsku
öryggislögregluna, heldur Vestur-
lönd öll.
*
32. tbi. VIKAN 43