Vikan - 12.10.1967, Blaðsíða 10

Líklega í fyrsta sinn á ævinni, var Charles de Gaulle höfuðsmaður taugaóstyrkur. Hann
sat teinréttur á stólnum, fann ónotalega til hæðar sinnar, fitlaði við húfuna og hanzkana,
sem lágu í kjöltu hans, og starði á borðdúkinn. Honum hafði aldrei áður liðið svona, ekki
einu sinni þegar hann særðist af sprengikúlu, eða slapp fimm sinnum frá þýzkum fanga-
vörðum sínum á stríðsárunum.
Orsök þessarar taugaveiklunar var lítil, dökkhærð stúlka, sem sat við hlið hans við te-
borðið. Hve lengi hafði hann þekkt hana? Klukkutíma, — einn dag, — eitt ár? Nei, það
voru aðeins tuttugu og fjórar klukkustundir sfðan vinur hans hafði kynnt hann fyrir Made-
moiselle Yvonne Vendroux, á hinni miklu listasýningu í Parfs, haustið 1920.
Yvonne brosti til hans, og Charles de Gaulle, sem var þrítugur að aldri, reyndur atvinnu-
hermaður og kennari við Saint-Cyr liðsforingjaskólann, roðnaði upp f hársrætur.
— Tebolla, herra minn? sagði Yvonne brosandi. Charles stamaði fram þakklæti sínu og
rétti út höndina til að taka við bollanum. Þá skeði það óhjákvæmilega, hönd hans skalf,
og heitt teið flæddi yfir kjöltu Yvonne.
Charles þeytti húfu og hönskum frá sér, og með ótal afsökunum fór hann að þerra kjólinn
hennar með vasaklútnum. Yvonne vildi ekki hlusta á afsakanir hans, fullvissaði hann um
að þetta væri óhapp, sem alla gæti hent.
Hinum megin við borðið sat móðir Yvonne, og kæfði niðri f sér hláturinn. Hinn ungi de
Gaulle var sýnilega yfirrunninn. Yvonne þurfti ekki annað en að rétta honum litla fingur,
þá var hann gjörsigraður.
Madame Vendroux brosti. Fjölskylda hennar hafði alltaf sérstakt lag á að fá vilja sfnum
framgengt, alveg frá þvf að forfaðir þeirra, Jacob van Droog, kom til Calais frá Hollandi,
fyrir tveim öldum síðan, og hafði grundvallað arðbært fyrirtæki, sem seldi hollenska vindla.
Afkomendur van Droogs voru ekki allir ánægðir með að stunda verzlunarstörf; einn þeirra
barðist með Lafayette í frelsisstrfði Amerfkumanna, annar barðist með Simon Bolivar f Vene-
zuela.
En alltaf sneru þeir heim til Calais, þar sem fjölskylda þeirra var með þeim efnamestu.
Þegar einkasala á tóbaki var lögleidd í Frakklandi sneru þeir sér strax að öðru — fram-
leiddu og seldu kex. Og þegar Frakkland kallaði, voru börn Jacobs van Droog reiðubúin.
Árið 1918 fékk Vendroux fjölskyldan heiðursmerki, stríðskrossinn, fyrir framúrskarandi
herþjónustu.
Nú var það hjartans mál Madame Vendroux, að koma Yvonne dóttur sinni í hamingju-
samt hjónaband — og Charles de Gaulle virtist hæfa henni prýðilega.
Næsta laugardag voru bæði Yvonne og Charles á dansleik f París, og madame Vendroux
virti þau fyrir sér. Yvonne hafði verið áhyggjufull og sagt við móður sína:
— Mamma, hann er svo stór! Eg er viss um að honum finnst ég of Iftil fyrir hann.
En síðar um kvöldið, leiddi Charles hina Ijómandi Yvonne til Madame Verdoux.
10 VIKAN «•tbl