Vikan - 28.12.1967, Qupperneq 50

GEFJUN AKUREYRI<^>
UNGFRÚ YNDISFRÍÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR E R ÖRKIN HANS NOA?
l*afl cr alltif saml lcikurinn f hcnnl Ynd-
Isfríð okkar. Ilún hcfur falið örkina hans
Nóa cinhvers staðar i hlaðinu og heitlr
SÓðum verðlaunum handa þclm. sem Rctur
fundið örkina. Verðlaunin eru stór'kon-
íektkassi, fullur af bezta konfekti, og
framleiðandinn er auðvltað Sælgætisgorð-
In Nói.
Nafn
llclmill
Örkln er t bls.
Slðast er dreflð var hlaut verSlaunln;
GuSbjörg Kristjáns,
Kópavogsbraut 4, Kópavogi.
Vtonlnganna má vitja 1 skrllatofu
Vlkunnar. 52.
féllu Tvíburarnir aftur á bak eins og
einn. Axlir hennar lentu á klettun-
um. Hún tók í af öllu sínu afli og
rétti úr fótunum eins snöggt og fast
og hún gat.
Tvíburarnir þutu yfir hana, í
mjúkan boga, út fyrir brúnina á
þverhnípinu og skullu ofan í urð-
ina, tuttugu fetum fyrir neðan.
Æðisgengið óp reis úr börkum
áhorfenda. Síðan þagnaði það nið-
ur í ofurlítið murr. Vegna þess
hvernig sviðið var í laginu, sáu að-
eins Karz og flokksforingjarnir til
Tvíburanna núna.
Modesty reis heegt á fætur, gekk
út að brúninni og leit niður. Axla-
sláin hafði brotnað og Tviburarnir
voru í tvennu lagi.
Lok var hryggbrotinn en hann
hreyfði sig, þumlungaði sig í átt-
ina að bróður sínum, sem lá endi-
lagnur með annan fótinn óeðlilega
beyglaðan undir sér, augun opin
og starandi.
Lok þreifaði fyrir sér og fann
stein á stærð við greipaldin og
lyfti honum....
— Þú. , . . Kvikindi! kvæsti Chu
grimmdarlega. — Þú . . . steinninn
skall á hauskúpu hans og molaði
hana. Lok rak upp háan og skræk-
an gleðihlátur og svo féll krúnu-
rakaður hausinn steindauður fram
fyrir sig.
Modesty sneri sér frá þverhnip-
inu og hreyfði sig stirðlega. Hún
var töluvert marinn á bakinu, eftir
þetta síðasta, nauðsynlega fall aft-
ur fyrir sig, til að kasta þeim. Hún
hafði kvalir öðrum megin í höfð-
inu. Allir vöðvar voru slakir af ör-
mögnun. Hún leit í áttina til Karz
og flokksforingjanna. Þeir stóðu
allir eins og steingerði.
Nú . . . nú, eftir allt þetta, kæmi
hættulegasta stundin. Karz sneri
höfðinu og leit á Hamit.
— Skjóttu hana, sagði hann. f
fyrsta sinn vottaði fyrir tilfinningu
í járnkaldri röddinni.
Hamit sveiflaði rifflinum hægt af
öxlinni. Willie Garvin tók fastar um
hnífskeftið undir blússunni. Hann
hafði ekki augun af hálsi Karz, —
fyrsta markinu, — og kallaði upp:
— Gerið það seinna! sagði hann
hátt. — Drepum hana ekki fyrr
en rétt áður en við förum. Hvers
vegna eigum við að sóa henni
núna, úr því að það er hægt að
nota hana í kvennabúriun?
Karz sneri höfðinu, til að stara
á hann með steingerðum augum.
Willie leit ekki undan. — Hver er
munurinn, Karz? spurði hann þrá-
kelknislega, reiðilega. Það er of
gott fyrir hana að vera skotin. Lát-
um hana í kvennabúrið, þar sem
strákarnir geta gamnað sér við
hana!
Lágt ánægjumuldur fór um hring-
leikahúsið og f þessu muldri vott-
aði fyrir margs konar tilfinningum,
spenningi, þrá, hinni ómeðvituðu
samúð með þeim sem var minni-
máttar, en hafði unnið, tilhlökkun-
arefni í því að einhverjir þeirra
fengju tækifæri til að komast yfir
þessa einstöku konu, f einhverjum
klefanum í kvennabúrinu. — Það
myndu verða skýrslur frá þeim ham-
ingjusömu, hviksögur og saman-
burður, alveg nýtt mál til að ræða
um.
Framhald í næsta blaði.
Þegar okkur var skipað [ bátana,
greip ég f fyrsta Ijósa kollinn sem
ég sá!
50 VIKAN 52-tbl